Μέσα στις αναταράξεις τη πολιτικής και κοινωνικής ζωής του Τόπου και μέσα στις συνεχόμενες δυσκολίες που βάζει στον Ελληνικό Λαό το τρίτο αριστερό Μνημόνιο, αν υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος να θεωρεί τον εαυτό του ως περιζήτητο, αυτός είναι αναμφίβολα ο Βασίλης Λεβέντης. Ένας τύπος, προϊόν της trash Tv, με τον ανάλογο «χαβαλέ» και φαιδρότητα, ο οποίος όμως όχι μόνο μπήκε στις πρόσφατες εκλογές στη Βουλή, αλλά αυτή την στιγμή παρουσιάζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως ο μοναδικός εν δυνάμει εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας!
Ο ίδιος ο Τσίπρας πριν από λίγες ημέρες εξήρε στην σύσκεψη του Προεδρικού Μεγάρου το στοιχείο της… ανιδιοτέλειας που επέδειξε ο Λεβέντης, ενώ και στην πρόσφατη συνέντευξή του στην ΕΡΤ φρόντισε να ανανεώσει αυτό του το ενδιαφέρον, λέγοντας ότι «εκτιμώ τον κ. Λεβέντη», καθώς και ότι «δεν είναι διαπλεκόμενος». Από κοντά, φυσικά, και όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία έπεσαν πάνω στον Λεβέντη (ναι αυτόν, τον μη… διαπλεκόμενο), προσπαθώντας να τον καταστήσουν από φραπεδιάρη και πιτσαδόρο (που οι ίδιοι μέχρι πρότινος τον θεωρούσαν) ως μεγάλη και αξιοσέβαστη πολιτική προσωπικότητα.
Ο ίδιος, φυσικά, με την γνωστή «μετριοπάθεια» που τον χαρακτηρίζει, καβάλησε τελείως το καλάμι και όχι απλώς ενέκρινε αλλά και επαύξησε από μόνος του τον ρόλο του… σωτήρα της πολιτικής σταθερότητας. Ανεξαρτήτως του πού θα καταλήξουν οι ζυμώσεις με τον Λεβέντη, το γεγονός ότιτόσο η κυβέρνηση όσο και τα καθεστωτικά ΜΜΕ αντιμετωπίζουν αυτόν τον τύπο ως σοβαρή και μεγάλη πολιτική προσωπικότητα δείχνει την απόγνωση αλλά και την κατάντια τη συστημικής πολιτικής του «συνταγματικού τόξου».
Ιδίως δε τον Τσίπρα ο οποίος πασχίζει να μην βρεθεί στην θέση του Τζέφρυ το 2011. Να μην βρεθεί, δηλαδή, χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε κάποια κρίσιμη ψηφοφορία (όπως π.χ. το Ασφαλιστικό) και αναγκαστεί τότε να αποχωριστεί την αγαπημένη του πρωθυπουργική καρέκλα για να πάρει την θέση του κάποιος καινούργιος Παπαδήμος. Γνωρίζει ότι έχει ακόμη την στήριξη των εταίρων και των δανειστών, καθώς φροντίζει να εξυπηρετεί όλα τους τα σχέδια και τις προσδοκίες, ξέρει όμως ότι αν δεν αντέξει δεν θα διστάσουν να τον «σουτάρουν», οδηγώντας την κατάσταση στην ύστατη λύση της οικουμενικής κυβέρνησης.
Γι΄ αυτό και αισθανόμενος τον κίνδυνο που διατρέχει δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να επιχειρεί την προσέγγιση ακόμα και με την πιο φαιδρή άποψη της εγχώριας συστημικής πολιτικής. Η ανάγκη διατήρησης στην εξουσία, προκειμένου να είναι αυτός που θα διεκπεραιώσει τις «υποχρεώσεις» προς τους διεθνείς τοκογλύφους, τον οδηγεί σε κινήσεις απελπισίας τις οποίες ούτε καν θα διανοούνταν αν όντως αισθανόταν και ήταν ισχυρός.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-tsipras-o-lebenths-kai-h-katantia-ths-susthmikhs-politikhs-skhnhs#ixzz3u38DVhlx