Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός”, Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη “Εγέρθητι”
Μια από τις πολλές υποκρισίες της ελληνικής κοινωνίας και των άλλων δυτικών κοινωνιών είναι η επιβεβλημένη αντίληψη της δυικότητας. Καλό και Κακό. «Είτε μαζί μας είτε εναντίον μας». Πολύ πιο ισορροπημένοι και με συνείδηση της υπάρξεώς τους, οι Έλληνες της Αρχαιότητας πορεύονταν με το Καλό και το Κακό, αποδέχονταν και τις δυο πλευρές της ζωής, πλεγμένες μεταξύ τους στην ανθρώπινη καθημερινότητα. Δεν απέκλειαν, επέλεγαν.
Η ανάγκη του να ανήκει κανείς σε ένα σύνολο, είναι έμφυτη. Η σύνταξη στο σύνολο αποτελεί προϊόν επιλογής, φυσικής από την μια, αυτόβουλης από την άλλη. Έτσι μπορεί να είναι κανείς προσδιορισμένος από την Φύση ως προς την εθνοτική και φυλετική ομάδα στην οποία ανήκει από την γέννησή του. Μπορεί όμως να επιλέξει την ομάδα που ο ίδιος θα δημιουργήσει, οικογένεια, συλλογικότητα, αθλητική ομάδα πολιτικό κόμμα, κ.ο.κ. Η κυβέρνηση και το σύνολο του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, έχουν εκ πεποιθήσεως περιφρονήσει και τώρα καταργούν και δια νόμου, ή αυτό τουλάχιστον νομίζουν, το δικαίωμα στην επιλογή αλλά και την ίδια την Φύση.
Φαιδροί μέσα στην αμετροέπειά τους. Χαρακτηρίζοντας ως έγκλημα την επιλογή της παροχής βοήθειας στους Έλληνες, θαρρούν ότι καταργούν το ελληνικό κύτταρο. Τα αποτελέσματα μπορεί να τους δικαίωναν, εάν ο λαός μας δεν ήταν ο ελληνικός, με τις αδυναμίες αλλά και τις ξεχωριστές ικανότητές του. Η απαγόρευση της αλληλοβοήθειας μεταξύ Ελλήνων, μπορεί ραγδαία να μετατραπεί στο σήμαντρο και τύμπανο μάχης. Αρκεί να εξηγήσουμε στον λαό και να αντιληφθεί ότι ούτε η συλλογική μνήμη, ούτε η φυσική του υπόσταση εξαρτώνται από τις αποφάσεις μερικών πρόσκαιρων αθλίων. Εάν κανείς τους απέκοπτε από την ευκαιριακή εξουσία και συγκρατούσε μόνο τις μορφές αυτών που νομοθετούν, θα αντιλαμβανόταν πως καμία δύναμη δεν έχουν. Πολύ περισσότερο εάν οι Ελληνες λειτουργήσουν το μυαλό και την θέλησή τους. Η επιβολή από μια μειοψηφία ειδικών όρων για τα οικονομικά συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων, με την προσδοκία της ψηφοθηρίας, αποτελεί καταπάτηση της ισονομίας και του Συντάγματος. Αποδεικνύει πως οι νόμοι των ανθρώπων είναι εφήμερα κατασκευάσματα, όπως απέδειξε κάποτε η Αντιγόνη.
Έδειξε ακόμη πως οι υποτιθέμενοι αντικομφορμιστές είναι φριχτά προσδεδεμένοι στις δαιδαλώδεις στροφές του συντηρητισμού: την ασφάλεια της κρατικής ασφάλισης, την μετά θάνατον σύνταξη του συντρόφου. Εκεί τελειώνει ο μύθος της ομοφυλοφιλίας και προσγειώνεται στην βάση της κοινωνικής συμβατικότητας: το συμφέρον. Όταν μια θεμελιώδης και αναγκαία ανθρώπινη σχέση, μετατρέπεται σε δικαιοπραξία συμβολαιογραφικού τύπου, αντιλαμβάνεται κανείς πως εκείνοι που υποτιθέμενα αντιστρατεύονται τις νόρμες, είναι οι πλέον συντηρητικοί. Από την εκφυλισμένη αντίληψη ενός κόσμου που ψυχορραγεί προσκολημμένος στους τύπους, ενός κόσμου όπου η οικογένεια αντιμετωπίζεται ως κλωσσομηχανή, στον κόσμο της δημοκρατικής υποκρισίας. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί παρά να εκφυλλιστεί νομοθετικά ο έρωτας σε μια κοινωνία που δοξάζει τους λογιστές;
Εμείς οι Εθνικιστές, πιστεύουμε στην ιερότητα της Φύσης. Όχι σε μια γλυκερή ανάμνηση ενός χαμένου παρελθόντος, αλλά ως μέρος του μεγάλου μυστηρίου του Κόσμου που μπορεί να αποτελείται από χημικά στοιχεία, αλλά την μαγική συνταγή του συνταιριάσματος και της δημιουργίας, δεν θα την μάθουμε με τον τρόπο της πανεπιστημιακής ή της κομματικής νομενκλατούρας. Γι’ αυτήν την γνώση χρειάζεται Πίστη, κι εμείς, η εμπροσθοφυλακή του Αύριο, πιστεύουμε με παιδική σοφία. Γιατί υπάρχουν αλήθειες στην ζωή που ούτε μπορούν ούτε πρέπει να προσδιορίζονται, αλλά ευδοκιμούν όταν προστατεύονται από την σύγχυση και το χάος.
Αλήθειες που προσεγγίζονται μόνο με όσα δεν λέγονται, που ακολουθούν τον απερίγραπτο νήμα που μας ενώνει με τα απέραντο του σύμπαντος, του ανε- κτίμητου κοσμήματος του Κόσμου, αυτού που μοιράζεται μαζί μας την ουσία της θεότητας και μας συνδέει με αυτήν. Καθώς τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, για άλλους με την συνήθεια των εξωτερικών χαρακτηριστικών και των κοινωνικών συμβάσεων, για άλλους με την θρησκευτική κατάνυξη, και άλλους αφήνοντάς τους αδιάφορους μέσα στην γενική αποδιοργάνωση, εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές βαδίζουμε το μονοπάτι μας. Στην άκρη του, βλέπουμε τον ήλιο να ανατέλλει. Ενας, δύο, πολλοί.
Οι υγιείς δυνάμεις του Λαού μας ήρθε η ώρα να συσπειρωθούν, να ανασυνταχθούν, να ανακαλύψουν εκείνα τα βιολογικά και ψυχικά χαρακτηριστικά που μας ενώνουν.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/alhtheies#ixzz3viD9eMBb