«Στοίχειωσε» τα νεανικά και εφηβικά μας χρόνια την δεκαετία του ’90. Μαζευόμασταν τα βράδια, όταν η παρέα δεν είχε όρεξη να βγει έξω, και τον «απολαμβάναμε». Η απαράμιλλη διαστάσεων μούρη του, το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας, που τον διακατείχε, σάλια που εκτοξεύονταν από το στόμα, οι «χορευτικές» κινήσεις των χεριών, τα «πατομπούκαλα» γυαλιά του, οι πίτσες που κάποιοι προβοκάτορες του έστελναν και φυσικά ο θρυλικός φραπές, με την χαρακτηριστική κίνηση του ρουφήγματος του καφέ με το καλαμάκι και του επίσης χαρακτηριστικού ήχου που την συνόδευε. Ο λόγος για τον έναν, μοναδικό, ανεπανάληπτο, ανυπέρβλητο Βασίλη Λεβέντη.
Τον αιώνιο Πρόεδρο του γέλιου (και του γελοίου) που χάρισε στις ζωές μας. Αν μη τι άλλο, αυτό το οποίο χαρακτήριζε πάντοτε τον Πρόεδρο (το Π κεφαλαίο, κύριε διορθωτά…) της Ένωσης Κεντρώων ήταν η σεμνότητα, η πραότητα στον λόγο, η χαμηλή ένταση της φωνής, οι τόσο εμπνευσμένες πολιτικές του «αναλύσεις», οι επιτυχημένες προβλέψεις του για τα ποσοστά του κόμματός του σ’ όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 1992 μέχρι σήμερα. Ακόμη ενθυμούμαι το ότι σύμφωνα με τα λεγόμενά του είχε συμβάλει στην εκλογή (!) του Κλίντον το 1992, το ότι –όπως έλεγε- οι άλλες προσωπικότητες του εγχώριου συστημικού πολιτικαντισμού τον αποκαλούσαν όλοι «κύριε Πρόεδρε», ότι πάντοτε ήταν εχθρός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Και ας ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974, υποψήφιος με τη ΝΔ το 1989 (όπου δείχνοντας το τεράστιο προσωπικό του ρεύμα ψήφων, κατόρθωσε να υποσκελίσει δύο συνυποψηφίους του και να καταταγεί 29ος στους… 31 υποψηφίους της ΝΔ στην Β’ Αθηνών), ενώ το 2007 ήταν «φαν» του Βενιζέλου στην εσωκομματική αντιπαράθεσή του με τον Τζέφρυ. Αλλά και ποιος θα ξεχάσει ότι αντιπρόεδρος για ένα μικρό διάστημα στην Ένωση Κεντρώων ήταν ο ετεροθαλής αδελφός του Ανδρέα Παπανδρέου; Μιλάμε για τον Γεώργιο Παπανδρέου, του οποίου η ευφυής σκέψη για την δημιουργία της «αυτόματης σφαλιαρέλας», δηλαδή ενός ειδικού μηχανήματος το οποίο θα προσαρμοζόταν πίσω από το σβέρκο κάθε οδηγού και θα τον «καρπάζωνε»(!) αν τυχόν αυτός ξεπερνούσε το επιτρεπτό όριο ταχύτητας, ήταν πραγματικά μια απίστευτης έμπνευσης προχωρημένη σκέψη για τον περιορισμό των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων, η οποία δυστυχώς δεν έγινε κατανοητή από τα μουχλιασμένα μυαλά των συμπατριωτών μας.
Έναν αντιπρόεδρο, όμως, τον οποίο αποκαθήλωσε, όταν είδε ότι άρχισε να γίνεται περισσότερο «δημοφιλής» από το επιτρεπτό όριο, σε σχέση με τον ίδιο. Ποιος θα ξεχάσει εκείνη την απίστευτη λαοθάλασσα τον Οκτώβριο του 1993 στην Πλατεία Κάνιγγος, όταν «ο λαός του» τον… αποθέωνε με πολύ πρωτοποριακά για την εποχή συνθήματα, όπως «είσαι και Λεβέντης είσαι και μαλ…ας», «έλα στην θέση του Δανιήλ» (ο τότε πόνος των οπαδών του Παναθηναϊκού), «Λεβέντη, εβίβα την Παπαρήγα π…δα» (η αντικομμουνιστική πτέρυγα του κόμματός του) και άλλα «cult» συνθήματα.
Είχε προηγηθεί μια ανεπανάληπτα συγκλονιστική κατάθεση ψυχής από τον Πρόεδρο στην «τελευταία εκπομπή του Καναλιού 67». Μια ομιλία-οδηγός η οποία πρέπει στο εξής να διδάσκεται ως παράδειγμα σ’ όλες τις κομματικές σχολές. Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα λεγόμενά του: «Κάποια ζώα δεν με πιστεύανε. Τώρα θα με πιστέψουν, ευτυχώς, και τα ζώα. Χαίρομαι που κλείνουν το Κανάλι 67. Κλείνουν και τον τάφο τους. Κλείνουν… κλείνουν και τον τάφο τους. Κλείνουν… Φασισμός! Προδοσία! Αισχροί κι οι δύο! Αισχροί και οι δύο!… Αλητεία! Αλητεία! Αλητεία! Αρκουδέηδες! Τι κλείσανε; Κλείσανε τον ΟΤΕ οι αλήτες! Μπλοκάρανε οι αλήτες του Παπανδρέου και του Μητσοτάκη τις γραμμές του τηλεφώνου. Αλητεία! Όλη η μούργα, όλη η μούργα στη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ. Η μούργα, τα καθιζήματα! Ποιος έκλεβε τον λαό; Ποιος έκλεβε τον λαό; Εγώ; Εγώ ή οι κλίκες του Μητσοτάκη και του Παπανδρέου; Ποιος έκλεβε την ταμπακιέρα; Αλητεία! Αίσχος! Αίσχος! Είναι η τελευταία εκπομπή του Καναλιού 67. Να πάνε στο διάολο όλοι! Ο Θεός να στείλει καρκίνο στον Μητσοτάκη και όλα του τα σόγια και στον Παπανδρέου και όλα του τα σόγια!».
Αυτή η εκπομπή δεν έμεινε απλώς στην Ιστορία. Έγινε ένας αιώνιος θρύλος, που άλλαξε ριζικά για πάντα το τηλεοπτικό τοπίο της μεταμεσονύχτιας διασκέδασης στην σύγχρονη Ελλάδα. Πραγματικά, τα… πολιτικά επιχειρήματα του Προέδρου δεν είναι απλώς ανεπανάληπτα, αλλά και ακαταμάχητα. Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να δώσει μια έστω και στοιχειωδώς ικανοποιητική απάντηση σ’ αυτή την εκπληκτική απόδοση του πολιτικού πολιτισμού, της ευπρεπούς συμπεριφοράς και της εμπεριστατωμένης επιχειρηματολογίας του αγαπημένου Προέδρου όλων των Ελλήνων.
Σήμερα, 22 χρόνια μετά την αθάνατη εκπομπή, ο Πρόεδρος επιζητεί, για πολλοστή φορά την είσοδό του στην Βουλή. Έχοντας, όπως πάντα, πλήρη αντίληψη της κοινωνικής πραγματικότητας και με την γνωστή μετριοπάθεια και σεμνότητα που τον διέπουν δεν δηλώνει ικανοποιημένος με την περίπτωση να σπάσει το μέχρι τώρα απαγορευτικό φράγμα του 3% και να εισέλθει στην Βουλή. Αυτοί οι ευσεβείς πόθοι είναι για τα «γατάκια» της πολιτικής ζωής του τόπου και όχι γι’ αυτόν τον γίγαντα της σκέψης και του πνεύματος.
Τρίτο Κόμμα πανελλαδικά, με ποσοστά από 8-14% στην Επικράτεια, πάνω από 20% στην Μακεδονία και πρωτιά στην Θεσσαλονίκη είναι οι… προβλέψεις του Προέδρου. Στις 20 Σεπτεμβρίου θα γνωρίζουμε αν ο φραπεδόμαγκας του μεσονυχτίου θα κατορθώσει να δώσει στην Βουλή, συν τοις άλλοις, και τον χαρακτήρα καλοκαιρινής θεατρικής επιθεώρησης. Όπως και να έχει, όμως, ό,τι κι αν γίνει, ο Πρόεδρος της Καρδιάς μας είναι τυχερός. Γιατί το γεγονός ότι στο παρελθόν αντιμετωπιζόταν από κάποιους πολιτικά αναλφάβητους ως φαιδρός, «ψώνιο», «νούμερο», γελοίος και γραφικός, ενώ σήμερα «σπρώχνεται» από παντού, μήπως και μπει στην Βουλή και δώσει τουλάχιστον 10 βουλευτές σε μια νέα μνημονιακή συγκυβέρνηση, τον καθιστά ακίνδυνο και χρήσιμο για το σύστημα. Ως εκ τούτου, δεν πρόκειται να τον καλέσει κανένας «αδέκαστος» Ντογιάκος για να δώσει εξηγήσεις για τις «φιλοφρονήσεις» που ξεστόμισε ο ίδιος πριν από 22 χρόνια. Αυτά είναι «πταίσματα» μπροστά στις ιδεολογικές και πολιτικές ομιλίες και γραπτά των Χρυσαυγιτών, οι οποίοι γι’ αυτό ακριβώς κατηγορούνται…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-frapedomagkas-tou-mesonuchtiou#ixzz3lFGlPYNW