Δεν χρειάζεται να κάνεις και πολλά! Απλά να ανοίξεις τον διακόπτη, και να λειτουργήσει η οθόνη και το ράδιο, σε κάποιον από τους διάφορους σταθμούς. Αρκεί να αγοράσεις μια από τις πολλές εφημερίδες που υποτίθεται αντιπροσωπεύουν την κοινή γνώμη. Εν τέλει να ακούσεις τους προφέσορες, από τα έδρανα ενός σχολείου ή ενός πανεπιστημίου. Όλοι μα όλοι, συνασπισμένοι σε έναν σκοπό: Την καταγγελία και την καταπολέμηση του “φασιστικού κινδύνου”! Και τι δεν λένε: Απειλή για την δημοκρατία, για την κοινωνία, την πρόοδο, τις “πανανθρώπινες οικουμενικές αξίες”, για την ανθρωπότητα, για τον πολιτισμό εν γένει. Εν ολίγοις, μας παρουσιάζουν σαν λύκους που μπαίνουν σε μια στάνη με πρόβατα. Και κατακλείδα στην δριμύτατη πολεμική τους, έκκληση για συσπείρωση των ανθρώπων κάτω από όμορφα σχηματισμένες λέξεις: Ελευθερία, Πολιτισμός, Ανοχή,Πρόοδος, Σεβασμός στην Διαφορετικότητα, Ειρήνη, Άνθρωπος, Δικαίωμα….Ανθρωπότητα! Μα τι καλοί άνθρωποι; Και τι κτήνη αυτοί οι φασίστες,οι Χρυσαυγίτες που εχθρεύονται όλα αυτά τα πράγματα; Είναι όμως έτσι; Μετα παρρησίας, απαντάμε πως…ΟΧΙ!!!
Ζούμε στην εποχή της υποκρισίας, της διαστρέβλωσης και της αποδόμησης. Ιδεολογικός ταγός μας και δυνάστης, ο “διανοούμενος”! Το είδος ανθρώπου που χαρακτηρίζεται από μηδενική δια ζώσης επαφή με το πραγματικό περιβάλλον, παρά μέσω της διόπτρας των βιβλίων και της θεωρίας. Ένας αυτάρεσκος κηφήνας που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο,επειδή διάβασε πέντε βιβλία παραπάνω από τον μέσο άνθρωπο, χωρίς να είναι όμως βέβαιο ότι κατάλαβε και τίποτε από αυτά. Ένας παραγωγός θεωρίας για την θεωρία και εχθρός κάθε τι πρακτικού! Πιστός λάτρης αυθαίρετων εννοιών και αξιών που ο ίδιος επινόησε ή κληρονόμησε από όμοιους προκατόχους του, και βάση των οποίων ερμηνεύει τον κόσμο, την ζωή και ακόμα την ίδια του την ύπαρξη. Φανατικός πολέμιος κάθε θέσης που ξεφεύγει από τα όρια έντασης και σκέψης που προκρίνει, βαφτίζοντάς την “προκατάληψη”, χωρίς ο ίδιος να συνειδητοποιεί ότι η ίδια του η θέαση των πραγμάτων είναι μια προκατάληψη μιας και δογματίζει τον κόσμο βάσει αυθαίρετων κανόνων που επινοεί. Ο μέγιστος υποκριτής, που ενώ ισχυρίζεται ότι απελευθερώνει τον άνθρωπο από τους διάφορους περιορισμούς, απλώς τον καλουπώνει σύμφωνα με τα δικά του, ξεχωριστά κριτήρια.
Ο πιστός μιας θρησκείας είναι “προληπτικός” επειδή πιστεύει σε μια ανώτερη, αόρατη δύναμη, και όχι στην Λογική, όπως ο καλός μας διανούμενος. Αλήθεια, ποιανού την Λογική και σε ποιο επίπεδο; Λογική έχει ο δειλός, λογική και ο γενναίος. Λογική ο τίμιος, λογική και ο απατεώνας! Εν τέλει ποιο είναι το μέτρο της Λογικής και ποιές οι εκφάνσεις της; O διανούμενος δεν ξέρει, και ούτε τον νοιάζει να μάθει. Έχει μάθει εκ των προτέρων ότι είναι κάτι “θεάρεστο” και πρέπει να το υπερασπιζόμαστε πάση θυσία. Επίσης ο πατριώτης που θέλει την πατρίδα του ελεύθερη και δυνατή, είναι ένας “οπισθοδρομικός βάρβαρος που δυναμιτίζει την κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων” και θιασώτης μιας αφηρημένης έννοιας, σύμφωνα με τον διαννούμενο. Αν η Πατρίδα που έχει σαφή όρια, σαφές περιεχόμενο και σαφές προορισμό είναι μια αφηρημένη έννοια, τότε τί είναι η “ανθρωπότητα”; Ένα λογιστικό άθροισμα έμβιων όντων χωρίς ίδιο σκοπό, χωρίς δεσμούς περισσότερους, από ένα τίτλο στα βιβλία βιολογίας: Homo Sapiens! Η “ανθρωπότητα” είναι κάτι ιερό για αυτόν και πρέπει να υπερασπισθεί πάση θυσία. Εχθρεύεται τον ιερέα γιατί είναι “ενάντια στην Πρόοδο και δυναστεύει με όπλο την ηθικολογία”, αλλά ξεχνά να υπενθυμίσει στον εαυτό του -πρώτα απ΄ ολα- το εξής :
Ότι και ο ίδιος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μετα-μοντέρνος “παπάς”, με μεγάλο περίσσευμα ηθικολογίας και μέγιστο έλλειμμα ήθους!
Παρένθεση: Κάποιος κακοπροαίρετος, θα σκεφτεί ότι όλη αυτή η δριμεία επίθεση στους διανοούμενους συνεπάγεται και μια ταυτόχρονη αποθέωση των αγράμματων, και ότι είμαστε εχθροί της Παιδείας και της Μόρφωσης. Κάθε άλλο! Ανθρώπινο πρότυπο για μας είναι ο σκεπτόμενος άνθρωπος, που είναι προσανατολισμένος στην δράση, ήτοι συνδυάζει το βιβλίο με το ξίφος! Είμαστε πραγματικοί υπέρμαχοι της Παιδείας και της Μόρφωσης, μιας και αναγνωρίζουμε ότι Παιδεία δεν συνεπάγεται απλά ένα αρτηριοσκληρωτικό σύστημα εκπαίδευσης και μια στεγνή ανάγνωση και συσσώρευση γνώσεων, αλλά μια διαρκής τριβή με το περιβάλλον και την καλλιέργεια ήθους και πνεύματος, μέσω διαρκούς έκθεσης σε περιστάσεις που τα απαιτούν. Ο ξεκομμένος από την πρακτική διανοούμενος, είναι η αντίθετη πλευρά του νομίσματος που αντιπροσωπεύει ο αμαθής αγροίκος. Και οι δύο αποτελέσματα εντροπίας και διάλυσης, αιώνιοι ουραγοί του Νέου Ανθρώπου, που θα επιτύχει την χρυσή τομή μεταξύ Σκέψης και Δράσης!
Επανερχόμενοι στο θέμα, δηλαδή τους μετα-μοντέρνους ιερείς μας, τους διανοούμενους, δεν μπορούμε μπορούμε να πάμε και στους πιστούς τους καθώς και την Εδέμ τους: τους αυτοαποκαλούμενους “προοδευτικούς” και την “ανοιχτή κοινωνία”! Ο προοδευτικός, είναι πάνω από όλα ανεκτικός, σέβεται την διαφορετικότητα σε κάθε επίπεδο, προκρίνει την σύγκρουση αρκεί αυτή να γίνεται “πολιτισμένα” , δηλαδή με διάλογο και συναίνεση. Μεγάλος υπερασπιστής της ειρήνης και της “προόδου” και που η αγάπη προς άπαντες ξεχειλίζει από μέσα του. Σε πρώτη φάση δεν μπορεί κανείς να πει κάτι αρνητικό για αυτόν τον άνθρωπο. Αλλά σε δεύτερη φάση, και παρατηρώντας την συμπεριφορά του, μπορεί να διακρίνει κανείς τα κίνητρά του και το πραγματικό του πρόσωπο!
Η αναγωγή της “ανοχής” και του “σεβασμού στην διαφορετικότητα” σαν απόλυτη αξία, έχει βαθύτερη αιτία την απουσία πραγματικών αξιών και σημείων αναφοράς για τον άνθρωπο αυτό. Λατρεύει την πολυχρωμία και τον πλουραλισμό της κοινωνίας γιατί πολύ απλά σε αυτήν μπορεί να κρύβεται, και να μην αποκαλύπτει τον πραγματικό κενό εαυτό του. Απεχθάνεται την βία, όχι γιατί πραγματικά δεν θέλει να εμπλακεί σε αυτή, αλλά γιατί είναι πραγματικά ανάξιος να εμπλακεί σε κίνδυνο για την υπεράσπιση αξιών, μιας και αυτές δεν υπάρχουν. Απόδειξη αυτού, η χαιρέκακη ενδότερη αντίδρασή του στο άκουσμα της βίαιης καταστολής ή και φόνου ενός αντιπάλου του, μη- προοδευτικού, μιας και τον απαλλάσσει από κάθε κίνδυνο να διασπαστεί η αφασική μακαριότητα, ο κόσμος των ψευδαισθήσεων, στον οποίο ζει. Επίσης σέβεται όλες τις απόψεις, αρκεί αυτές να περιστρέφονται γύρω από την σημασία της “προόδου” και των δοξασιών του. Στους κοινωνούς των αντίθετων απόψεων προετοιμάζει χυδαίες επιθέσεις και αφ’ υψηλου,εκ του ασφαλούς κριτική δίχως να δίνει δικαίωμα αντιλόγου. Ακόμα και στα μέτρα που θέτει το παιχνίδι, δηλαδή του διαλόγου, αποδεικνύεται δειλός γιατί δεν θέλει άξιους αντιπάλους αλλά προτιμά να συνδιαλέγεται με άτομα που καλύπτουν το στερεότυπο που έχει για τους αντι-προοδευτικούς, δηλαδή άτομα απαίδευτα με αδυναμία να υποστηρίξουν την θέση τους, ώστε να μπορεί εύκολα να τα “αποστομώνει” και να ενισχύει την ματαιοδοξία του.Λεξιμαχεί υπέρ της ειρήνης σαν απόλυτης αξίας, γιατί φοβάται πως ο πόλεμος θα ξεσκεπάσει το αληθινό του πρόσωπο: Ένα θλιβερό ασπόνδυλο χωρίς πραγματική θέληση,ένας μπακαλίσκος της ηθικής, που είναι ανίκανος να θυσιαστεί για αξίες και ιδανικά και που για αυτό τον λόγο σχετικοποιεί και συμβιβάζεται με τα πάντα.
Του δημιουργού μιας σάπιας κοινωνίας που αυτο-διαλύεται και το μόνο που καλλιεργεί είναι αυτο-ενοχικά σύνδρομα στους κοινωνούς της, μέσω της λατρείας της θυματοποίησης. Αν ο γηγενής δεν αισθάνεται άνετα με την εισβολή των διαφόρων τριτοκοσμικών και δεν θέλει την αλλοτροίωση των κοινωνικών ηθών του και της ιδιοπροσωπίας του, είναι κακός οπισθοδρομικός ξενόφοβος που εχθρεύεται τον “κακομοίρη” μετανάστη. Αν ο ετεροφυλόφιλος νιώθει την ομοφυλοφιλία αποκρουστική, είναι επίσης ένας κακός ομοφοβικός γιατί κρίνει τον “κακομοίρη” ομοφυλόφιλο που “καταπιέζεται”. Εν κατακλείδι θα πρέπει να νιώθει ντροπή για τα φυσικά συναισθήματα που το “διαφορετικό” του εμπνέει. Και για να τα αντιμετωπίσει θα πρέπει καθημερινά να καταπιέζει αυτά τα συναισθήματα του, για να δείξει καλό πρόσωπο και “κουλτούρα”, για να μην δεχθεί την ηθικολογική κριτική των “προοδευτικών”. Αυτή η υποκριτική κοινωνία που υποσχέθηκε πως θα μας χειραφετήσει όλους, μας βυθίζει όλο και περισσότερο στην τυραννία των κόμπλεξ και μας επιβάλλει, μέρα με την μέρα, τον αυτο-ευνουχισμό μας. Σε αυτήν την κοινωνία επιτρέπεται βέβαια να έχεις αξίες, αλλά πρέπει να εκφράζονται παθητικά. Μπορείς να είσαι “πατριώτης” στον καναπέ και στην επίκληση φερ’ ειπίν, αλλά επ’ ουδενί στην δράση. Γιατί αλλιώς δεν προάγεται η “ανοχή” και η “πρόοδος” αλλά το “μίσος”!
Και εκεί είναι που συντελείται το μεγαλύτερο έγκλημα των προοδευτικών. Η πλήρης διαστροφή των εννοιών “αγάπη” και “μίσος”. Την απέχθεια για την ίδια τους την φύση την βάφτισαν “αγάπη”, και την πραγματική έμπρακτη αγάπη για αξίες και ιδανικά που εκφράζεται με αγώνα την ονομάτισαν “μίσος”! Το λεγόμενο “μίσος”,είναι το μέγιστο πρόβλημα των “προοδευτικών” και το θεωρούν σαν την μέγιστη αμαρτία. Και δικαίως το κάνουν! Γιατί ουσιαστικά είναι η πραγματική, ακατέργαστη και ασυμβίβαστη αγάπη, κάτι που είναι τορπίλη στα θεμέλια του συστήματος της ατομοκεντρικής τους αφασίας! Αυτό το συναίσθημα μας αναζωπυρώνει, μας κινητοποιεί και μας χειραφετεί. Δίνει σκοπό στην ζωή μας, μιας και μας αναγκάζει να υπερασπιστούμε αυτά,που θεωρούμε ιερά στην ζωή. Σκεφτείτε το! Αν δεν αγαπούσαμε την δικαιοσύνη, δεν θα μισούσαμε την αδικία. Αν δεν αγαπούσαμε την ελευθερία, δεν θα μισούσαμε τον δυνάστη μας. Αυτό που αποκαλούν μίσος, είναι το φυσικό συναίσθημα εναντίον των καταστάσεων που απειλούν αυτά που αγαπάμε, και αυτό είναι που μας χωρίζει από τα ζώα, μιας και αυτά δεν “μισούν” ποτέ! “Αγαπούν” τον οποιονδήποτε που μπορεί να τους εξασφαλίσει την ζωή και υποτάσσονται σε αυτόν παθητικά. Αλλά εμείς είμαστε διαφορετικοί! Έχουμε αξίες, ιδανικά, και σκοπούς που μας υπερβαίνουν σαν προσωπικότητες. Και αυτά έχουν πραγματική αξία, όταν είμαστε ενεργητικοί υπερασπιστές τους, και όχι παθητικοί υμνητές τους. Εν ολίγοις το υποτιθέμενο “μίσος” που μας διακατέχει, δεν είναι παρά το σημάδι ότι μέσα μας ελοχεύει και κυριαρχεί ένα ασυμβίμβαστο συναίσθημα πραγματικής αγάπης, σε αντίθεση με το πρότυπο του παθητικού, αυτιστικού μαζάνθρωπου, που ευαγγελίζεται η “προοδευτικότητα”, ο οποίος βλέπει με ευμενή διάθεση αποδοχής και ανέχεται τα πάντα ακόμα και αν τον θίγουν. Μια αγάπη που δίνει ισχύ στις αξίες μας και τις καθιστά πανταχού ζώσες και νικηφόρες. Που μας δίνει σκοπό και αναζωπυρώνει την ταυτότητα μας. Εν τέλει είναι αυτό που συστηματοποιεί και προφυλάσσει την ηθική, τις αξίες, τα ιδανικά μας. Εν κατακλείδι, “μισούμε” γιατί είμαστε σε θέση να αγαπήσουμε πραγματικά και όχι ρητορικά και υποκριτικά, όπως οι καιροί το απαιτούν και το επιβάλλουν. Γιατί είμαστε αγνοί , υπερασπιστές κάτι ανώτερου απο εμάς, και όχι χαμερπείς υποκριτές,δούλοι των συμπλεγμάτων μας. Γιατί θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας με ένταση και συναίσθημα. Γιατί το “μίσος” μας είναι το παράγωγο μιας φλογερής αγάπης και θέλησης, που είναι και τα όπλα μας ενάντια στην υποκρισία του συστήματος. Είναι ένα αποτέλεσμα ενός συναισθήματος παντοδύναμου, που η ελίτ -εθνική και παγκόσμια- το φοβάται, γιατί ξέρει ότι στο μέλλον θα αποδειχθεί η μόνη,αγνή επαναστατική δύναμη, μια και θα είναι σε θέση να ανατρέψει και να δημιουργήσει αυτοκρατορίες!
Αλέξανδρος Καστριώτης
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-dhthen-agaph-tous-einai-misos-gia-ton-ellhnismo#ixzz3uspsfXaA