Επίθεση στην κυβέρνηση εξαπολύει στην εφημερίδα “Τα Νέα”, ο πρώην υπουργός Δημοσίας Τάξης, Γιάννης Πανούσης, με αφορμή και την υπόθεση των υπουργικών πόθεν έσχες.
«Το ηθικό πλεονέκτημα δεν κληρονομείται» αναφέρει και κατηγορεί τα κυβερνητικά στελέχη πως έχουν χάσει κάθε αυθεντική έννοια του «ανυποχώρητου Αριστερού», καθώς «οι έννοιες του Χρέους, της ατομικής ευθύνης και της συνέπειας υποχώρησαν μπροστά στις πλειοψηφίες ή τις αρχηγικές εντολές.
Είσαι τόσο ηθικός (ή ανήθικος) όσο σου επιτρέπει -όχι το σύστημα αυτή τη φορά- αλλά το Ιερατείο του Κόμματος. Όταν η Αυλή προστάζει υποταγή και σιωπή, γίνονται οι πιο υποτελείς». «Ζούμε το τέλος των αυτοπροσδιορισμών ακόμα και σε ζητήματα ηθικής (πολιτικής και άλλης;» διερωτάται.
«Σαν έτοιμοι από καιρό παίζουν πολύ καλά το παιχνίδι της εξουσίας (…) το πολιτικό σύστημα αυτοεξυπηρετείται και αλληλλοκαλύπτεται δίχως να ενδιαφέρεται για καμία κόκκινη γραμμή. Αντί να μας δείχνουν με το παράδειγμα της ζωής τους το ηθικό και δίκαιο, λέει, επιχειρούν να επιβάλλουν δέσμες ιδεών από τα κολωνακιώτικα καφέ και αρκούνται σε «επαναστατική γυμναστική συγκάλυψης των παρανομιών των δικών τους παιδιών: φαινόμενα που έχουμε ξαναδεί από την άλλη πλευρά» τονίζει ο κ. Πανούσης.
«Πολλοί έχουν ήδη χάσει την ψυχή τους αλλά (κάνουν ότι) δεν το ξέρουν. Είναι αντεστραμμένα ή διαθλασμένα είδωλα των πρότερων διακηρύξεων τους για ειλικρίνεια και εντιμότητα», προσθέτει και καταλήγει με τρία υστερόγραφα “φωτιά”.
«ΥΓ1: Δυστυχώς “η κοινωνία δεν είναι απούσα”. Είναι παρούσα, αντιμεταρρυθμιστική, συναλλασσόμενη, άνομη και ηθικά μετέωρη.
»ΥΓ2: Το Αύριο έρχεται έτσι κι αλλιώς. Το ζήτημα είναι πώς διαβάζεις την έλευσή του. Με κομματικά θολωμένα ματογυάλια σκοπιμοτήτων ή με τη διαύγεια και τη σύνεση ενός καθαρού μυαλού χωρίς ηθικές υποχωρήσεις και αυτολογοκρινόμενη “ελευθερία γνώμης”.
»ΥΓ3: Κόκκινα δάνεια (για τους μη έχοντες). Κόκκινα πόθεν έσχες (για τους έχοντες);»
Ο Γιάννης Πανούσης κατάφερε να κερδίσει μια ευρύτερη αναγνώριση ως ένας εκ των τελευταίων εκπροσώπων μιας “πεφωτισμένης Αριστεράς”.
Η δε συμμετοχή του στην πρώτη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, που τον έφερε σε συχνές συγκρούσεις με εκπροσώπους του “βαθέως ΣΥΡΙΖΑ”, τον κατέστησε ακόμη περισσότερο συμπαθή. Σήμερα όπως είναι λογικό, δεν συμμετέχει στον θίασο της λεγόμενης αριστεράς… Δυστυχώς, στην χώρα της φαιδρής πορτοκαλέας επιπλέουν οι φελοί!