Δε θέλουμε να μας λυπούνται οι χειρότεροι εχθροί μας, ούτε κι εκείνοι που από καρδιάς αγαπούμε. Αφήστε με, λοιπόν, να σας πω την αλήθεια!
Αδελφοί μου εν πολέμω, σας αγαπώ από καρδιάς, είμαι και ήμουν όμοιος σας.
Και είμαι επίσης κι ο χειρότερος εχθρός σας. Αφήστε με, λοιπόν, να σας πω την αλήθεια!
Ξέρω το μίσος και τον φθόνο που… έχετε στην καρδιά σας. Δεν είσαστε αρκετά μεγάλοι, ώστε να μη γνωρίζεται το μίσος και τον φθόνο. Ας είστε, λοιπόν, αρκετά μεγάλοι, που να μη ντρέπεστε γι’ αυτό!
Κι αφού δεν μπορείτε να είστε άγιοι της γνώσης, γίνετε τουλάχιστον οι πολεμιστές της. Αυτοί είναι οι σύντροφοι κι οι πρόδρομοι τέτοιας αγιοσύνης.
Βλέπω πολλούς στρατιώτες: θέλω να δω πολλούς πολεμιστές! Ομοιόμορφη είναι η στολή που φοράνε: ας μην ήταν ομοιόμορφο ό,τι κρύβουν μ’ αυτήν!
Πρέπει να είστε σαν εκείνους που το μάτι τους γυρεύει αδιάκοπα έναν εχθρό, τον εχθρό σας. Και μερικοί από σας εμπνέουν το μίσος από την πρώτη ματιά.
Πρέπει να ζητάτε τον εχθρό σας, και πρέπει να αρχίσετε τον πόλεμο σας και τον πόλεμο για τις ιδέες σας! Κι αν νικηθεί η ιδέα σας, η τιμιότητα σας πρέπει να καλεί ακόμα το θρίαμβο!
Ν’ αγαπάτε την ειρήνη σα μέσον για καινούργιους πολέμους. Και τη σύντομη ειρήνη πιο πολύ από τη μακρόχρονη.
Δε σας συμβουλεύω να εργάζεστε, μα να πολεμάτε. Δε σας συμβουλεύω την ειρήνη, μα τη νίκη. Η δουλειά σας να ’ναι ένας αγώνας κ’ η ειρήνη σας να ’ναι μια νίκη!
Μπορεί κανείς να σωπαίνει και να ’ναι ήσυχος μόνο όταν έχει τόξο και σαΐτες: αλλιώς φλυαρεί και λογομαχεί. Η ειρήνη σας να ’ναι μια νίκη!
Λέτε πως ο καλός σκοπός αγιάζει και τον πόλεμο ακόμα; Εγώ σας λέω: Ο καλός πόλεμος είναι αυτό που αγιάζει κάθε σκοπό.
Ο πόλεμος και το θάρρος έχουν κατορθώσει πολύ μεγαλύτερα πράγματα παρ’ όσο η αγάπη προς τον πλησίον. Δεν είναι ο οίκτος σας, παρά η γενναιότητα σας που έσωσε ως τα τώρα τα θύματα.
«Τι’ ναι καλό;» ρωτάτε. Το να ’ναι γενναίος κανείς, να τι είναι καλό. Αφήστε τα κοριτσόπουλα να λένε: «Καλό είναι ό,τι είναι ωραίο και συγκινητικό μαζί.»
Σας λένε άκαρδους: μα η καρδιά σας είναι καθαρή και μ’ αρέσει η ντροπαλοσύνη της εγκαρδιότητας σας. Ντρέπεστε για τη φουσκονεριά σας, κι άλλοι ντρέπονται για τη φυρονεριά τους.
Είστε άσχημοι; Πολύ καλά, αδερφοί μου! Τυλιχτείτε, τότε, τον υπέροχο μανδύα της ασχήμιας!
Κι όταν μεγαλώνει η ψυχή σας, τότε γίνεται υπερβολικά ζωηροί, και στο μεγαλείο σας υπάρχει κακία. Σας ξέρω.
Στην κακία συναντιούνται ο υπερβολικά ζωηρός με τον ασθενικό. Μα δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον. Σας ξέρω.
Πρέπει να έχετε μόνο εχθρούς για να τους μισείτε, όχι όμως εχθρούς για να τους περιφρονείτε. Πρέπει να είστε περήφανοι για τους εχθρούς σας: τότε οι επιτυχίες του εχθρού σας θα είναι δικές σας επιτυχίες.
Επανάσταση – αυτή είναι η ευγένεια του σκλάβου. Ας είναι η….. ευγένεια σας η υποταγή! Ας είναι κι η ίδια η προσταγή σας μια υποταγή!
Στ’ αυτιά ενός πολεμιστή το «οφείλεις» αντηχεί πιο ευχάριστα από το «θέλω». Και κάθε τι που σας είναι αγαπητό πρέπει να κατορθώσετε να σας το προστάξουν.
Η αγάπη σας για τη ζωή ας είναι αγάπη για τη μεγαλύτερη ελπίδα σας, ας είναι η μεγαλύτερη σκέψη της ζωής!
Μα τη μεγαλύτερη σκέψη σας πρέπει να μ’ αφήσετε να σας την προστάξω – και είναι τούτη εδώ: ο άνθρωπος είναι κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί.
Ζείτε, λοιπόν, τη ζωή της υποταγής και του πολέμου! Τι σημασία έχει η μακρά ζωή! Ποιος πολεμιστής θέλει να τον λυπηθούν!
Δε σας λυπούμαι, σας αγαπώ από καρδιάς, εν πολέμω αδερφοί μου!
Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα.
«Τάδε έφη Ζαρατούστρα»
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/freiderikos-nitse-gia-ton-polemo-kai-tous-polemistes#ixzz3vdVXndAF