Καθώς η Πατρίδα μας βιώνει το πιο θερμό, πολιτικά, καλοκαίρι των τελευταίων ετών, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να θυμηθούμε, εν τάχει, ορισμένες μόνο πτυχές της διαδρομής των γεγονότων, που μας οδήγησαν έως εδώ.
Ήταν, λοιπόν, κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του «εκσυγχρονιστή» Σημίτη, όπου η είσοδος στην ΟΝΕ και το ευρώ είχε χαρακτηριστεί από τους δημοσιολόγους και τους πολιτικούς ως «η νέα μεγάλη Ιδέα του Έθνους». Στις πρώτες ημέρες του Μαρτίου του 2002 «ενταφιαζόταν» το εθνικό μας νόμισμα (καταργούμενο και τυπικά) και μπαίναμε στην εποχή του ευρώ. Μια εποχή, όπου σύμφωνα με τα παπαγαλάκια του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού κατεστημένου, ανοίγονταν «νέοι ευοίωνοι ορίζοντες πολλαπλής ανάπτυξης» για την Πατρίδα μας. Αυτή στρεβλή «νέα μεγάλη Ιδέα» έγινε πράξη από τότε, αλλά τώρα οι εμπνευστές της την βλέπουν να βουλιάζει στο τέλμα της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, της αποικιοποίησης της Χώρας, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, της «κινεζοποίησης» των Ελλήνων εργαζομένων και ανέργων και φυσικά στην μετατροπή της Ελλάδας σε χώρο προσέλευσης και διαμονής ασιατών και αφρικανών λαθρομεταναστών, οι οποίοι ανεξέλεγκτα και με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς, εισρέουν στην Πατρίδα μας.
Παρά ταύτα, οι ίδιοι δημοσιολόγοι και πολιτικοί προσπαθούν να δημιουργήσουν σήμερα μια παραλλαγή αυτής της «νέας μεγάλης ιδέας», αμυντικού τύπου αυτήν την φορά. Εκεί που πριν έταζαν «λαγούς με πετραχήλια», που υπόσχονταν ότι η ένταξη στην ΟΝΕ και το ευρώ θα οδηγούσε σε «πραγματική σύγκλιση» με τις ευρωπαϊκές χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, κοροϊδεύοντας ασύστολα -για μια ακόμη φορά- τον Ελληνικό Λαό, τώρα λένε ότι μέγιστος «εθνικός στόχος» πλέον είναι η αποφυγή της χρεοκοπίας και η παραμονή στο ευρώ. Γιατί, όπως υποστηρίζουν, μπορεί η «πραγματική σύγκλιση» με τα μεγάλα μεροκάματα να μην ήρθε ποτέ, όμως η έξοδος από την ευρωζώνη θα μετέτρεπε, εν μια νυκτί, όλους τους εργαζόμενους σε απελπισμένους, εξαθλιωμένους και ρακένδυτους ζητιάνους.
Η στρατηγική του τρόμου και της παραπληροφόρησης σε όλο της το θλιβερό μεγαλείο. Βεβαίως, όλοι αυτοί οι φορείς της «νέας μεγάλης ιδέας» είχαν (και συνεχίζουν να έχουν) μεγάλη αβάντα από τους πολιτικούς τους αντιπάλους, οι οποίοι κινούνται κι αυτοί στο ίδιο έδαφος πολιτικολογίας, εγκλωβίζοντας τον Λαό σε τεχνητά διλήμματα του τύπου «ευρώ ή δραχμή», ενώ η προώθηση δήθεν ρεαλιστικών διαχειριστικών προτάσεων κινείται γύρω από τον ίδιο άξονα. Το αποτέλεσμα είναι να γυρνάμε συνεχώς γύρω από έναν φαύλο κύκλο, με την μόνη σταθερή «αξία» να είναι τα τρία (πλέον) Μνημόνια, τα οποία εδώ και πέντε χρόνια καταδυναστεύουν την Πατρίδα μας, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-faulos-kuklos-twn-triwn-sunechomenwn-mnhmoniwn#ixzz3hgYbhlMz