Ο τρόπος λειτουργίας της Ν.Δ έχει δείξει ότι μετά την εποχή παντοδυναμίας του ψευτοεθνάρχη ιδρυτή της έχει περάσει σ’ ένα μόνιμο στάδιο, κατά το οποίο πάντοτε λειτουργούν κέντρα και ομάδες, που ο εκάστοτε αρχηγός πρέπει να παίρνει υπόψη του, αν δεν θέλει να του πριονίσουν την προεδρική καρέκλα πριν καλά – καλά καθίσει σ΄αυτή. Αυτό ίσχυε για κάθε μέχρι τώρα αρχηγό, πολλώ δε μάλλον για αρχηγό «αναλώσιμο», ο οποίος μπορεί να πάρει πόδι με την πρώτη εκλογική ήττα. Ο Μητσοτάκης δεν είναι κάποια χαρισματική προσωπικότητα με την στόφα του ηγέτη, ο οποίος να μπορεί να γίνει ο απόλυτος ηγεμόνας σ΄ένα κόμμα ατομικών συμφερόντων όπως η ΝΔ.
Από εδώ και στο εξής δεν θα έχει να κάνει με την κομματική βάση που τον ψήφισε (με αναμφισβήτητα «φουσκωμένα» νούμερα), αλλά με τους μηχανισμούς του κόμματος. Τόσο με τις ατομικές φιλοδοξίες του κάθε μέλους της κοινοβουλευτικής ομάδας όσο και τις διάφορες βαρονίες, καθώς πρέπει να τους ικανοποιήσει όλους. Ακόμα και σε επίπεδο πολιτικής ο Μητσοτάκης πρέπει να κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα, το οποίο θα θέλει να έχει την μερίδα του λέοντος στην επόμενη συγκυβέρνηση που θα διατάξουν οι διεθνείς τοκογλύφοι.
Είναι αυτονόητο ότι η αντιπολίτευση που θα ασκηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρηθεί να μην είναι ακραία νεοφιλελεύθερη. Ο νεοφιλελευθερισμός θα μεταμφιεστεί σε «μεταρρυθμισμό», ο οποίος θα περιτυλιχτεί με μπόλικη παραφιλολογία αποπροσανατολισμού και μια αόριστη «φιλολαϊκή» χρυσόσκονη. Ο Μητσοτάκης γνωρίζει ότι αν παρουσιάσει μονομιάς τον πραγματικό του εαυτό γκρεμίζει οποιαδήποτε ελπίδα προσωπικής ανέλιξης. Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει με πλήρη συνέπεια τις μνημονιακές του υποχρεώσεις, οι εταίροι και οι δανειστές είναι αναμενόμενο να πιέσουν για πολιτική στήριξη του Τσίπρα από την αντιπολίτευση, όπως άλλωστε πίεζαν τον Σαμαρά την περίοδο των Ζαππείων μέχρι που τον εξευτέλισαν πλήρως και τον έκαναν να μπει στην πρώτη μνημονιακή συγκυβέρνηση, αυτή του Παπαδήμου.
Τι γραμμή, άραγε, θα ακολουθήσει ο Μητσοτάκης; Από τη μία μεριά, δεν είναι δυνατόν να κατηγορεί τον Τσίπρα ότι δεν εφαρμόζει πιστά το Μνημόνιο, καθώς κάτι τέτοιο θα παρουσίαζε τον ΣΥΡΙΖΑ περίπου ως… αντιστεκούμενο στους δανειστές. Από την άλλη , δεν μπορεί να κάνει, ούτε στο ελάχιστο, αντιμνημονιακή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς κάτι τέτοιο θα ενοχλούσε τους διεθνείς τοκογλύφους, στους οποίους τόσα βασίζει για το μέλλον του Ο Μητσοτάκης.
Το πιο πιθανό είναι να περιμένουμε μια τακτική «που θα πετάει την μπάλα στην κερκίδα». Θα αφήνει, δηλαδή, επ’ έξω τα ζητήματα ουσίας και θα φλυαρεί αόριστα και με γενικότητες για «μεταρρυθμίσεις» και «εκσυγχρονισμό». Μέσω αυτής της τακτικής η ΝΔ θα βρίσκει την απαραίτητα αφορμή για να καταψηφίζει τα νομοσχέδια της κυβέρνησης. Τι θα γίνει, όμως, αν η νυν κυβέρνηση χάσει κάποια στιγμή την ισχνή κοινοβουλευτική της πλειοψηφία; Τότε θα αρχίσουν τα δύσκολα για τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ, καθώς θα υπάρξει η σχετική πίεση από Βερολίνο και Βρυξέλλες για την συμμετοχή σε οικουμενική κυβέρνηση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-adiejodos-dromos-ths-n.d#ixzz3xnaLB6Xj