Ήτανε ένας από τους μάρτυρες της Ευρώπης, αλλά πόσοι ξέρουν ποιος είναι. Ήταν ένα νεαρό παιδί είκοσι χρονών, μάρτυρας για την ελευθερία του λαού του για την λευτεριά της πατρίδος του, της Τσεχοσλοβακίας από τον κομμουνιστικό ζυγό. Το όνομα του Jan Palach. Aλλά τι ακριβώς έγινε τις μέρες από το 1968 μέχρι αρχές του 1969;
Το 1968 ήταν μια χρονιά έντονη για όλον τον κόσμο. Η νεολαία είχε ξεκινήσει την δική της επανάσταση σε πολλά κράτη, από τις ΗΠΑ έφτασε στην Ευρώπη φέρνοντας έναν αέρα αντίδρασης και αμφισβήτησης με διάφορες μορφές. Βέβαια η συντριπτική πλειοψηφία των αντιδράσεων αυτών ήταν κατευθυνόμενες από την ” δημοκρατία” της Δύσης. Στα νοητά σύνορα μεταξύ Καπιταλισμού και Κομουνισμού, στο λεγόμενο σιδηρούν παραπέτασμα, σταμάτησε αυτός ο άνεμος επανάστασης της νεολαίας, διότι δεν χρειαζόταν κιόλας.
Κάποιος σπόρος όμως πέρασε στην Πράγα και αυτό εξαιτίας στον Alexander Dubcek, που ανέβηκε στην εξουσία στην χώρα του στις 5 Ιανουαρίου το 1968. Έτσι γεννήθηκε η λεγόμενη ” Άνοιξη της Πράγας”. Ο Dubcek δεν ήταν όπως οι προηγούμενοι σατράπηδες της κομμουνιστικής δικτατορίας. Προσπάθησε να φέρει έναν άνεμο πιο σοσιαλιστικό κάτι πιο “ανθρώπινο” για τον λαό του που υπέφερε. Κατά την διάρκεια της δικιάς του κυβέρνησης, που κράτησε λίγους μήνες, έδωσε περισσότερα δικαιώματα στους κατοίκους, μειώνοντας την λογοκρισία του Τύπου των διαφόρων πολιτικών κομμάτων. Επίσης προσπάθησε να προωθήσει και την ιδέα να γίνει η Τσεχοσλοβακία δυο κράτη ανεξάρτητα.
Η Μόσχα φυσικά δεν χάρηκε για όλα αυτά και αντέδρασε αποφασίζοντας να εισβάλει στρατιωτικά στην Τσεχοσλοβακία με 600.000 στρατό και 7000 άρματα μάχης. Ο Dubcek αντικαταστάθηκε άμεσα και η Μόσχα τοποθέτησε κάποιον από την κεντρική επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος. Από την Δύση κανείς δεν αντέδρασε. Κανείς δεν ήθελε να ρισκάρει έναν Τρίτο παγκόσμιο πόλεμο για την Τσεχοσλοβακία. Κανείς δεν στήριξε αυτόν τον περήφανο λαό ο οποίος προσπάθησε να αντισταθεί στον αιμοσταγή κομμουνιστικό ζυγό.
Μια ομάδα νεαρών Τσεχοσλοβάκων όμως δεν ήθελε να παραδοθεί σε αυτήν την κατάσταση. Όλοι σχεδόν φοιτητές του Πανεπιστήμιου της Πράγας, που ακολούθησαν το παράδειγμα κάποιων Βουδιστών μοναχών στο νότιο Βιετνάμ. Οι συγκεκριμένοι μοναχοί, μερικά χρόνια πριν στην Σαιγκόν, πυρπολήθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για την τεράστια καταπίεση που δεχόταν οι Βουδιστές στο νότιο Βιετνάμ. Η εικόνα που έκανε τον γύρο του κόσμου ήταν η περίπτωση του μοναχού Thích Quảng Đức που ήταν ο πρώτος μάρτυρας στις 10 Ιουνίου το 1963.
Έτσι ο νεαρός Jan Palach ο οποίος ήταν μόλις 20 ετών, στις 16 Ιανουαρίου το 1969, πήγε στην πλατεία San Venceslao και στάθηκε μπροστά στα σκαλιά του Εθνικού Μουσείου προς την μεριά που απλωνόταν η μεγάλη πλατεία. Λούστηκε με βενζίνα και έβαλε φωτιά. Έμεινε τρεις μέρες στην εντατική του νοσοκομείου όπου και εξήγησε στους γιατρούς τον λόγο που το έκανε. Στις 19 Ιανουαρίου απεβίωσε για την ελευθερία του λαού του.
Στην κηδεία του παρευρέθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα προκαλώντας τους Σοβιετικούς. Άλλα 7 νέα παιδιά τις επόμενες μέρες έγιναν και αυτά μάρτυρες με τον ιδιο τραγικό τρόπο αλλά οι ιστορίες τους δεν θα φτάσουν ποτέ στην Δύση πριν την πτώση του τείχους.
Ο θάνατος και η θυσία του Jan Palach και των άλλων παιδιών δεν θα πάει χαμένος αφού το ωμό και βίαιο αυτό σύστημα τελικά έπεσε τερματίζοντας τον τρόμο τον οποίο έσπειρε σε πολλά κράτη από το 1917 και μετά. Βέβαια ήρθε ένα άλλο εξίσου βίαιο και θανατηφόρο. Απλά δεν χρησιμοποιεί τους εκτελέσεις και σκοτωμούς και γι΄ αυτό άλλωστε είναι πιο επικίνδυνο από το προηγούμενο. Είναι ο φιλελευθερισμός που πλέον έχει αναλάβει τις τύχες των ζωών μας καθημερινά με τα γνωστά αποτελέσματα. Πόσοι Jan Palach θα χρειαστούν άλλωστε για να νικήσουμε και αυτό το τέρας…
Μποβιάτσος Κωνσταντίνος
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/19-ianouariou-1969-h-thusia-tou-jan-palach-kai-h-anoijh-ths-pragas#ixzz3xjB8Tou6