Από την πρώτη στιγμή του μακελειού στο Παρίσι η παραχάραξη της πραγματικότητας πήρε εμπρός από τους κάθε λογής εκπροσώπους της «πολιτικής ορθότητας». Ας ξεκινήσουμε απ’ αυτό το θλιβερό υποκείμενο, τον γάλλο πρόεδρο Ολάντ, ο οποίος από την ασφάλεια του κοινοβουλίου έκανε «κήρυξη του πολέμου» κατά του ISIS, ενώ ως γνήσιος θρασύδειλος την προηγούμενη ημέρα το έσκασε αμέσως πανικόβλητος από το «σταντ ντε φρανς», μην τυχόν σκάσει και τρίτη βόμβα από τζιχαντιστή καμικάζι, αφήνοντας δεκάδες χιλιάδες θεατές εκτεθειμένους στον κίνδυνο. Ένας πραγματικός ηγέτης θα καθόταν μαζί με τον Λαό του, προκειμένου να διατρανώσει την σύνδεση μαζί του, όπως το νύχι με το κρέας, και δεν θα κοίταζε μόνο το πώς θα σώσει το άθλιο τομάρι του.
Από εκεί και πέρα, για μια ακόμη φορά, κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος όλα τα παραμύθια των προπαγανδιστών των πολυπολιτισμικών κοινωνιών, της αποδόμησης των Εθνικών Κρατών και της μετατροπής των Ευρωπαϊκών Εθνών σε μια χοάνη πληθυσμιακής ομοιοπαγίδας. Στις αφιονισμένες ορδές των φανατισμένων τζιχαντιστών, στις γεμάτες απύθμενο μίσος ενέργειές τους εναντίον όλων όσοι στέκονται απέναντί τους, στον θάνατο που σκορπούν σε αθώους ανθρώπους αδιακρίτως, οι πολιτικοί, κοινωνικοί και δημοσιογραφικοί εκπρόσωποι της απανταχού «πολιτικής ορθότητας» δρουν με συμπεριφορά ανάλογη αυτή των προβάτων λίγο πριν την σφαγή τους. Αρνούμενοι να δουν και να καταδικάσουν το αδιέξοδο του πολυπολιτισμού και της αναγκαστικής συγκατοίκησης και μετέπειτα συγχώνευσης διαφορετικών Λαών και Πολιτισμών, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το όλο ζήτημα.
Είναι πολύ εύκολο να μιλάς, έτσι, γενικά και αόριστα, για «τρομοκράτες», αφήνοντας εντελώς ανέγγιχτο και ανενόχλητο αυτό ακριβώς το πλαίσιο το οποίο τους οδηγεί σε συνεχείς αποτρόπαιες, απάνθρωπες και ανισόρροπες πράξεις. Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι αιμοδιψείς δράστες είναι απλώς «τρομοκράτες», άντε και «φανατισμένοι τζιχαντιστές», κάτι το οποίο περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση και δεν δίνει σαφείς απαντήσεις ως προς την πραγματική και ουσιαστική ταυτότητα των δολοφόνων. Για τους συγκεκριμένους εγκληματίες δεν πρόκειται να υπάρξει ιδεολογική, πολιτική ή θρησκευτική ταυτοποίηση των πράξεων με το φρόνημά τους. Το «αλλάχ ου άκμπαρ» αποτελεί απλώς «μεμονωμένες φωνές ακραίων φανατικών» και δεν ενοχοποιείται σε καμιά περίπτωση μια ολόκληρη θρησκεία. Όπως, άλλωστε, ακούσαμε βαρύγδουπες δηλώσεις από τον Ομπάμα του τύπου «Ο ISIS δεν είναι ισλαμιστές», με τους υπόλοιπους προπαγανδιστές του πολυπολιτισμού και της «πολιτικής ορθότητας» να υπερθεματίζουν αυτή του την δήλωση. Εδώ υπάρχουν μόνο «μεμονωμένοι φανατικοί», «λίγοι τρελοί», «εξαιρέσεις στον κανόνα» κ.τ.λ.
Το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι μακελάρηδες του Παρισιού ήταν ευρωπαίοι πολίτες (Γαλλία, Βέλγιο), ασφαλώς και πρόκειται για «τυχαίο γεγονός» και «σατανική σύμπτωση», παρότι πρόκειται για μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς. Εδώ είναι αδύνατον να υπάρξουν επιβαρυντικοί χαρακτηρισμοί για συνολική «δολοφονική ιδεολογία» και «συλλογικό κακό». Μα είναι δυνατόν να κατηγορηθεί μια ολόκληρη ιδεολογία ή θρησκεία από τις πράξεις ορισμένων φανατικών, οι οποίοι δρουν προβοκατόρικα εναντίον όλων όσων υποτίθεται ότι ενστερνίζονται; Όχι φυσικά. Αρκεί αυτό να συμβαίνει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Έτσι λοιπόν, δεν ευθύνεται το Ισλάμ για τα όσα διαπράττουν ορισμένοι ψυχοπαθείς σε βάρος όλων των υπολοίπων. Δεν φταίει ο κομμουνισμός για τα εγκλήματα του Στάλιν και των επιγόνων του σε βάρος εκατοντάδων εκατομμυρίων σ’ όλο τον κόσμο. Δεν ρίχνεται το βάρος εναντίον του φιλελευθερισμού για τις οικονομικές πολιτικές εξαθλίωσης στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν επιτρέπεται η λογική της συλλογικής ευθύνης (και έτσι οφείλει να είναι, καθώς πρέπει να ποινικοποιούνται συγκεκριμένες πράξεις και όχι εξ ολοκλήρου οι ιδέες ή το θρησκευτικό συναίσθημα), η οποία υφίσταται μόνο εκεί στην περίπτωση του Εθνικισμού παγκοσμίως. Όταν ένας παράφρων στην Νορβηγία ξεκληρίζει ανυπεράσπιστους ευθύνεται συλλήβδην η ιδεολογία του Εθνικισμού παντού στην υφήλιο. Όταν σ’ έναν καυγά στο Κερατσίνι ο ένας μαχαιρώνει το θύμα του, ποινικοποιούνται άμεσα και με συνοπτικές διαδικασίες συνολικά ο Εθνικισμός, η νόμιμη πολιτική δράση του κομματικού εκφραστή του στην Ελλάδα, η ηγεσία του, τα άρθρα, οι ομιλίες, τα συνθήματα. Σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχουν «εγκληματικές οργανώσεις», «σκοτεινές διασυνδέσεις», «ακράδαντα ενοχοποιητικά στοιχεία», «ολοκληρωτικές ευθύνες» που βασίζονται στα αντιτιθέμενα σχέδια των ιδεολογικοπολιτικών του αντιπάλων και στις «τρομερές αποκαλύψεις» του κάθε αναξιόπιστου ψευδομάρτυρα «κυρίου» Χλιμίντζουρα, Μαστρακούλια και Χλεμπονιάρη…
Στην περίπτωση, όμως, των ισλαμιστών τρομοκρατών του ISIS δεν θα διοργανωθούν πορείες εναντίον τους, δεν θα υπάρξουν συνθήματα, αυτοκόλλητα και γκράφιτι στους τοίχους, τα οποία θα ζητούν «τσακίστε του ισλαμιστές σε κάθε γειτονιά». Εδώ δεν επιτρέπονται οι γενικεύσεις, η ομαδική στοχοποίηση, η συλλογική ευθύνη, η καταδικαστική απόφαση για μια ολόκληρη ιδεολογία ή θρησκεία. Αυτό αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο μόνο για τον Εθνικισμό και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, οι οποίοι φταίνε για όλα όσα συνέβησαν στο παρελθόν, όλα αυτά που γίνονται τώρα και όλα εκείνα που πρόκειται να πραγματοποιηθούν στο μέλλον. Μέσα από την τεράστια τραγωδία του Παρισιού βλέπουμε πού οδηγεί τόσο το αδιέξοδο των πολυπολιτισμικών κοινωνιών και η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση κάτω από τον μανδύα των «προσφύγων» όσο και η επιλεκτική συλλογική ενοχοποίηση, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένες ιδεοληψίες και στενά συντηρητικά συμφέροντα. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ethnikismos-ki-islamismos-h-ek-diametrou-antitheth-antimetwpish-tous#ixzz3tGUItt1D