Η ρατσιστική πολιτική του Ισραηλινού κράτους και η παρατεταμένη σιγή ιχθύος κάποιων εγχώριων «αντιρατσιστών»
Για να μην θεωρηθεί ότι τα όσα ακολουθούν αποτελούν ρεσιτάλ αντισημιτισμού εκ μέρους μας, διευκρινίζουμε ότι τα συγκεκριμένα αποσπάσματα προέρχονται από την «Εφημερίδα των Συντακτών» και από την δημοσιογράφο Βίκυ Καπετανοπούλου, η οποία κάτω από τον τίτλο «Όψιμες καταδίκες για ένα φρικτό έγκλημα» γράφει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
“«Το λιντσάρισμα του Ερυθραίου πρόσφυγα Χαφτόμ Zαρχούμ κατά τη διάρκεια της τρομοκρατικής [sic] επίθεσης την Κυριακή στην Μπερσέβα αποτελεί συνέχιση μιας διαφαινόμενης πολιτικής, που στηρίζεται από την κυβέρνηση και την αστυνομία και επιτρέπει μια απαράδεκτη απάντηση στο πρόσφατο κύμα τρομοκρατικών [sic] επιθέσεων. […] Το μόνο του έγκλημα φαίνεται να ήταν το χρώμα του δέρματός του και το γεγονός πως έτυχε να βρεθεί σε κοντινή απόσταση», έγραφε χθες στην πρώτη σελίδα της ηλεκτρονικής της έκδοσης η Haaretz.
Και στην ανάλυσή του ο Αεγιάλ Γκρος στοιχειοθετεί πώς η εμπρηστική ρητορεία εν ενεργεία υπουργών, πολιτικών και της ηγεσίας της αστυνομίας πυροδοτεί την αυτοδικία και τον ρατσισμό (πρωτίστως βέβαια κατά των Παλαιστινίων αλλά και) ενάντια σε Αφρικανούς πρόσφυγες που ζουν στο Ισραήλ, ενθαρρύνοντας την κοινή γνώμη να ασπαστεί την κουλτούρα «trigger-happy», δηλαδή «τραβάω τη σκανδάλη και νιώθω χαρούμενος», μια έκφραση προερχόμενη φυσικά από την ατέρμονη ένοπλη -και δη αστυνομική- βία στις ΗΠΑ, η οποία συνίσταται λίγο-πολύ στο: σκότωσε πριν σε σκοτώσουν, αν αισθανθείς ότι απειλείσαι έστω και για ψύλλου πήδημα. […]
Ο φρικαλέος φόνος του αθώου 29χρονου Ερυθραίου Χαφτόμ Zαρχούμ στο σημείο του προχθεσινού ένοπλου χτυπήματος Βεδουίνου πολίτη του Ισραήλ, που έπεσε νεκρός από πυρά αφότου σκότωσε έναν στρατιώτη, πήρε το αυτόματο όπλο του και γάζωσε άλλους 10 ανθρώπους, σόκαρε το Ισραήλ πολύ περισσότερο από τις (τουλάχιστον 20) επιτόπιες εκτελέσεις Αράβων φερόμενων δραστών επιθέσεων με μαχαίρια. Ο μελαψός πρόσφυγας, εργάτης γης που είχε πάει στην Μπερσέβα για να ανανεώσει την άδεια εργασίας του, βρέθηκε συμπτωματικά στον σταθμό λεωφορείων την ώρα του μακελειού. Ενας στρατιώτης τον πέρασε για συνεργό του δράστη, τον πυροβόλησε και τον τραυμάτισε.
Ο ανυπεράσπιστος νεαρός, πεσμένος στο έδαφος, δέχτηκε στη συνέχεια κι άλλες απανωτές σφαίρες από αστυνομικό, με τους παριστάμενους να μετατρέπονται σε αχαλίνωτο όχλο, που άρχισε να τον λιντσάρει με μίσος, κλοτσώντας τον στο κεφάλι, πετώντας πάνω του καθίσματα και φτύνοντάς τον κραυγάζοντας «Θάνατος στους Αραβες». Βαρύτατα τραυματισμένος, ο 29χρονος υπέκυψε αργότερα στο νοσοκομείο. […]
Κι ενώ ισραηλινά και διεθνή ΜΜΕ κατέγραφαν χθες τις χρόνιες διώξεις και τη συστηματική καταπίεση που υφίστανται οι τουλάχιστον 40.000 πρόσφυγες από την Ερυθραία και το Σουδάν στο Ισραήλ, με υπουργούς της κυβέρνησης Νετανιάχου να τους αποκαλούν μεταξύ άλλων «καρκίνο» και «εγκληματίες», ο αποτρόπαιος φόνος του μελαψού νεαρού αποτελεί κορυφή του παγόβουνου στην πολιτική της ωμής και θανατηφόρας καταστολής ενάντια στα εκατομμύρια των Παλαιστίνιων και των Αράβων πολιτών του Ισραήλ, που ζουν υπό καθεστώς κατοχής, εποικισμού και αποκλεισμού εδώ και σχεδόν μισό αιώνα. […]
Απαρτχάιντ χαρακτηρίζουν οι Αραβες κάτοικοι της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ την απόφαση ανέγερσης «προσωρινού» τσιμεντένιου φράχτη, που χωρίζει από την Κυριακή τις γειτονιές τους από τις εβραϊκές στον δυτικό τομέα της πόλης. Και καταγγέλλουν για πολλοστή φορά τα μέτρα συλλογικής τιμωρίας που τους επιβάλλονται, αφού οι ισραηλινές αρχές τούς αντιμετωπίζουν πάγια ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στερώντας τους βασικά δικαιώματα και υπηρεσίες κι εξευτελίζοντάς τους καθημερινά με εξονυχιστικούς σωματικούς ελέγχους και μπλόκα σε κάθε γωνιά. Η προκλητική απόφαση για το στήσιμο του φράχτη έγινε δεκτή με θύελλα αντιδράσεων και στο υπουργικό συμβούλιο, καθώς αρκετά στελέχη του κατηγόρησαν ανοιχτά τον Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι παγιώνει de facto τον διαχωρισμό της διαφιλονικούμενης πόλης, την οποία παραδοσιακά το Ισραήλ αποκαλεί «αιώνια και αδιαίρετη πρωτεύουσά του».”
Σύμφωνα με τα λεγόμενά της Καπετανοπούλου, το κράτος του Ισραήλ έχει μια ξεκάθαρη ρατσιστική πολιτική σε βάρος των αράβων, ενώ υπάρχουν και σαφείς διακρίσεις, διώξεις και συστηματική καταπίεση σε πρόσφυγες από την Ερυθραία και το Σουδάν. Αθώοι άνθρωποι λιντσάρονται δημοσίως γιατί έχουν «λάθος» χρώμα και έτυχε να βρίσκονται δίπλα σε σημείο που έγινε ένοπλη επίθεση, ενώ καταστάσεις τύπου «απαρτχάιντ» αναβιώνουν στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Και όμως, κάποιοι συγκεκριμένοι διώκτες του εθνικισμού, του «ρατσισμού», του «φασισμού» κ.τ.λ., τηρούν σιγή… ιχθύος για τα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν στο κράτος του Ισραήλ. Φαίνεται ότι ο αντιεθνικιστικός και αντιρατσιστικός τους αγώνας βρίσκει πρόσφορο έδαφος και εξαντλείται μόνο στην Ελλάδα. Οι διακρίσεις και βιαιοπραγίες του ισραηλινού κράτους, όπως καταγγέλλει η Καπετανοπούλου, δεν τους απασχόλησαν ποτέ. Για την ακρίβεια, ουδέποτε αναφέρθηκαν στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Γιατί αν το έκαναν, λέγοντας την πραγματική τους άποψη, θα αποκαλύπτονταν ως υποστηρικτές μια απροκάλυπτης ρατσιστικής πολιτικής του Ισραήλ κατά των Αράβων, με αποτέλεσμα να εκτεθούν ανεπανόρθωτα. Νομίζουν ότι με την παρατεταμένη σιωπή τους δεν γίνονται αντιληπτοί. Αντιθέτως, όμως, όσο το ισραηλινό κράτος δείχνει τον βίαιο χαρακτήρα του και οι «αντιρατσιστές» αυτοί δεν μιλάνε καθόλου, τόσο περισσότερο ξεμπροστιάζονται, ξεγυμνώνονται, εξευτελίζονται.
Ίσως, μάλιστα, να ζηλεύουν και την μικρή περιθωριακή δράκα κάποιων εγχώριων ψυχοπαθών «αντιφά» που θεωρούν ότι οποιαδήποτε κριτική στο κράτος του Ισραήλ είναι… αντισημιτισμός! Ανεξαρτήτως του αν η τόσο «προχωρημένη» αυτή άποψη των ψυχοπαθών «αντιφά» έχει και υλική ανταμοιβή από κάπου, έχουμε την εντύπωση ότι οι αναγκαζόμενοι να παριστάνουν τους… μουγκούς επί του συγκεκριμένου θέματος ασφυκτιούν ακριβώς λόγω αυτής της αναγκαίας και επιβαλλόμενης σιωπής…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ratsistiko-israhl-dolofonhse-metanasth#ixzz3pFQ3ujgg