Εκδηλώσεις Εθνικής Μνήμης στην Λακωνία: Η Χρυσή Αυγή ενάντια στη λήθη και την υποταγή – Φωτογραφικό αφιέρωμα

Στις 27 Δεκεμβρίου κλιμάκιο του Λαϊκού Συνδέσμου περιόδευσε στον νομό Λακωνίας και συμμετείχε στις εκδηλώσεις εθνικής μνήμης και τιμής, που το μνημονιακό καθεστώς αγωνίζεται να εξαφανίσει. Η μαύρη επέτειος της 27ης Οκτωβρίου για την κωμόπολη των Μολάων υπενθυμίζει την εθνική αντίσταση των κατοίκων της ενάντια στα βάρβαρα στίφη του ΚΚΕ τον χειμώνα του 1943.

Εις μνήμην των πεσόντων της μάχης των Μολάων πραγματοποιήθηκε θρησκευτικό μνημόσυνο το πρωί της Κυριακής, παρουσία των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, Ιωάννη Λαγού και Ηλία Κασιδιάρη.

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων εκ μέρους των συγγενών των πεσόντων, του Πατριωτικού Συνδέσμου Λακωνίας, της Αδούλωτης Μάνης και του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Νικολάου Μιχαλολιάκου.

Στη συνέχεια, το κλιμάκιο των συναγωνιστών μετέβη στην ορεινή περιοχή πλησίον του χωριού Άγιος Δημήτριος, όπου δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο 39 Εθνομάρτυρες από τις κομμουνιστικές ορδές.

Σε αυτό το δύσβατο σημείο έχει τοποθετηθεί ένα λιτό μνημείο από τους συγγενείς των πεσόντων. Η επίσημη πολιτεία απουσιάζει προκλητικά.

Η Χρυσή Αυγή είναι η μόνη δύναμη που αντιστέκεται στη λήθη και την υποταγή, διαφυλάσσοντας την Εθνική Μνήμη και αποτελώντας την μόνη εστία Εθνικής Αντίστασης.

Ακολουθεί μία σύντομη ιστορική αναφορά στη μάχη των Μολάων και στα κομμουνιστικά εγκλήματα που ακολούθησαν:

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΟΛΑΩΝ ΚΑΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΣΤΙΦΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η μάχη των Μολάων ήταν η αφορμή για το πρώτο, από τα πολλά που ακολούθησαν, ομαδικό έγκλημα των κομμουνιστών στον «κατοχικό εμφύλιο». Μετά την μάχη στην γέφυρα της Απιδιάς (2/12/1943) οι Γερμανοί, αφού πρώτα ανατίναξαν το αεροδρόμιο, αποσύρθηκαν οριστικά από τους Μολάους στα μέσα Δεκεμβρίου του 1943 και όπως έγινε σε όλη την Νότια Πελοπόννησο ο ένοπλος ΕΛΑΣ αντί να κυνηγήσει τους κατακτητές, με τους οποίους ποτέ δεν είχε συγκρουσθεί στα σοβαρά, μπήκε στις απελευθερωμένες πόλεις και άρχισε τις σφαγές και τα βασανιστήρια. Έτσι και στους Μολάους, οι κομμουνιστές άρχισαν να υλοποιούν τα σχέδιά τους και να κάνουν πράξη τις απειλές προς τους κατοίκους, λόγω της άρνησής τους να ενταχθούν στο ΕΑΜ.

Οι κάτοικοι των Μολάων από τις αρχές Νοεμβρίου του 1943, ανήσυχοι για τα όσα διαφαίνονταν ότι θα συμβούν συγκρότησαν μια επιτροπή με την ονομασία «Επιτροπή Εθνικού Αγώνος» και ταυτόχρονα οργάνωσε φρουρά με σκοπό την προστασία της πόλης από τις απειλές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Η επιτροπή συγκροτήθηκε από 18 επίλεκτα μέλη της κοινωνίας των Μολάων μεταξύ των οποίων δικηγόροι, έμποροι, γιατροί και κτηματίες, ενώ την διοίκηση της φρουράς ανέλαβαν 2 έφεδροι αξιωματικοί. Να σημειωθεί εδώ ότι η κυβέρνηση Ράλλη αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα της επιτροπής για αποστολή αξιόμαχου τάγματος στην Πόλη.

Στις 24/11/1943 η επιτροπή με προκήρυξή της αποκάλυπτε τον ανθελληνικό και εγκληματικό ρόλο του ΕΑΜ. Η αντίστροφη μέτρηση λοιπόν είχε άρχισει όταν η κοινωνία των Μολάων και της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς πήραν αποστάσεις από το ΕΑΜ, επειδή διαπίστωσαν την εξάρτησή του από το ΚΚΕ, τα ανθελληνικά του κίνητρα, και ότι η δήθεν αντίσταση ήταν μόνο πρόσχημα προσηλυτισμού που χρησιμοποιούσαν οι κομμουνιστές της Ελλάδος γιά να καταλάβουν με τη βία την εξουσία.

Το χρονικό της σφαγής

Η επιτροπή, παρά την πολεμική απειρία της φρουράς, με μια τίμια και ανδρεία απόφαση προέκρινε την παραμονή της στους Μολάους προς φύλαξη της πόλης, απορρίπτοντας τις σκέψεις για μετάβαση αυτής στην Μονεβάσια όπου θα είχε περισσότερη ασφάλεια. Στις 23/12/1943 έλαβε χώρα στους Μολάους συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων του ΕΛΑΣ και Μολαϊτών όπου η διαχρονική απάντηση «Μολών Λαβέ» των γνήσιων Ελλήνων ουσιαστικά  δόθηκε από τους κατοίκους με την απόρριψη των προτάσεων των κομμουνιστών, είτε για παράδοση των όπλων, είτε για αφομοίωση της φρουράς από τον ΕΛΑΣ.

Όπως ήταν αναμενόμενο οι κομμουνιστές θα χτυπούσαν σύντομα την πόλη. Η εκδήλωση της επίθεσης ξεκίνησε τα ξημερώματα της 28ης Δεκεμβρίου 1943 από το 8ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με δύναμη 300 ανδρών, με τον κύριο άξονα αυτής να είναι από την βόρεια πλευρά και προς το κέντρο της πόλης, ενώ άλλες μικρότερες επιθέσεις αντιπερισπασμού λάμβαναν χώρα από όλες τις πλευρές των Μολάων. Η απειρία, η έλλειψη αξιόπιστου οπλισμού και ο μικρός χρόνος οργάνωσης της φρουράς των Μολάων είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της πόλης από τους κομμουνιστές οι οποίοι διοικούνταν από εμπειροπόλεμους, ενταγμένους στο ΚΚΕ μόνιμους αξιωματικούς. Κατά την μάχη σκοτώθηκαν 10 και τραυματίσθηκαν άλλοι 10 πατριώτες Μολαϊτες, ενώ οι απώλειες του ΕΛΑΣ ήταν 4 νεκροί και 15 τραυματίες. Στο σημείο αυτό να πούμε ότι οι κομμουνιστές κατά την είσοδό τους στην πόλη χρησιμοποιούσαν ως «ασπίδα» γυναικόπαιδα ώστε να αποφύγουν τις επιθέσεις των εντός αυτής υπαρχόντων φυλακίων.

Η κατάληψη της πόλης ακολουθήθηκε από γενικό πλιάτσικο και πυρπολήσεις σπιτιών και καταστημάτων, ενώ την ίδια ώρα απλοί κάτοικοι, οπλίτες και μέλη της επιτροπής, συγκεντρώθηκαν από τους κομμουνιστές στην Εκκλησία όπου ανακρίθηκαν, χτυπήθηκαν και λοιδορήθηκαν.

Το απόγευμα της επόμενης μέρας 29/12/1943, σ’ ένα στημένο Λαϊκό Δικαστήριο, στην πλατεία του χωριού, με φερτούς, άγνωστους στην τοπική κοινωνία θεατές, στο ρόλο του αγανακτισμένου όχλου, το εκδικητικό σκυλολόι των μπολσεβίκων ανακοίνωσε την προηλειμμένη απόφασή του για καταδίκη εις θάνατον 33 πατριωτών, στους οποίους προσετέθησαν άλλοι 7 λίγες μέρες αργότερα. Επικεφαλής αυτής της άθλιας παράστασης ο γνωστός καπετάν Ωρίωνας (Γιάννης Μιχαλόπουλος) από την Μεσσηνία, ο οποίος ήταν και ο συντονιστής της επίθεσης στον Μελιγαλά μερικούς μήνες αργότερα. Το φιάσκο της «δίκης» φαίνεται και από το ότι το κατηγορητήριο βγήκε εν είδει ανακοίνωσης 20 μέρες μετά την καταδίκη.

Την επομένη, Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 1943 ξεκίνησε η μεταφορά των 32 (στο μεταξύ δόθηκε χάρη σε έναν) καταδικασμένων για την εκτέλεσή τους στο χωριό Άγιος Δημήτρης όπου και διανυκτέρευσαν στο σχολείο.

Ο επίλογος αυτής της κτηνωδίας γράφτηκε την Παρασκευή 31 Δεκεβρίου 1943, στην τοποθεσία που είναι γνωστή ως «τρύπα του ταράτσα» 3 ½ χιλιόμετρα από το χωριό Αγ. Δημήτρης. Πρόκειται για ένα βάραθρο με άνοιγμα περίπου 1 μέτρο και βάθος 39 μέτρα, όπου οι κοινοί σαδιστές εγκληματίες του ΕΛΑΣ οδήγησαν γυμνούς και έριξαν τους καταδικασθέντες πατριώτες, με πρώτο τον Ιερέα των Μολάων, αφού πρώτα είχαν βάλει σε κλήρο τα ρούχα τους.

Εκεί εκτυλίχθηκαν φρικιαστικές στιγμές, τις οποίες ο στοιχειώδης σεβασμός στην μνήμη των θυμάτων δεν μας επιτρέπει να μεταφέρουμε. Η λεπτομερής περιγραφή των όσων τερατωδών και απάνθρωπων έγιναν κατά την εκτέλεση ήταν αντικείμενο συζητήσεων στην πόλη επί πολλά χρόνια και έχουν μεταφερθεί σε κάποιους από εμάς από τους συγγενείς μας. Χαρακτηριστικός είναι ο λαϊκός στίχος: «και την Παρασκευή τους πάνε στου Ταράτσα κι αρχίσανε να κόβουνε το σώμα τους κομμάτια». Μετά από λίγες ημέρες άλλοι 5 πατριώτες μεταξύ των οποίων και μια γυναίκα ρίχτηκαν στην ίδια τρύπα, ενώ άλλοι δυο εκτελέσθηκαν και ενταφιάστηκαν στο χωριό Γεράκι. Το σύνολο των Μολαϊτών που μοναδικό τους «έγκλημα» ήταν ο πατριωτισμός και η αντίσταση στο κομμουνιστικό μεταφυσικό ψεύδος ανήλθε σε 39 βασανιστικά εκτελεσθέντες συν 10 πεσόντες κατά την μάχη.

Χαρακτηριστική της γενναιότητας των αγωνιστών Μολαϊτών είναι η απάντηση ενός εκ των θυμάτων στον αρχηγό των ΕΛΑΣιτών όταν αυτός κατά την ανάκριση, εντός της Εκκλησίας, τον ρώτησε γιατί πήρε όπλο. «Για να πολεμήσω τους εχθρούς της πατρίδας μου, τους κομμουνιστές» απάντησε αυτός με υψηλό φρόνημα όντας σιδεροδέσμιος.

Τα συνήθη ψεύδη των κομμουνιστών

Το μέγιστο ψεύδος για να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τα άθλια εγκλήματά τους είναι ότι στους Μολάους υπήρχε Τάγμα Ασφαλείας συνεργαζόμενο με τους Γερμανούς, κάτι για το οποίο δεν υπάρχει κανένα στοιχείο πουθενά. Ο μόνος λόγος που οι εγκληματίες του ΚΚΕ χτύπησαν τους Μολάους και έβγαλαν τα χειρότερα ένστικτα τους με την βάναυση εκτέλεση ήταν, αφενός η αποκάλυψη της προδοσίας των κομμουνιστών, αφετέρου η άρνηση των Μολαϊτών να ενταχθούν στο ΕΑΜ. Αυτό αποδεικνύεται από το ότι ζητήθηκε βοήθεια από την κυβέρνηση Ράλλη την οποία δεν έλαβαν ποτέ και από την μη επαρκή οργάνωση της φρουράς η οποία διοικείτο από δυο άπειρους έφεδρους αξιωματικούς. Επιπλέον, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία το πρώτο Τάγμα Ασφαλείας συγκροτήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1943 στην Σπάρτη και επανδρώθηκε πλήρως από μόνιμους Αξιωματικούς.

Επίλογος

Το μόνο κίνητρο για την περιληπτική αυτή εξιστόρηση, των γεγονότων και της σφαγής, είναι να υπάρχει αντίλογος στην μονόπλευρη αριστερή προπαγάνδα και στα ψεύδη που αμαυρώνουν την μνήμη και τα πατριωτικά κίνητρα των πεσόντων και των σφαγιασθέντων. Είναι επιταγή του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής Ν. Μιχαλολιάκου να πορευθούμε όλοι οι Έλληνες ενωμένοι στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε, αυτό όμως δεν σημαίνει σιωπή μπροστά στα τρομερά εγκλήματα που διέπραξε η αριστερά στην χώρα. Μαθαίνουμε την πραγματική ιστορία του τόπου μας για να φυλαχθούμε από την θλιβερή επανάληψή της.

Ονόματα: ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ

Καρυτσιώτης Ν.
Κουτσογιάννης Ι.
Λύρας Θ.
Κουτσογιαννόπουλος Γ.
Φερδιανάκης Ν
Σκανδαλάκης Δ.
Ζερβάκος Α.
Νικολινάκος Γ.
Φουργιέζος Γ.
Λυγερός Π.
Καρυτσιώτης Ι.
Έξαρχος Δ.
Κοντοσταθάκος Ε.
Γιανναράκης Α.
Φριντζίλας Χ.
Καλαμβόκης Ε.
Γραμματικάκης Δ.
Νικολακάκος Γ.
Λιβερδίσης Δ.
Δριβάκης Α.
Κωστάκος Λ.
Καλκανδής Σ.
Παντελής Κ.
Κυριακάκος Π.
Ζερβάκος Χ.
Μανιατάκος Δ.
Κωστάκος Ε.
Μανωλάκος Δ.
Αντωνάκος Ν.
Μπέμπης Γ.
Καναβάρος Σ.
Ντέντες Π.
Καναβάρος Ν
Πιερράκος Σ.
Ρουμάνος Γ.
Χριστακάκος Δ.
Ρουμάνος Δ.
Φουργιέζου Π.

ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ

Σκανδαλάκης Μ.
Γιαννιός Θ.
Σταμογιάννος Π.
Χριστέας Ι.
Αποστολάκος Γ.
Μαχαίρα Μ.
Ντανάκας Α.
Φριντζίλα Α.
Παντίδης Π.
Τσατσαρώνη Μ.

Νικόλαος Α. Γιαννιός

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ekdhlwseis-ethnikhs-mnhmhs-sthn-lakwnia-h-chrush-augh-enantia-sth-lhthh-kai#ixzz3ve2DA7Mn