Γυρίζοντας τον Χρόνο λίγες ημέρες πίσω, βλέπουμε τα σχόλια των ευρωπαϊκών εφημερίδων και τις δηλώσεις των εταίρων σχετικά με τα όσα έγιναν στην 17ωρη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης. «Σταύρωσαν τον Τσίπρα», «Υπέβαλαν τον Τσίπρα σε διαρκή εικονικό πνιγμό», «Καθεστώς αποικίας στην Ελλάδα», «Δεν έχουμε το δικαίωμα να εξευτελίζουμε την Ελλάδα», είναι ορισμένα απ’ αυτά τα σχόλια και τις δηλώσεις. Στο ενδοκυβερνητικό στρατόπεδο είχαμε τις κοινές δηλώσεις Καμμένου και Φίλη περί πραξικοπήματος, με τον δεύτερο να λέει ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε άλλη επιλογή.
Ας αφήσουμε τον Καμμένο, για τον οποίο οι ομοιότητες και η κοινή τελική κατάληξη με τον Καρατζαφέρη είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, και ας επικεντρωθούμε στον Φίλη. Αυτό το ηθικό και πολιτικό παχύδερμο δεν είναι κάτι το τυχαίο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί τον «σκύλο» (οποιαδήποτε άλλη ομοιότητα με πλάσμα πιο ευτραφές στο ζωικό βασίλειο είναι ασφαλώς συζητήσιμη) του Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας που τον περιβάλει, καθώς είναι εξουσιοδοτημένος να υπερασπίζεται τις απόψεις τους στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Οι δηλώσεις, όμως, του Φίλη περί «πραξικοπήματος», πέρα από το ότι δεν περιποιούν Τιμή στον Τσίπρα, δεν ταιριάζουν καθόλου με τις δηλώσεις που έκανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μετά το τέλος της Ευρωσυνόδου. Μίλησε για «δύσκολη συμφωνία», με την οποία «καταφέραμε να κερδίσουμε την αναδόμηση, την αναδιάρθρωση του χρέους» (χοντρό ψέμα), που επιπλέον άφησε «μια σημαντική παρακαταθήκη και την αναγκαία αλλαγή σε όλη την Ευρώπη»! Μάλιστα, μοίρασε και συγχαρητήρια (!) στους συνεργάτες του γιατί έδωσαν «μια πολύ σκληρή μάχη μέχρι τέλους, που στο τέλος της ημέρας θα δικαιωθεί»! Και μόνο αυτή η διάσταση απόψεων ανάμεσα στα λεγόμενα του Τσίπρα και του Φίλη δείχνει το μέγεθος της πολιτικής αλητείας και ανηθικότητας που διέπει αυτούς, που το τελευταίο εξάμηνο διαχειρίζονται τις τύχες της Πατρίδας και του Λαού.
Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι ο Τσίπρας πήγε στις Βρυξέλλες, όχι για να χρησιμοποιήσει ενεργητικά και ευεργετικά το θριαμβευτικό 61,3% του «όχι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, αλλά για να εκλιπαρήσει «λιγότερο εξευτελισμό», όπως είπε ο φίλος του ο Ρέντσι, έχοντας σαν «όπλο» την απόφαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών του «συνταγματικού τόξου» και την προέγκριση του τρίτου Μνημονίου, το οποίο επί της ουσίας είχε ψηφίσει το εγχώριο Κοινοβούλιο με 251 ψήφους. Έπεσε, λοιπόν, «στα τέσσερα» (για να χρησιμοποιήσουμε και μια αγαπημένη έκφραση του κυβερνητικού του εταίρου που, όμως, γύρισε μπούμερανγκ και στους δυο τους), αλλά οι εταίροι πέρασαν σαν οδοστρωτήρες από πάνω του.
Αν, φυσικά, αυτή η ισοπέδωση και ο ανάλογος εξευτελισμός αφορούσαν μόνο τον ίδιο και την εξουσιαστική του κλίκα δεν θα μας στενοχωρούσε καθόλου. Δυστυχώς, όμως, αφορά, πολύ περισσότερο, την Πατρίδα και τον Λαό. Η τραγική, όσο και αηδιαστική, αλήθεια είναι ότι ύστερα από ένα εξάμηνο «σκληρής διαπραγμάτευσης», η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, κατάφερε να υπογράψει ένα πραγματικά εφιαλτικό για τον Ελληνικό Λαό τρίτο Μνημόνιο, βυθίζοντας ταυτόχρονα σε ακόμα βαθύτερη κρίση την οικονομία, με την γενικευμένη στάση πληρωμών, με την «δημιουργική ασάφεια» του «πυροβολημένου» Βαρουφάκη και στο τέλος με τις κλειστές τράπεζες, τις οποίες με μοναδική ευκολία έκλεισαν οι διεθνείς τοκογλύφοι (με υπογραφή Τσίπρα, βεβαίως), καθώς ο πρωθυπουργός και η παρέα του από την μία ήθελαν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους στενά συντηρητικά συμφέροντα (εκτρέποντας το δημοψήφισμα από την αληθινή χρησιμότητά του), ενώ από την άλλη αδιαφόρησαν εντελώς για τις αναμενόμενες αντιδράσεις των διεθνών τοκογλύφων και δεν πήραν κανένα μέτρο αντιμετώπισης ενός τέτοιου ενδεχόμενου. Εκτός, δηλαδή, από αδίστακτοι σαλταδόροι και πολιτικοί απατεώνες, αποδείχθηκαν τελικά και παντελώς ανίκανοι. Όλο, όμως, το πολιτικό σύστημα του «συνταγματικού τόξου» βρίσκεται υπό την ομηρία των διεθνών τοκογλύφων. Η κυβέρνηση θα ετοιμάζει τα μνημονιακά νομοσχέδια (και με τον κρατικό μηχανισμό θα τα εφαρμόζει), ενώ η αντιπολίτευση θα είναι υποχρεωμένη να τα ψηφίζει και να τα στηρίζει. Τα ξένα κέντρα αποφάσεων έχουν στείλει σαφείς προειδοποιήσεις στη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, μέσω Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, να μην διανοηθούν να ρίξουν την κυβέρνηση κατά την ψήφιση κάποιας μνημονιακής ρύθμισης.
Όλα δείχνουν ότι οι εκλογές θα είναι αναπόφευκτες μέσα στο φθινόπωρο ή μέχρι τα τέλη του έτους, μόλις ολοκληρωθεί η πρώτη φάση του νέου προγράμματος. Όσο πιο πολύ καθυστερούν οι συριζαίοι, τόσο περισσότερο θα εκτίθενται ανεπανόρθωτα με την μνημονιακή τους προσαρμογή και θα ξεγυμνώνονται μπροστά στον Ελληνικό Λαό, καταναλώνοντας το όποιο πολιτικό τους κεφάλαιο. Εκτός, βεβαίως, κι αν επιβληθεί σ’ όλους τους συμμετέχοντες στο συστημικό κάδρο του «συνταγματικού τόξου» μια κυβέρνηση τεχνοκρατών για άγνωστο χρονικό διάστημα, η οποία επί της ουσίας θα ισοδυναμεί με μια έμμεση μορφή χούντας με κοινοβουλευτικό προσωπείο.
Έτσι κι αλλιώς, τα προσχήματα για την «δημοκρατία», στην οποία ζούμε, πέφτουν πλέον σε καθημερινή βάση. Κι αυτό που βλέπουμε στην πραγματικότητα είναι μια ποινική καταστολή εναντίον της πολιτικής έκφρασης του Λαϊκού Εθνικισμού, την έξαρση της μιντιακής παραπληροφόρησης και τρομοκρατίας και την ολοκληρωτική παρερμηνεία του νοήματος της Λαϊκής ψήφου, είτε αυτή αφορά εκλογές είτε δημοψήφισμα. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/mprosta-stis-politikes-ejelijeis#ixzz3hqej4hwQ