Η όλη διαδικασία παραγωγής και ψήφισης του τρίτου Μνημονίου λειτουργεί ως παράγοντας ο οποίος όχι απλώς έχει αποδομήσει πολιτικοοργανωτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον μεταλλάσσει πλέον και ιδεολογικοπολιτικά.
Οι δανειστές βρήκαν τον τρόπο να ρυμουλκήσουν τον Τσίπρα και την ομάδα που τον περιβάλλει και επίσημα στο μνημονιακό μονοπάτι, εκτιμώντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα δρομολογηθούν εξελίξεις, οι οποίες θα προκαλούσαν εσωκομματική ρήξη, με τελικό αποτέλεσμα την απόσχιση της Αριστερής Πλατφόρμας και άλλων παρόμοιων στοιχείων. Έτσι κι έγινε, οπότε αφ’ ενός η διάσπαση και αφ’ ετέρου η εφαρμογή επώδυνων μνημονιακών μέτρων, οδήγησαν τον Τσίπρα να διαφοροποιήσει πλήρως την ρητορική του και να προσπαθεί πλέον να αναζητεί συμμάχους στο δεδηλωμένο μνημονιακό φάσμα.
Το ευρωιερατείο, εκτιμώντας ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ουσιαστικά τελειώσει πολιτικά, θεωρεί ότι θα έπρεπε να βρεθεί ένας κομματικός φορέας ο οποίος θα κάλυπτε το κενό του στην εγχώρια συστημική πολιτική σκηνή. Η αντιμνημονιακή ρητορική (έστω και σε πιο ήπιο ρυθμό) μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, καθώς και η επιλογή των «αντιμνημονιακών» ΑΝΕΛ ως κυβερνητικών εταίρων, δεν άλλαξαν σε τίποτε την προδιαγεγραμμένη πορεία της νέας συγκυβέρνησης. Ούτε, φυσικά, το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, του οποίου το αποτέλεσμα ήρθε σε πλήρη σύγκρουση τόσο με τις πραγματικές επιθυμίες της κυβέρνησης όσο και με τις έμμεσες μεθοδεύσεις που ακολούθησε για την προσπάθεια επικράτησης του «Ναι», εκθέτοντάς την με τον χειρότερο τρόπο, αφού φάνηκε η απάτη που την διακατείχε, με τον αισχρό τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε το συντριπτικό «Όχι» του Ελληνικού Λαού. Ως φυσικό επακόλουθο όλων αυτών, οι ψηφοφορίες για τα προαπαιτούμενα και στην συνέχεια για την έγκριση του τρίτου, χειρότερου μέχρι στιγμής, μνημονίου προκάλεσαν την εσωκομματική ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ και τελικά την διάσπαση της Αριστερής Πτέρυγας, η οποία μετουσιώθηκε στο μόρφωμα υπό την ονομασία Λαϊκή Ενότητα.
Ταυτόχρονα, ο Τσίπρας έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να πάει σε εκλογές όσο το δυνατόν νωρίτερα (σκόπευε να πάει σε εκλογές στις 13 Σεπτεμβρίου, αλλά δεν του έβγαιναν οι ημερομηνίες λόγω των διερευνητικών εντολών), προκειμένου να μην προλάβουν να φτάσουν στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις οι επώδυνες συνέπειες του νέου μνημονίου, γεγονός το οποίο θα διέλυε οριστικά τον ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογικό πεδίο. Μπορεί οι δανειστές σε γενική βάση να είναι αντίθετοι στην διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, αλλά στην προκειμένη περίπτωση έδωσαν την έγκρισή τους για την προκήρυξη αυτών των εκλογών ακριβώς για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό και να δημιουργηθεί μια διευρυμένη κυβέρνηση, η οποία θα αναλάβει να προωθήσει το μνημόνιο ως προς την πρακτική του εφαρμογή.
Ο σκοπός είναι μια νέα μνημονιακή συγκυβέρνηση, στην οποία εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετέχουν οι ΑΝΕΛ και το ΠΑΣΟΚ (αν καταφέρουν να πιάσουν τα δύο αυτά κόμματα το όριο εισόδου του 3%), αλλά και το Ποτάμι, χωρίς όμως να αποκλειστεί και η περίπτωση της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν. Μπορεί τώρα, για προφανείς λόγους προεκλογικής σκοπιμότητας, να απορρίπτει όλα αυτά τα σενάρια συγκυβέρνησης (πλην των ΑΝΕΛ), αλλά τα πράγματα θα αλλάξουν εντελώς μετά το πέρας των εκλογών.
Γι’ αυτό και η όσο το δυνατόν περισσότερη εκλογική και κοινωνική ενδυνάμωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ από τις 20 Σεπτεμβρίου και μετά αποτελεί μονόδρομο για την ισχυροποίηση του πόλου της Εθνικής Αντιπολίτευσης.
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-chrush-augh-einai-h-ethnikh-antipoliteush#ixzz3kg51bEVD
