Το πνεύμα της Νιότης ενάντια στον παρηκμασμένο μοντέρνο κόσμο (Β΄ Μέρος)

Ως εθνικιστής και μέλος του Μετώπου Νεολαίας συνειδητοποιείς ότι ο τρόπος ζωής σου είναι τέτοιος ώστε να έχει το νόημα της συμβολής σε έναν Μεγάλο Σκοπό. Είσαι παρών στον ανώτατο αγώνα για την απελευθέρωση μιας Πατρίδας, δεν υπάρχεις σε αυτόν τον κόσμο απλώς για να επιτελείς κάποιο αστικό σου καθήκον. Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη αποκτά νόημα μόνο όταν δρα με τέτοιο τρόπο ώστε ένα κομμάτι της να μείνει αθάνατο για πάντα, όχι μόνο επειδή θα αφήσει απογόνους σε αυτόν τον κόσμο αλλά και επειδή θα έχει κάποτε αγωνισθεί για να σωθεί κάθε τι όμορφο σε έναν κόσμο απέραντης ασχήμιας, κάθε τι που αγαπήσαμε στην παιδική μας ηλικία, κάθε τι που μας προκάλεσε δέος στις ιστορίες των γιαγιάδων μας.

Ειδικότερα για τη νέα γυναίκα, τα μηνύματα αλλοίωσης της φυλετικής της συνείδησης είναι καταιγιστικά και δυστυχώς η πνευματική βλάβη ήδη έχει προχωρήσει – εν μέρει – ανεπανόρθωτα στο εσωτερικό του κοινωνικού ιστού. Η Εθνικίστρια αποτελεί ουσιαστικά μαζί με τον Εθνικιστή το μόνο υγιές κύτταρο ενός λαού που πεθαίνει. Χωρίς αυτούς, το έθνος είναι καταδικασμένο μαθηματικά σε – όχι και τόσο – αργό θάνατο. Στο Μέτωπο Νεολαίας λοιπόν, όσα χρόνια αγωνίζομαι υπερήφανα δίπλα σε αυτό, γνώρισα αγωνίστριες μιας Ιδέας, τις συναγωνίστριές μου, Γυναίκες με «Γ» κεφαλαίο που δεν λύγισαν όταν είδαν τον πατέρα ή τον σύζυγό τους να προφυλακίζονται άδικα και παράνομα από αυτή την τερατώδη εξουσία. Οι συναγωνίστριές μου που αποτελούν πρότυπο για εμένα, που δεν έκαναν υποχωρήσεις στην ιδεολογία και τη δράση τους όταν η λαίλαπα των διώξεων ταλαιπώρησε τις οικογένειές τους και εισέβαλε απάνθρωπα και αδικαιολόγητα στις οικίες τους, αυτές είναι πρότυπο υπερηφάνειας, δυναμικότητας, πίστης και συνέπειας, και όχι η νεόπλουτη σαπίλα με την οποία μας βομβαρδίζουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ούτε οι υποτιθέμενες «αγωνίστριες» μίσανδρες φεμινίστριες της Αριστεράς που ο ρόλος τους είναι να υποσκελίσουν τον θεσμό της οικογένειας και να σπείρουν για άλλη μια φορά τη διχόνοια ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες του ίδιου έθνους.

Στη Χρυσή Αυγή έχεις γυναίκες και άνδρες συναγωνιστές και αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τους φίλους που έχεις στην υπόλοιπη, αστική ζωή σου. Ο φόβος, τα τραύματα, τα άγχη, η ανάγκη να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας, μια επιθυμία να νιώθουμε ασφάλεια, είναι όλα ανθρώπινα στοιχεία. Μέσα όμως από τη μεταφυσικού και όχι απλά λειτουργικού χαρακτήρα αφοσίωση και πειθαρχία σε έναν Αγώνα που έχει πραγματικό νόημα, καταφέρνεις να σταθείς πιο δυνατός από τα δεσμά του φθαρτού κόσμου και να μετατρέπεις τις απολύτως φυσιολογικές αδυναμίες και τα λάθη σου σε αφορμές να ξαναγεννηθείς πιο δυνατός. Το Μέτωπο Νεολαίας είναι για εμένα ιερός χώρος δημιουργίας ενός Νέου Ανθρώπου, γεννημένου για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο κόσμο. Αυτή είναι η υπέρτατη Νίκη του νέου μας εγώ και η αρχή δημιουργίας μιας νέας κοινωνίας πάνω στα συντρίμμια της παλιάς – μιας κοινωνίας που θα φτιάξουμε ΕΜΕΙΣ, οι αιώνια νέοι Χρυσαυγίτες.

Για το τέλος, αντί επιλόγου, θα δανειστώ τα λόγια του μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη από το κορυφαίο του έργο «Ασκητική»· μια πολύ μεγάλης σημασίας φράση που με εμπνέει και κατά την άποψή μου περικλείει το πνεύμα της Νιότης, όχι της οποιαδήποτε αλλά της δικής μας, αέναης Νιότης, της Νιότης που αγωνίζεται για την Ελλάδα του μέλλοντος. Της Εθνικιστικής Νιότης που αντλεί δύναμη όχι από εφήμερα τεχνάσματα ευτυχίας αλλά από την άφθαρτη στο πέρασμα των αιώνων θέληση για δύναμη, απόδοση δικαιοσύνης και κυριαρχία:

«Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.»

Αντεπίθεση

Διαβάστε επίσης το Ά Μέρος: Το πνεύμα της Νιότης ενάντια στον παρηκμασμένο μοντέρνο κόσμο

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-pneuma-ths-nioths-enantia-ston-parhkmasmeno-monterno-kosmo-b-meros#ixzz3hvO46LzS