Η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να μην έχει μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά έχει την δυνατότητα να διευρυνθεί, ακόμη κι αν συμβεί κάποιο «ατύχημα» με τους ΑΝΕΛ.
Το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, αλλά και η Ένωση… Φραπέδων είναι εν δυνάμει εφεδρείες για την υλοποίηση (και) του τρίτου Μνημονίου. Σε κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης» θα βγει στην επιφάνεια, αν χρειαστεί, και το σενάριο του «μεγάλου συνασπισμού» με τη ΝΔ. Μπορεί στην πρόσφατη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων, τα ανωτέρω κόμματα της αντιπολίτευσης να ύψωσαν, δήθεν, κατακόρυφα τους τόνους της κριτικής, με προφανή στόχο να φορτώσουν όλο το κόστος από το επερχόμενο τσουνάμι των επώδυνων μέτρων στην κυβέρνηση, αλλά η πραγματικότητα μιλάει πολύ διαφορετικά.
Δεν μπορεί να ακυρωθεί το γεγονός ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και Ποτάμι (ο… φραπεδόμαγκας Λεβέντης ήταν μεν εκτός κοινοβουλίου τότε, αλλά είχε πάρει σαφή θέση υπέρ του επερχόμενου τρίτου Μνημονίου στις γραφικές όσο και γελοίες παρεμβάσεις του) όχι μόνο υπερψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο στις 14 Αυγούστου, αλλά και σ’ όλο το προηγούμενο διάστημα εμφανιζόταν μνημονιακότερος του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό είναι σαφώς ψευδής και καθόλου πειστική η τωρινή προσπάθειά τους να πάρουν αποστάσεις από τις συνέπειες και της δικής τους συνδρομής στην υπερψήφιση του Μνημονίου.
Σε καμία, λοιπόν, περίπτωση δεν μπορούν να ασκήσουν αληθινή, ουσιαστική και στρατηγικού χαρακτήρα αντιπολίτευση, δεδομένου ότι έχουν ψηφίσει «δαγκωτό» το τρίτο Μνημόνιο, το οποίο είναι το βασικό πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής στους επίμαχους τομείς. Η λεκτική (και μόνον) σκλήρυνση της ρητορικής τους δεν μπορεί να τους βγάλει από το μνημονιακό κάδρο, όσο κι αν το επιδιώκουν, καθότι έχουν αμαρτωλά διαπιστευτήρια. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η συστημική «φιλοευρωπαϊκή» αντιπολίτευση έχει πολιτικά μεγάλη δυσκολία να κεφαλαιοποιήσει για λογαριασμό της την λαϊκή δυσαρέσκεια και την επακόλουθη κοινωνική οργή που αναπόφευκτα θα συσσωρεύει η εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων. Αν για τη ΝΔ το πρόβλημα επί του παρόντος έγκειται στο ποιος θα είναι πλέον ο επικεφαλής της, στο ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και την Ένωση… Φραπέδων, το πρόβλημα βρίσκεται στην απροθυμία τους να φορτωθούν ένα καταλυτικό πολιτικό κόστος, χωρίς να έχουν το αντάλλαγμα της συμμετοχής τους στην κυβερνητική εξουσία.
Όλοι τους, ανέμεναν μεν την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι στον βαθμό της έκτασης που τελικά αυτή είχε. Τον Ιανουάριο ο Θεοδωράκης είχε προεξοφλήσει ότι θα ήταν αυτός ο κυβερνητικός εταίρος του Τσίπρα. Γι’ αυτό και όταν ο τελευταίος επέλεξε τον Καμμένο ως τέτοιον, προσπάθησε να κάνει πολιτικό θόρυβο καταγγέλλοντας την «ανίερη συμμαχία» με ένα «ακροδεξιό» κόμμα. Καταγγελία, την οποία επαναλαμβάνει τώρα η Γεννηματά για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, η οποία προαλειφόταν κι αυτή για νυν κυβερνητικός εταίρος. Μπορεί στις Βρυξέλλες να δυσκολεύονται, παλαιότερα ο Μάρτιν Σουλτς και τώρα ο Τζιάνι Πιτέλα, να κατανοήσουν τον λόγο για τον οποίο ο Τσίπρας προτιμάει τον Καμμένο από τον Θεοδωράκη ή την Γεννηματά, αλλά η εξήγηση είναι απλή. Ο Καμμένος είναι ο «ιδανικός εταίρος» όχι μόνο επειδή τα έχουν βρει σε προσωπικό επίπεδο, αλλά πολύ περισσότερο οι ΑΝΕΛ, με την ανυπαρξία τους, επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνά ακριβώς όπως θα έκανε ως αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και το τραυματισμένο Ποτάμι ελπίζουν ότι μπορεί η κυβέρνηση Τσίπρα να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους προβλήματα στο άμεσο μέλλον, ώστε να υποχρεωθεί να ζητήσει την συμμετοχή τους στο κυβερνητικό σχήμα. Έτσι, θεωρούν ότι μπορούν να θέσουν τους δικούς τους όρους κομματικής αυτοσυντήρησης. Μέχρι τότε θα παριστάνουν, εκ του ασφαλούς, τους αντιπολιτευόμενους. Πρέπει, όμως, να υπολογίζουν ότι ο Τσίπρας έχει «ανέβει» πολύ στα μάτια των ευρωπαίων εταίρων και των διεθνών τοκογλύφων με την απολύτως δουλική τακτική του απέναντί τους. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί οι ευρωσοσιαλιστές να προτιμούσαν την συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση «να τα χαλάσουν» μαζί του γι’ αυτόν λόγο. Αντιθέτως, αν χρειαστεί, θα πιέσουν την Γεννηματά και τον Θεοδωράκη να σιωπήσουν, αν θεωρήσουν ότι για λόγους αντιπολιτευτικής σκοπιμότητας εγείρουν σοβαρά εμπόδια στην υλοποίηση του Μνημονίου.
Με δεδομένα όλα αυτά, η αποστολή του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία και σημασία, καθώς καλείται να σταθεί ως ο μοναδικός πολιτικός και κοινωνικός εκφραστής της Εθνικής και Λαϊκής αντίστασης απέναντι στο (νέο) Μνημόνιο και τις καταστροφικές του συνέπειες. Με προσεγμένα βήματα και ανάλογες πράξεις, τόσο στην εκφορά του λόγου στο Κοινοβούλιο, όσο και στην άμεση σύνδεση με τον απλό και δοκιμαζόμενο Έλληνα, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ πρέπει να ενσαρκώσει την ελπίδα της απελευθέρωσης από τα δεσμά της μνημονιακής κατοχής και τους ελληνόφωνους συνεργάτες της.
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ta-susthmika-kommata-tou-koinobouliou-kai-h-ethnikh-antipoliteush-ths-chrus#ixzz3oYg13LdC