Το 1654 μια αποστολή από την Αγγλία πήρε εντολή από τον Όλιβερ Κρόμγουελ να αποσπάσει το νησί Ισπανιόλα (σημερινή Αϊτή) από τους κυρίαρχους της Καραϊβικής Ισπανούς. Η μάχη όμως χάθηκε για τους Άγγλους, οι οποίοι σαν αντιστάθμισμα κατέλαβαν την Τζαμάϊκα που δεν ήταν καλά οχυρωμένη. Εκεί έχτισαν ένα οχυρό για να προστατεύσουν το λιμάνι. Το οχυρό αυτό ονομάσθηκε Fort Charles προς τιμήν του βασιλιά της Αγγλίας Καρόλου Β΄, διαδόχου του Κρόμγουελ και η πόλη που χτίστηκε γύρω από αυτό το λιμάνι ονομάσθηκε Πορτ Ρουαγιάλ, δηλαδή το Βασιλικό λιμάνι.
Οι Άγγλοι θέλοντας να κυριαρχήσουν στην περιοχή εκτοπίζοντας τους Ισπανούς, χρησιμοποίησαν αυτό το λιμάνι ως βάση, επινοώντας παράλληλα μια μορφή πειρατείας με «νόμιμη άδεια». Η άδεια ονομαζόταν Letter of Marque και δινόταν στους πειρατές του Πορτ Ρουαγιάλ, τους λεγόμενους Κουρσάρους (από τη γαλλική λέξη corsaire που σημαίνει αυτός που διαθέτει άδεια καταδρομής), για να επιτίθενται και να αιχμαλωτίζουν τα πλοία που οι Άγγλοι θεωρούσαν εχθρικά, τα οποία κατέληγαν σε ναυτοδικεία και στη συνέχεια πωλούνταν.
Αυτή η άδεια που με απόφαση του βασιλιά μετουσίωνε την κοινή πειρατεία, από πράξη εγκληματική σε πράξη ανδρείας, νόμιμη και αξιέπαινη, εξουσιοδοτούσε τους κουρσάρους να επιτίθενται και στα ισπανικά πλοία. Είχε συγκεκριμένη χρονική διάρκεια και όριζε τις περιοχές όπου επιτρεπόταν η δράση και το ποσοστό της λείας (το «κούρσο») που θα έπρεπε να αποδοθεί από τον κουρσάρο στον βασιλιά.
Σύντομα η πόλη γέμισε μπαρ και κακόφημα σπίτια, όπου οι κουρσάροι ξόδευαν τη λεία τους και διασκέδαζαν. Όμως τα πλούτη και ο τρυφηλός βίος της πόλης Πορτ Ρουαγιάλ τελείωσαν αιφνιδίως το 1692, όταν τη Τζαμάϊκα χτύπησαν πρώτα ένας μεγάλος σεισμός και στη συνέχεια ένα τσουνάμι. Το μεγαλύτερο τμήμα της πόλης βυθίστηκε και ο κόσμος απέδωσε την μεγάλη καταστροφή στη «Θεία Δίκη» που τιμώρησε τους αμαρτωλούς της κατοίκους. Αυτοί ήταν οι περίφημοι Πειρατές της Καραϊβικής και αυτό ήταν το άδοξο τέλος τους.
Ωστόσο, το ιστορικό τους παράδειγμα φαίνεται ότι όχι μόνο δεν πέθανε μαζί τους, αλλά ξαναζεί σήμερα σε πάμπολλες περιπτώσεις.
Ξαναζεί κάθε φορά που ο εκάστοτε ισχυρός της γης νομιμοποιεί ή δαιμονοποιεί τη χρήση βίας κατά το δοκούν και σύμφωνα με τα συμφέροντά του (όπως στην περίπτωση της «νομιμοποιημένης πειρατείας») και όχι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τα ιστορικά δικαιώματα των εθνών.
Ξαναζεί κάθε φορά που ο εκάστοτε ισχυρός της γης θέλοντας να πλήξει τους αντιπάλους του χωρίς να εκτεθεί ο ίδιος, χρησιμοποιεί παράνομες και δολοφονικές ομάδες ανθρώπων, όπως ακριβώς χρησιμοποιήθηκαν οι κουρσάροι – πειρατές της Καραϊβικής από τη Γηραιά Αλβιόνα.
Οι «πειρατές» – «κουρσάροι» λοιπόν ζουν ξανά και ξανά σήμερα, κάθε φορά που τα «ευυπόληπτα» και «πολιτισμένα» κράτη της Δύσης δεν μπορούν να κάνουν στα φανερά τις βρωμοδουλειές τους και εκχωρούν «νόμιμη άδεια» σε τρομοκρατικές δυνάμεις για να το επιτύχουν για λογαριασμό τους, έχοντας κανονίσει εκ των προτέρων το μοίρασμα του «κούρσου» με τους τρομοκράτες.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν μηχανισμό που με τη μυστική υποστήριξη μιας υπερδύναμης και κινούμενος έξω από τα όρια της νομιμότητας, είτε της διεθνούς, είτε της εσωτερικής νομιμότητας των κρατών, δημιουργεί το τετελεσμένο εκείνο που επιθυμεί η υπερδύναμη και το οποίο δεν μπορεί νόμιμα να το επιδιώξει γιατί θα διασαλέψει την έννομη τάξη και τις διεθνείς ισορροπίες, δίνοντας λαβή στην υπερδύναμη να το επικαλεσθεί ζητώντας την αποδοχή και νομιμοποίησή του και από τους άλλους.
Το είδαμε στα Βαλκάνια με την περίπτωση του UCK. Όπου ενώ εκπρόσωποι της Δύσης τους χαρακτήριζαν δημοσίως τρομοκράτες, ένα ατέλειωτο δυτικό κομβόϊ ανεφοδιασμού των τρομοκρατών τους προμήθευε όλα τα απαραίτητα για την εκτέλεση των πολεμικών τους επιχειρήσεων. Φυσικά όταν οι τρομοκράτες με τη συνδρομή των νατοϊκών βομβαρδισμών ολοκλήρωσαν τα συμπεφωνημένα, έσπευσαν όλοι να αναγνωρίσουν το «καινούριο κράτος» που είχε δημιουργηθεί, «παρά τη θέλησή τους».
Το είδαμε σε όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις που έδρασαν και δρουν στην Ελλάδα κατ’ εντολήν τους. Οργανώσεις που συχνά εκτελούν συμβόλαια θανάτου όχι μόνο των αντιπάλων των εντολέων τους, αλλά και κάποιων δικών τους (των εντολέων) επειδή για κάποιους λόγους κρίνονται από τους εντολείς ανεπιθύμητοι και επικίνδυνοι για τα συμφέροντά τους. Εγκλήματα που στη συνέχεια φορτώνουν συλλήβδην σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, την οποία κατηγορούν ότι εκτρέφει φαινόμενα τρομοκρατίας. Έτσι ξεφορτώνονται τόσο τους εχθρούς, όσο και τους ανεπιθύμητους δικούς τους, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν το πρόσχημα και τη δικαιολογητική βάση στην εκάστοτε ελεγχόμενη από αυτούς κυβέρνηση της Ελλάδος να πάρει μέτρα καταστολής υποτίθεται της τρομοκρατίας. Στην πραγματικότητα, καταστολής κάθε υγιούς πατριωτικού εθνικισμού, από τον οποίο αισθάνονται ότι κινδυνεύουν.
Τους είδαμε στο «Πολυτεχνείο», όπου για να ρίξουν τον «δύστροπο» και μη συνεργαζόμενο Παπαδόπουλο και να φέρουν στην κυβέρνηση τον δικό τους Ιωαννίδη δε δίστασαν να προκαλέσουν οι ίδιοι μερικά θύματα γύρω από αυτό, να του χρεώσουν στη συνέχεια αυτά τα εγκλήματα και να προκαλέσουν την πτώση της κυβέρνησής του. Είδαμε μάλιστα πως ανταμείφθηκαν πλουσιοπάροχα (και ανταμείβονται ακόμη) τα «παιδιά του Πολυτεχνείου» (εντολοδόχοι κουρσάροι του αμερικανοσιωνισμού), που βοήθησαν τον Ιωαννίδη να ανέλθει στην εξουσία για να προκαλέσει το Κυπριακό και να ακολουθήσει η γνωστή πλέον για τα «λαμπρά» επιτεύγματά της «δημοκρατία της μεταπολίτευσης». Μια δημοκρατία «Κουρσάρων» με «νόμιμη άδεια» πειρατείας της Ελλάδος και του Ελληνισμού.
Τους είδαμε στην Ουκρανία να χρησιμοποιούν ελεύθερους σκοπευτές σκοτώνοντας αθώους πολίτες, φορτώνοντας τα εγκλήματα στην κυβέρνηση που προσπαθούσαν να ανατρέψουν. Να καταρρίπτουν το μαλαισιανό επιβατικό αεροσκάφος για να φορτώσουν το έγκλημα στη Ρωσία και να την αμαυρώσουν στη συνείδηση των Ευρωπαίων πολιτών, δημιουργώντας αποτροπιασμό και πόλωση εναντίον της.
Τους βλέπουμε και σήμερα μέσα από τη δράση του αποτρόπαιου ISIS.
Την πρόκληση της λαθρομετανάστευσης.
Την κατάρριψη (με βόμβα εντός του αεροσκάφους) του ρωσικού επιβατικού στο Σινά.
Τα προβοκατόρικα χτυπήματα του άμαχου πληθυσμού των πόλεων της Συρίας, τα οποία στη συνέχεια με τη βοήθεια των ΜΜΕ προσπαθούν να χρεώσουν στους αντιπάλους για να τους δαιμονοποιήσουν
Όμως η «θεία δίκη» και το «τσουνάμι» της οργής του Θεού που «κατάπιε» τους Κουρσάρους της Καραϊβικής, είναι πάλι εδώ. Τα πρώτα κύματα τους έχουν ήδη χτυπήσει. Οι σύγχρονοι «Πειρατές της Καραϊβικής», όπου κι αν βρίσκονται, όσο καλά κρυμμένοι κι αν είναι, σύντομα θα πάνε ξανά όχι στον πάτο της θάλασσας, αλλά του «βόθρου» που επί τόσα χρόνια έχουν δημιουργήσει, μένοντας εκεί για πάντα, πνιγμένοι στις ακαθαρσίες των αφεντικών τους.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/oi-peirates-ths-karaibikhs-janazoun-me-tous-sugchronous-katsapliades-tou-am#ixzz3rN2pAjD7