Το τελευταίο χρονικό διάστημα έγινε πολύς λόγος από την κυβέρνηση και τα κάθε λογής παπαγαλάκια της ότι δήθεν δεν ήθελαν την συμμετοχή του ΔΝΤ στην εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου. Βεβαίως, η κυβέρνηση ψεύδεται για μια ακόμη φορά, καθώς από τις 24 Ιουλίου (διόλου τυχαίο ότι ήταν ημέρα Παρασκευή, στις 9 το βράδυ, που είχε κλείσει η όλη επικαιρότητα για τις εφημερίδες το Σαββατοκύριακου και είχαν ολοκληρωθεί τα κεντρικά δελτία ειδήσεων) είχε δοθεί στην δημοσιότητα επιστολή του Τσακαλώτου, στην οποία αναφερόταν «Ως εκ τούτου, και κατ΄εφαρμογή της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 12ης Ιουλίου 2015, σας ενημερώνουμε ότι αιτούμεθα μίας νέας δανειακής διευκόλυνσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Προσδοκούμε την συνέχιση της συνεργασίας μας με το Ταμείο».
Γιατί, λοιπόν, πουλούσαν παραμύθι ότι δεν θέλουν την συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο Μνημόνιο, από την στιγμή που από το περασμένο καλοκαίρι την έχουν αποδεχτεί, την έχουν συμφωνήσει με τους ευρωπαίους δανειστές και την έχουν ζητήσει με επίσημη επιστολή του υπουργού Οικονομικών;Θυμόμαστε, βεβαίως, ότι ο πρώτος, ο οποίος «έδιωξε» το ΔΝΤ ήταν ο Σαμαράς. Το είχε πει, μάλιστα και ενώπιον της Μέρκελ, την τελευταία φορά που την επισκέφτηκε ως πρωθυπουργός στο Βερολίνο. Την συνέχεια την ξέρουμε, καθώς εκεί που το success story προέβλεπε αποπληρωμή του ΔΝΤ και διώξιμό του, τα «σπρεντ» εκτινάχτηκαν στα ύψη και ο Σαμαράς εκλιπαρούσε κλαψουρίζοντας να του ανοίξουν «προληπτική πιστωτική γραμμή».
Όλες αυτές οι υποκριτικές φωνές της νυν κυβέρνησης δεν ήταν τίποτε άλλο από απεγνωσμένες ενέργειες της πανικόβλητης πλέον «παιδικής χαράς» του Μαξίμου να ξαναστήσει το σκηνικό της «σκληρής διαπραγμάτευσης». Μόνο που δεν βρισκόμαστε πια στον Μάιο και τον Ιούνιο, αλλά στον Δεκέμβριο του 2015. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει πλέον έδαφος για σερβίρισμα κι άλλων παραμυθιών στον κόσμο. Ακόμα και οι πλέον άσχετοι πολιτικά γνωρίζουν πολύ καλά πού οδήγησε η «σκληρή διαπραγμάτευση». Θυμούνται πολύ καλά πώς το «όχι» μετατράπηκε σε «ναι» την ίδια κιόλας βραδιά του δημοψηφίσματος. Βεβαίως, ο Τσίπρας και η κλίκα του προσπαθούν να «αποδείξουν» ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να δίνει μάχες και ότι σε όλα τα «ανοιχτά» ζητήματα κατάφερε να κάμψει την αντίσταση του κουαρτέτου και να πετύχει ρυθμίσεις συμφέρουσες για τον Ελληνικό Λαό.
Όταν μέχρι στιγμής «κερδίζουν» συνεχώς, το ίδιο θα ισχυριστούν και για τα εναπομείναντα «ανοιχτά» ζητήματα. Μόνο που για να παραδεχθούν κάποτε ότι τα όσα «κέρδισαν» μετετράπησαν σε… καρπαζιές, θα πρέπει να δημιουργήσουν προηγουμένως σκηνικό «σκληρής διαπραγμάτευσης». Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν είναι κάτι καινούργιο. Από το 2011 και μετά το βλέπουμε να γίνεται συνεχώς και από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Άλλωστε, ακόμη και ο όρος «κόκκινες γραμμές» τότε εφευρέθηκε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, απλώς, εξακολουθεί να τον χρησιμοποιεί, βαδίζοντας στον δρόμο των προηγουμένων. Πρέπει, μάλιστα, να θυμίσουμε ότι κάποιες φορές στο παρελθόν το παζάρι με την τρόικα είχε πάρει πιο «δραματικές» διαστάσεις. Η τρόικα ερχόταν και έφευγε, ανταλλάσσοντας αιχμηρά σχόλια, ενώ η διαδικασία έφτανε ακόμη και την διάρκεια μηνών. Αντιθέτως, τώρα γίνονται όλα πολύ σύντομα, γιατί το τρίτο Μνημόνιο είναι εξαιρετικά εμπροσθοβαρές και τα πρώτα «πακέτα» μέτρων περιλαμβάνονται στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης. Και σ΄αυτό το σημείο, λοιπόν, δεν υπάρχει τίποτα το πρωτότυπο.
Όλα βαδίζουν σε ήρεμα χωρικά ύδατα, με την δραματοποίηση να έχει πάρει κι αυτή την κάτω βόλτα σε σχέση με το παρελθόν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-suriza-kai-h-apath-twn-sklhrwn-diapragmateusewn#ixzz3ui9FxY4n