Όλα αυτά τα χρόνια της μνημονιακής κατοχής, όλες οι εγχώριες εντολοδόχες κυβερνήσεις που πέρασαν υιοθέτησαν ως κύριο στόχο τους την εξυπηρέτηση των παράλογων απαιτήσεων των διεθνών τοκογλύφων. Ταυτόχρονα, επιχειρούσαν και τον κατευνασμό του Ελληνικού Λαού.
Τα πρώτα χρόνια εφαρμογής των μνημονίων, το επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν ήταν ότι επρόκειτο για μια οδυνηρή, πλην όμως προσωρινή πολιτική, η οποία θα έδινε, με την υποτιθέμενη επιτυχή κατάληξη που θα είχε, πίσω όσα έπαιρνε. Φυσικά, όπως απεδείχθη, το προσωρινό κατέστη μόνιμο, γιατί η πολιτική της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης δεν είχε ποτέ καμία πιθανότητα επιτυχίας. Στην αρχή ο κατευνασμός των πολιτών επιχειρήθηκε με μέθοδο την μεταμφίεση μιας πολιτικής αρπαγής των πάντων σε μια δήθεν πολιτική «μεταρρύθμισης του κράτους», ασχέτως του ότι η υπερφορολόγηση, η εισπρακτική τρομοκρατία και η δήμευση της περιουσίας παραπέμπουν σε άλλα πράγματα.
Όταν όμως κατέστη προφανές ότι η πολιτική αυτή μονίμως ζητούσε από τον Ελληνικό Λαό και ποτέ δεν έδινε, ο κατευνασμός των πολιτών επιχειρήθηκε πλέον με την μέθοδο του εκφοβισμού. Η λιτότητα έπαψε να προπαγανδίζεται ως φάρμακο, πικρό στην αρχή και ωφέλιμο (υποτίθεται) στο τέλος, αλλά ως ο μοναδικός τρόπος να αποφευχθεί μια νέα, φανταστική εννοείται, εθνική καταστροφή ανάλογη της Μικρασιατικής, η οποία καθρεφτιζόταν στον «μπαμπούλα» της εξόδου από το ευρώ και όλα τα συναφή.
Μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε στην εξουσία ένα πρώην περιθωριακό κόμμα της αριστεράς. Οι Έλληνες το ψήφισαν, όχι φυσικά γιατί ξαφνικά έγιναν αριστεροί, αλλά ελλείψει άλλης πολιτικής εναλλακτικής λύσης και επειδή πίστεψαν τα παχιά μεγάλα λόγια του ΣΥΡΙΖΑ. Ως γνωστόν ο Τσίπρας εξελίχθηκε σε μνημονιακότερο του μνημονίου, αλλά αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν απ’ όσους διαθέτουν μια ξεκάθαρη πολιτική αντίληψη της πραγματικότητας. Μια αριστερή κυβέρνηση αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι ήταν η πλέον κατάλληλη για να εφαρμόσει το μνημόνιο στην πιο προχωρημένη εκδοχή του, βυθίζοντας την Χώρα κυριολεκτικά στον βούρκο.
Εδώ, λοιπόν, που βρισκόμαστε τώρα δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο για κατευνασμό του Ελληνικού Λαού. Το νέο ασφαλιστικό τερατούργημα, σε συνδυασμό με το νέο φορολογικό, οδηγούν την Πατρίδα και τον Λαό σε ένα καθεστώς εφιαλτικής δουλοκτησίας. Πώς, όμως, να εφησυχάσεις τους διεθνείς τοκογλύφους, οι οποίοι επί χρόνια είναι συνηθισμένοι να ζητούν ολοένα και περισσότερα σε μια Χώρα όπου όλοι οι μνημονιακοί ηγετίσκοι του «συνταγματικού τόξου» δεν είχαν ποτέ το ηθικό και πολιτικό ανάστημα να πουν όχι στα πολιτικά και οικονομικά παράλογα αιτήματα των εντολέων τους;
Η συνεχιζόμενη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της Χώρας και η ανάλογη καταλήστευση των Ελλήνων έχει φθάσει στο έσχατο όριο, κυοφορώντας ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη. Αν κάποιοι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, θεωρούν ότι ο εκφοβισμός με την μορφή μιας συνδυαστικής απειλής για έξοδο τόσο από την ευρωζώνη όσο και από την συνθήκη Σένγκεν μπορεί να «νομιμοποιήσει», εκ νέου, την συνέχιση της εφαρμογής των πολιτικών αρπαγής πλανώνται πλάνην οικτράν.
Η υπομονή, και πολύ περισσότερο η κοροϊδία των Ελλήνων, έχει λάβει τέλος οριστικά!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-ekfobismos-twn-mnhmoniwn-ws-pagia-kubernhtikh-taktikh#ixzz408J39VGN