O οπλίτης που έτρεξε μετά την μάχη των Πλαταιών (479 π.χ)
Η Ελλάδα έβγαινε νικήτρια από τους περσικούς πολέμους έχοντας νικήσει την αυτοκρατορία της εποχής,τους Πέρσες. Οι Έλληνες ανάμεσα τους Σπαρτιάτες, Αθηναίοι, Πλαταιείς, Αρκάδες είχαν νικήσει εκεί στις πεδιάδες των Βοιωτικών Πλαταιών τον Μαρδόνιο, γαμπρό του Ξέρξη που είχε 300.000 άνδρες ενώ οι Έλληνες μόνο 110.000 οπλίτες και ψιλούς (ελαφρύτερα οπλισμένοι). Το πτώμα του ίδιου του Μαρδόνιου κείτονταν στο πεδίο της μάχης, οι Έλληνες έπαιρναν τα λάφυρα για να στήσουν το τρόπαιο της νίκης ενάντια των βαρβάρων, ανάμεσα τους ήταν και ο Ευχίδας.
Οι ιερείς και οι οπλίτες ήθελαν το ιερό πυρ από τον Απόλλωνα και έτσι έπρεπε κάποιος να πάει να το φέρει για να ανάψουν την φωτιά και να ευχαριστήσουν τους θεούς και να εξαγνίσουν τον χώρο της μάχης. Ο Ευχίδας προσφέρθηκε ως ημεροδρόμος να τρέξει αυτός όσο ταχύτερα μπορούσε στους Δελφούς, στον ναό του Λοξία Απόλλωνα. Έβγαλε την πανοπλία του και παρέδωσε τον οπλισμό του στους συμπολεμιστές του και αφού τους αποχαιρέτισε, άρχισε να τρέχει.
Διέσχισε την πεδιάδα της Βοιωτίας προσπέρασε τις Θεσπιές και την Λεβαδειά και βγήκε από τα όρια της Βοιωτίας και πέρασε στην χώρα των Φωκέων. Διέσχισε τον τεράστιο ελαιώνα που κάλυπτε την περιοχή των Δελφών και έφθασε σε απόσταση βολής ακοντίου από το περίβολο του μαντείου. Αφού πέρασε τον περίβολο σταμάτησε για να πάρει μια ανάσα και συνέχισε δρομαίως ως το ιερότερο σημείο όλων των Ελλήνων. Οι ιερείς σαν να ήξεραν ποιος ήταν και τι ήθελε του έδωσαν νερό και τον άφησαν να καθήσει να ξεκουραστεί. Ο Ευχίδας ασθμαίνοντας από την υπερπροσπάθεια μιας και διέσχισε κοντά 90 χιλιόμετρα ως τους Δελφούς, κάθησε για να ξαποστάσει σε έναν βράχο στον περίβολο του ναού.
Ο Ευχίδας αφού ανέκτησε τις δυνάμεις του πήγε στους ιερείς για να πάρει την φλόγα. Μετά την τελετή που έκαναν οι ιερείς πήρε την ιερή φλόγα με ένα πυρσό και άρχισε να τρέχει, τον συνόδευσαν μέχρι έξω από τους Δελφούς για να του δώσουν περισσότερη δύναμη και αντοχή. Ο Ευχίδας έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε πριν πέσει η νύχτα για να προλάβουν να ανάψουν το πυρ στο βωμό της νίκης στις Πλαταιές. Ο Ευχίδας έφθασε επιτέλους στο πεδίο της μάχης όπου τον περίμεναν οι συμπολεμιστές του, κατάκοπος όπως ήταν χαιρέτισε και αγκάλιασε τους συμπολεμιστές του και ξεψύχησε στα χέρια τους, αφήνοντας την δάδα να γλιστρήσει σιγά σιγά από την παλάμη του.
Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή, οι Πλαταιείς αναγνωρίζοντας την θυσία του παλληκαριού τον έθαψαν στον ναό της Ευκλείας Αρτέμιδος αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο την ύψιστη τιμή σε θνητό, μιας και οι Έλληνες δεν έθαβαν κοντά σε ναούς κανέναν. Στον τάφο του Ευχίδα έγραψαν το εξής “Ο Ευχίδας έτρεξε στην Πυθία και επέστρεψε αυθημερόν περίπου 185-200 χιλιόμετρα σε μια μόλις μέρα”.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/agnwstes-morfes-tou-ellhnismou-euchidas-o-dromeas#ixzz3kCvSk2Vb
