Ίσως να ‘χεις βρεθεί κάποιο γλυκό δειλινό ή τη μαγική εκείνη στιγμή που ξεπροβάλλει η ροδοδάκτυλη Ηώ, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, σιμά στα δένδρα που ριζώνουν στους πρόποδες του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης του Παρθενώνα. Σιμά στα δένδρα που μαζί με τα γλυκόλαλα αηδόνια και τα καθάρια, κρυστάλλινα νερά των ποταμών της Αττικής, ηχούσαν μελωδικά στους Αιώνες, οι Ιερείς της Θεάς της Σοφίας, οι όμιλοι οι φιλοσοφικοί, του Σωκράτη και του Πλάτωνα. Ανάμεσα στις ασημοστόλιστες ελιές και τα φιδόκορμα, καταπράσινα πεύκα, που ο Ουρανός φορά μεγαλόπρεπα, σα Βασιλέας- Αυτοκράτωρ, την Ώρα που Δύει ο Ήλιος, τον πορφυρόχρυσο μανδύα του και σαν Εργάτης, απολαμβάνει την Πλάση. Κι ίσως, ο Ναός της Θείας Σοφίας, της Παλλάδας Αθηνάς, ο Παρθενών, να μη φάνταζε τόσο όμορφος και αρμονικός εάν και η Φύσις που τον περιστοίχιζε δεν εμπεριείχε την ίδια ομορφιά και αρμονία.
Ο ΜΥΘΟΣ
Ξεχωριστή θέση, πάνω στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, μετά τον Παρθενώνα, έχει ο μικρός σε μέγεθος, μεγάλος όμως σε αξία και τέχνη, Ναός του Ερεχθέα. Το Ερεχθείο. Ναός και Μνημείο Ταφικό σινάμα. Το έφτιαξαν οι Αθηναίοι, για να Τιμούν τον αρχαίο βασιλιά τους, Ερεχθέα και να Υμνούν την Αρετή που απέδειξε με τις πράξεις και τα κατορθώματα του κατά τη διάρκεια του βίου του. Στους χρόνους όπου έγιναν οι Μηδικοί Πόλεμοι, ο Παυσανίας, ο αρχαίος περιηγητής, έλεγε πως υπήρχε και χάλκινος ανδριάντας του Ήρωα των αρχαίων Αθηνών.
Πολλές οι εκδοχές του Μύθου γύρω από τον Ερεχθέα. Κάθε μία από τις παραλλαγές, έχει και ένα ξεχωριστό νόημα. Συγχέεται μάλιστα και με τον Ερεχθόνιο. Ήταν σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, γιος του Ήφαιστου και της Γης. Άλλος Μύθος, αναφέρει πως ο Ερεχθέας ήταν γιος της Δήμητρας και του Ήφαιστου. Όσοι από τους Έλληνες όμως, εχθρεύονταν τους Αθηναίους, διέδιδαν πως ήταν γιος της Αθηνάς και του Ήφαιστου. Έλεγαν, πως σαν μπήκε στο εργαστήριο του Ολύμπιου τεχνίτη, η Αθηνά για να ζητήσει καινούρια άρματα, εκείνος θέλησε να σμίξει μαζί της ερωτικά. Εκείνη τον απέφυγε και τον κράτησε μακριά με το Δόρυ της μα το σπέρμα του χωλού σιδηρουργού έπεσε στη γη και έγινε η αιτία να γεννηθεί ο Ερεχθέας. Πέρα από τον ασεβή μύθο όμως, κρύβεται μία μεγάλη Αλήθεια. Η Αλήθεια πως η Θεία Πρό-νοια, βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο που οι Θνητοί ακόμα και με έργα αξεπέραστης τέχνης, όπως προσωποποιεί στους αρχαίους Μύθους, ο πυρρομάχος Ήφαιστος, δεν μπορούν να εισβάλλουν. Μα, οι Αθηναίοι και οι υπόλοιποι σοφοί Έλληνες, δε δέχονταν τούτο τον ασεβή Μύθο γιατί η Θεία Σοφία, έπρεπε να είναι με κάθε τρόπο Αειπαρθένος.
Το όνομα του αρχαίου τούτου Βασιλιά της Αθήνας, προέρχεται είτε από τις λέξεις “έριο” και “χθων” δηλαδή τη λέξη μαλλί και γη. Ίσως, όμως να προέρχεται από το ρήμα εράω-ερώ, δηλαδή αγαπώ και το “χθων”. Δηλαδή αυτός που αγαπάει τη Γη και ίσως η ερμηνεία αυτή να είναι η πιο σωστή, αφού ο Ερεχθέας συνδέεται μέσα από το Μύθο με τη Δήμητρα, τη Θεά της Γεωργίας. Ο Ερεχθέας, καθιέρωσε τον εορτασμό των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Βασιλιάς στην Αθήνα, έγινε μετά την περίοδο του Κέκροπα, όταν έφερε στην πόλη, σιτάρι από την Αίγυπτο περίοδο που μαστιζόταν από λοιμό. Την περίοδο της βασιλείας του, ονομάστηκαν Αθηναίοι, ο λαός της Αθήνας που μέχρι τότε λέγονταν Κεκροπίδες και θέσπισε τη γιορτή των Παναθήναιων ώστε να τιμήσει την Κόρη του Δία που τον είχε αναθρέψει.
Η Γαία, είχε παραδώσει το βρέφος στην Παλλάδα, να το αναθρέψει. Έσταξε στα μάτια του μωρού, δύο σταγόνες από το Αίμα της Μέδουσας, μία για να σκορπά το θάνατο στους εχθρούς και μία για να είναι άτρωτος από τις αρρώστιες. Έπειτα, επειδή ετείχιζε την πόλη του Κέκροπα που μόλις είχε κερδίσει από τη φιλονικία της με τον Ποσειδώνα, έβαλε το βρέφος σε ένα πανέρι, μαζί με δύο ιερά φίδια για να το φυλάγουν και το έδωσε να το προσέχουν οι κόρες του Κέκροπα: η Άγραυλος και η Έρση. Σαν την Πανδόρα, όμως, άνοιξαν το πανέρι και στην όψη των φιδιών, κατατρόμαξαν και έχασαν τα λογικά τους με αποτέλεσμα να πέσουν από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Τα νέα μετέφερε στην Παλλάδα, το αγαπημένο της μέχρι εκείνη τη στιγμή πουλί, ο κόρακας, ο οποίος είχε λευκό χρώμα. Στο άκουσμα των δυσάρεστων ειδήσεων, έπεσε από τα χέρια της Ολύμπιας ο βράχος που μετέφερε και δεν ήταν άλλος από το Βράχο του Λυκαβηττού. Καταράστηκε τον κόρακα που έκτοτε είναι μαύρος και αγαπημένο της πτηνό, έγινε η γλαύκα, η κουκουβάγια που συμβολίζει τη Σοφία.
Παντεύτηκε ο Ερεχθέας την Πραξιθέα και απέκτησε μαζί της πολλά παιδιά. Τρεις γιους: τον Κέκροπα, τον Πάνδωρα και το Μητίωνα αλλά και τέσσερις κόρες: την Πρόκριδα, την Κρέουσα, τη Χθονία και την Ωρείθυια. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, οι Αθηναίοι ήρθαν σε σύγκρουση με τους κάτοικους της Ελευσίνας. Σύμφωνα με μία εκδοχή του Μύθου, στους Ελευσίνιους βασίλευε ο Εύμολπος, γιος του Ποσειδώνα ο οποίος είχε μυηθεί και μετέφερε τη μυστική λατρεία των Κάβειρων. Άλλη εκδοχή του Μύθου αναφέρει πως οι Ελευσίνοι απευθύνθηκαν για βοήθεια προς τους Θράκες όπου βασίλευε εκείνα τα μυθικά χρόνια ο Εύμολπος. Όπως και να ‘χει ήρθαν αντιμέτωποι ο Ερεχθέας, ο “γιος” της Αθηνάς με τον Εύμολπο, το γιο του Ποσειδώνα. Δηλαδή, μετά τη σύγκρουση των δύο Ολύμπιων Αρχών για τη διεκδίκηση της πόλης, μάχονται και οι απόγονοί τους. Ίσως η σύγκρουση να μην αποτελεί παρά μυθοποίηση εσωτερικών, εμφύλιων συγκρούσεων ανάμεσα σε γεωργούς, που προσωποποιούν στο Μύθο η Αθηνά και η Δήμητρα που συνενώνει στο πρόσωπό του ο Ερεχθέας και εμπόρους, ναυτικούς που κατοικούσαν στην Ελευσίνα και που είτε με τον Ποσειδώνα, η κατ΄εξοχήν προστάτιδα αρχή των θαλασσινών ως Θεός των Αρχαίων της Θάλασσας είτε με τους Κάβειρους, προστάτες των ναυτικών. Οι Θράκες, είχαν καταφέρει να πολιορκήσουν τους Αθηναίους στην Ακρόπολη τους.
Έστειλε ο Ερεχθέας πρεσβεία στο Μαντείο των Δελφών για να ρωτήσει το Θεό τι έπρεπε να κάνει για να κερδίσει στη μάχη. Η Πυθία έδωσε χρησμό που ερμηνεύτηκε πως πρέπει εάν θέλει ο Βασιλιάς να είναι νικητής, να θυσιάσει μία από τις κόρες του. Με βαριά καρδιά, δέχτηκε, ο Ερεχθέας και η γυναίκα του το πρόσταγμα του Λοξία. Όμως, αποφάσισαν να το πράξουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της Πατρίδας τους. Έβαλαν το καλό της Πατρίδος, πάνω από το φαινομενικά, προσωπικό τους συμφέρον. Έριξαν κλήρο που έλαχε στην κόρη τους τη Χθονία να θυσιαστεί. Όμως, οι Κόρες του Ερεχθέα, είχαν μεταξύ τους δώσει όρκο πως εαν μία πέθαινε, αμέσως όλες, θα την ακολουθούσαν στον Άδη ώστε να μη χωριστούν ποτέ. Ίσως, να είναι οι Καρυάτιδες που κοσμούν με τέχνη αξεπέραστη, το Ναό και Μνήμα του Πατέρα τους, Ερεχθέα.
Στη μάχη, οι Αθηναίοι, νικούν τους Ελευσίνιους και τους Θράκες. Μάλιστα στη σύγκρουση, ο Ερεχθέας σκοτώνει και τον Εύμολπο. Όμως, ο Ποσειδώνας οργισμένος, ρίχνει την Τρίαινά του και σκοτώνει τον ένδοξο Βασιλιά που τόσα πολλά είχε προσφέρει στο λαό και την πόλη του που τόσες αιώνες αργότερα, οι Αθηναίοι τον Τιμούσαν και το Δόξαζαν.
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
Από το Μύθο του Ερεχθέα, ο Έλληνας Εθνικιστής μπορεί να διδαχτεί πως μονάχα όταν ο Ήρωας γαλουχείται από τις αρχές της Θείας Πρόνοιας και Σοφίας, όπως στους αρχαίους Έλληνες συμβόλιζε η Παλλάδα Αθηνά μπορεί να προσφέρει στην Πατρίδα του τόσο τα υλικά αγαθά όσο και την Ελευθερία.
Γι’ αυτό και στο μύθο, ο Ερεχθέας συγκεντρώνει όλες εκείνες τις ικανότητες που χρειάζονται για να εξασφαλίσει στους Αθηναίους, σιτάρι σε περίοδο κρίσης, το οποίο μεταφέρει από τη χώρα της Αιγύπτου. Αν κανείς αναλογιστεί τους κινδύνους ακόμα και για τη σημερινή εποχή με τα προηγμένα μέσα που ενέχει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι αλλά και η δυσκολία του επιχειρήματος ως οικονομική συνδιαλλαγή, να συγκεντρωθεί τόση μεγάλη ποσότητα τροφής και να μεταφερθεί στα αρχαία χρόνια, αντιλαμβάνεται πως ο Ερεχθέας γιατί αναγνωρίστηκε ως Ήρωας και έγινε Βασιλιάς αφού δεν ήταν μόνο γενναίος που αγαπούσε την Πατρίδα του, αλλά πραγματοποίησε ένα σχεδόν ακατόρθωτο άθλο.
Λένε αρκετοί μεταγενέστεροι αναλυτές των αρχαίων πως το στάρι συμβολίζει τα Μυστήρια της Αιγύπτου. Τούτο όμως, περισσότερο αποτελεί προπαγάνδα των μασόνων που προσπαθούν να οικειοποιηθούν τις αρχαίες θρησκείε, να τις συγχωνεύσουν και να τις χρησιμοποιήσουν ώστε να διαλύσουν τις εθνικές κοινωνίες. Επιπλέον, αποτελεί πάγια τακτική τους να εμφανίζονται ως κάτοχοι “αρχαίων μυστικών” που η γνώση τους παρέχει δύναμη και ισχύ. Φυσικά, όμως, δεν πρέπει να λησμονούμε την πάγια ανθελληνική τακτική των μηχανισμών της Σιών, όπως είναι οι μασόνοι, να προπαγανδίζουν πως οι αρχαίοι μας πρόγονοι πήραν τις βάσεις του Ελληνικού Πολιτισμού από την Ασία ή την Αίγυπτο. Προπαγάνδα επικίνδυνη αφού καθοδηγούν ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που προετοίμαζαν τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια είτε της Ελευσίνας, είτε των Καβείρων που άλλωστε ήσαν εθνικά και σε καμία περίπτωση διεθνιστικά.
Το επεισόδιο του Μύθου, όπου οι Κόρες του Κέκρωπα άνοιξαν το πανέρι και τιμωρήθηκαν φρικτά από τη Θεά Αθηνά ή από το ιερό φίδι που είχε κρύψει για να φυλάει το μωρό, ίσως να αποτελεί και κάποιο μυστήριο από το σύνολο που τελούνταν κατά τη διάρκεια των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Το σίγουρο όμως είναι πως αποτελεί μία γερή προειδοποίηση για τον αρχαίο νόμο που ίσχυε για όσους παρέβαιναν και αποκάλυπταν τα άρρητα στους αμύητους.
Διδάσκει, ετούτος ο “σκοτεινός” Μύθος ακόμα ότι οι διεκδικήσεις για το ζωτικό χώρο σε φυσικό και πνευματικό πεδίο πως συνεχίζονται ανάμεσα και στους απογόνους. Δηλαδή, η διεκδίκηση της Γης της Αττικής ανάμεσα στον Ποσειδώνα και την Αθηνά, περνά στους “απόγονούς” τους, τον Εύμολπο και τον Ερεχθέα, αντίστοιχα. Ας είναι ακόμα ένα επιχείρημα στη φαρέτρα των Εθνικιστών για όσους αφελείς ή βαλτούς προπαγανδίζουν την “ελληνοτουρκική φιλία”.
Το κύριο όμως, δίδαγμα του Αρχαίου Μύθου των Ελλήνων είναι πως η Ελευθερία της Πατρίδας είναι πάνω από το προσωπικό συμφέρον. Τούτο το μήνυμα έδωσαν οι Πρόγονοί μας στο ότι απαιτείται η θυσία της Κόρης, όπως αργότερα καλείται να πράξει και ο Αρχιστράτηγος των Αχαιών, Αγαμέμνονας με την Ιφιγένεια. Όμως, δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία της προηγούμενης γενιάς νεοελλήνων σκέφτεται και πράττει ακριβώς αντίθετα απ’ ότι οι αρχαίοι μας Πρόγονοι. Η προηγούμενη γενιά νεοελλήνων, επέλεγε να την κυβερνούν λαμόγια, κλέφτες και ψεύτες θεωρώντας πως το πρόσκαιρο συμφέρον τους, να βολέψουν τα παιδιά τους ήταν η πεμπτουσία της ζωής. Όμως, το σήμερα τους διαψεύδει. Δηλαδή, προτίμησαν να θυσιάσουν την Ελευθερία της Πατρίδας στο βωμό της πρόσκαιρης προσωπικής ή οικογενειακής ευμάρειας και τώρα τα παιδιά τους είναι σκλάβοι στους Διεθνείς Τοκογλύφους, τα Παγκόσμια Αφεντικά.
Εμείς, ως Μέτωπο Νεολαίας, ως Αγωνιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, είμαστε έτοιμοι να δώσουμε και τη ζωή μας εάν χρειαστεί προκειμένου η Πατρίδα και ο Λαός μας να αποκτήσουν την Ελευθερία. Δε μας ενδιαφέρει εάν οι σύγχρονοι Ποσειδώνες οργιστούν που δεν τους παραδώσαμε την πόλη και μας φονεύσουν.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/erechtheas-o-tranos-progonos-tou-thhsea#ixzz3mvUphSwk
