Μετά την απολύτως αρνητική έκβαση της αμερικανοκίνητης «αραβικής άνοιξης» σε μια σειρά από αραβικές χώρες μια ακόμη «άνοιξη» φθάνει στο τέλος της. Είναι η «άνοιξη» της Συρίας, το αποτυχημένο τέλος της οποίας βυθίζει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους σε έναν ακόμη βαθύτερο «χειμώνα» από αυτόν που εδώ και πολύ καιρό έχουν εισέλθει.
Με το τέλος του «Ψυχρού Πολέμου» οι σιωνιστοκρατούμενες ΗΠΑ θεώρησαν ότι δεν έχουν πλέον αντίπαλο σε στρατιωτικό επίπεδο. Έτσι κατέληξαν στην εκτίμηση ότι τα στρατιωτικά μέσα που ήδη διέθεταν εκείνη τη στιγμή ήταν πολύ περισσότερα και ποιοτικά πολύ ανώτερα από αυτά που απαιτούνταν για να συντρίψουν οποιοδήποτε αντίπαλο.
Εκτίμησαν λοιπόν ότι για την επίτευξη του τελικού τους στόχου που ήταν η καθυπόταξη ολόκληρου του πλανήτη, αυτό που χρειάζονταν δεν ήταν η περαιτέρω ανάπτυξη της στρατιωτικής τους τεχνολογίας, αλλά η δημιουργία ελεγχόμενων από αυτούς τρομοκρατικών δικτύων. Δικτύων εξαπλωμένων σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου με τα οποία θα μπορούσαν να επιβάλουν τη θέλησή τους στις κυβερνήσεις «δύστροπων» κρατών χωρίς τη χρήση συμβατικών στρατιωτικών μέσων, αλλά με τη χρήση επιλεγμένων τρομοκρατικών χτυπημάτων.
Το ζήσαμε και εμείς αυτό με τις πυρκαγιές που κατέκαψαν ολόκληρη τη χώρα το 2007 για να έρθει στην εξουσία ο «εκλεκτός» του σιωνισμού Τζέφρυ και να φέρει στην Ελλάδα την Τρόικα και το ΔΝΤ με τα γνωστά επακόλουθα. Κάποιες «κακές γλώσσες» μάλιστα διαδίδουν ότι και ο θάνατος του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου δεν ήταν τυχαίος. Ακούγεται δηλαδή ότι το τμήμα δολοφονιών κάποιων μυστικών υπηρεσιών τον «καρκίνιασε» σκόπιμα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι επιστήμονες εμφυτεύουν καρκίνο σε πειραματόζωα για να δοκιμάσουν την αποτελεσματικότητα νέων φαρμάκων. Και είναι αλήθεια, ότι με όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί γιατί αντί του μαχητικού Χριστόδουλου προτίμησαν τον «πράο» Ιερώνυμο.
Πάντως η εστίαση στην πολιτική χρήσης της τρομοκρατίας ως μοναδικού μέσου επιβολής της αμερικανοσιωνιστικής θέλησης, εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε εντελώς εσφαλμένη. Η Ρωσία, υπό τη σοφή καθοδήγηση του προέδρου Πούτιν «αποκοίμισε» για περισσότερο από μια δεκαετία τη Δύση, την στιγμή που ανέπτυσσε υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα κατά πολύ ανώτερα των δυτικών. Παράλληλα αναβάθμισε το πυρηνικό οπλοστάσιό της σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί βάσιμα να ελπίζει ότι σε ένα γενικευμένο πυρηνικό πόλεμο αυτή μπορεί να καταστρέψει ολοσχερώς τον αντίπαλο, ενώ η ίδια να διασωθεί έστω και με βαρύτατες απώλειες.
Πάντως όποιος αμφισβητεί την υπεροχή των ρωσικών οπλικών συστημάτων έναντι των αμερικανικών και εν γένει των δυτικών, ας μπει στον κόπο να αντιπαραβάλλει τις επιδόσεις του καλύτερου όπλου κάθε κατηγορίας του ενός οπλοστασίου με το αντίστοιχο καλύτερο του άλλου. Και για τον πλέον δύσπιστο η σύγκριση θα αποβεί συντριπτική εις βάρος του δυτικού οπλοστασίου.
Κάτω από αυτό το συσχετισμό δυνάμεων λοιπόν οι αμερικανοσιωνιστές αποφάσισαν να ανατρέψουν τον φιλορώσο Άσαντ με τη δημιουργία του κτηνώδους ISIS και τη χρήση του εναντίον του Άσαντ. Και η τραγωδία του εμφυλίου στη Συρία ξεκίνησε.
Ο Άσαντ, για να αντιμετωπίσει τον αρχικά δυσμενή συσχετισμό ισχύος μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των τρομοκρατών του ISIS που στηρίζονται με κάθε τρόπο από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, αναγκάζεται να κάνει δυο πράγματα: πρώτον να καλέσει τη Ρωσία για άμεση βοήθεια, ζητώντας την συμμετοχή ρωσικών στρατιωτικών μέσων και προσωπικού και δεύτερον να ενεργοποιήσει τους Κούρδους της Βόρειας Συρίας εναντίον των αντικυβερνητικών δυνάμεων, υποσχόμενος σε αυτούς αυτονομία σε περίπτωση νίκης.
Η ενεργοποίηση όμως των Κούρδων της Συρίας πυροδότησε την ταυτόχρονη ενεργοποίηση και των Κούρδων της Τουρκίας. Το αποτέλεσμα της ταυτόχρονης ενεργοποίησης των Κούρδων Συρίας και Τουρκίας έκανε ορατή τη δυνατότητα δημιουργίας Κουρδικού κράτους σε περίπτωση ένωσης των δυο αυτών μαχόμενων κλάδων. Ένα κράτος που θα παρεμβάλλεται μεταξύ Τουρκίας και τη Συρίας και θα εκτείνεται από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας μέχρι το Ντιγιαρμπακίρ.
Έτσι η θεαματική επέμβαση της Ρωσίας και η καταστολή του ISIS από τη μια και η ρεαλιστική προοπτική δημιουργίας Κουρδιστάν από την άλλη, έφερε τα σημερινά συντριπτικά αποτελέσματα για την Τουρκία και τους Αμερικανούς. Αυτούς τους ανόητους αμερικανοσιωνιστές, οι οποίοι όταν άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι θα δημιουργηθεί Κουρδιστάν «ελέω» Ρωσίας και ότι στο τέλος της ημέρας θα χάσουν όχι μόνο τη Συρία αλλά δεν θα έχουν και καμιά επιρροή στο νεοπαγές κράτος των Κούρδων, «ανέκρουσαν πρύμνα».
Όπως κάποτε οι Εγγλέζοι έγιναν ξαφνικά φιλέλληνες και αναγκάσθηκαν να παρέμβουν υπέρ της δημιουργίας ελληνικού κράτους το 1821, όταν αντιλήφθηκαν ότι θα δημιουργηθεί τέτοιο κράτος ελέω Ρωσίας και ότι αυτοί θα έμεναν εκτός «νυμφώνος». Έτσι έγιναν ξαφνικά φιλοκούρδοι οι αμερικανοσιωνιστές.
Βέβαια, στο σημείο αυτό πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι έκαναν κάτι εξαιρετικά ευφυές. Και συγκεκριμένα, επειδή οι Τούρκοι σταθερά και διαχρονικά εκβιάζουν τη Δύση ζητώντας ανταλλάγματα για να μην συμμαχήσουν με τη Ρωσία, οι αμερικανοί πριν εκδηλώσουν την υποστήριξή τους προς τους Κούρδους φρόντισαν να δημιουργήσουν ακραία αντιπαλότητα και εχθρότητα μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Ενθάρρυναν δηλαδή τους Τούρκους να προβούν στην κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού προ δυο μηνών, έτσι ώστε να είναι αδύνατον να υπάρξει σύμπλευση με τη Ρωσία. Άρα η Τουρκία μετά την κατάρριψη έχασε το πλεονέκτημα που είχε να χρησιμοποιεί τη Ρωσία σαν το κρυφό χαρτί με το οποίο εκβίαζε μέχρι τώρα τη Δύση. Αντίθετα τώρα παρακαλάει τη Δύση για να τη στηρίξει στην επίθεση που ετοιμάζει εντός της Συρίας, ώστε να εμποδίσει τη συνένωση των Κούρδων και να αποφύγει τον ακρωτηριασμό του τουρκικού κράτους και τη γεωπολιτική του υποβάθμιση.
Αλλά αφού το ΝΑΤΟ δεν είναι πρόθυμο να υποστηρίξει ενεργά την Τουρκία στην επίθεση που ετοιμάζει εντός της Συρίας, πως εξηγείται η παρουσία νατοϊκής δύναμης στο Αιγαίο με πρόσχημα το λαθρομεταναστευτικό;
Η απάντηση είναι η εξής: Η κυβέρνηση της Τουρκίας έχει περιέλθει σε τραγικό αδιέξοδο και ουσιαστικά το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παρακολουθεί τον ακρωτηριασμό της χωρίς να μπορεί να παρέμβει. Ωστόσο, επειδή η περίπτωση ενός απονενοημένου εγχειρήματος δεν είναι απίθανη, το ΝΑΤΟ για προληπτικούς λόγους θέλει να βρίσκεται κοντά και σε ετοιμότητα.
Διότι η Τουρκία έχει μεταφέρει τόσο μεγάλες δυνάμεις στα σύνορα με τη Συρία, οι οποίες σε περίπτωση εισβολής, ο μόνος τρόπος να αναχαιτισθούν είναι η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων κυρίως μέσω των πυραύλων ISKADER. Και αυτό επειδή η Ρωσία και η Συρία στο συγκεκριμένο σημείο δεν έχουν τέτοιο όγκο συμβατικών δυνάμεων ικανών να αποκρούσουν μια τόσο ογκώδη επίθεση.
Άρα η Ρωσία για να ελέγξει την κατάσταση θα αναγκασθεί να χτυπήσει πολύ σκληρά και πολύ αιματηρά τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Και θα το κάνει αν χρειαστεί. Όμως την επόμενη μέρα δεν θα είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσει τα Στενά για τη διέλευση των πλοίων της. Αυτό θα την υποχρεώσει να επεκτείνει τη σύρραξη σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο τρόπο, ώστε να υποχρεώσει την Τουρκία σε αποδοχή αλλαγής του καθεστώτος των Στενών του Βοσπόρου. Δηλαδή στην αλλαγή της συνθήκης του Μοντρέ. Στο σημείο όμως αυτό εμπλέκεται το ΝΑΤΟ. Η Δύση δεν θα δεχτεί τέτοιες τεκτονικές μεταβολές και για αυτό ανέπτυξε τη νατοϊκή δύναμη στο Αιγαίο και όχι μόνο.
Δεν γνωρίζω αν ο σουλτάνος είναι διατεθειμένος να βάλλει τη χώρα του σε τέτοια περιπέτεια προσδοκώντας μια υποχρεωτική, αλλά αβέβαια ενεργοποίηση των αντιρωσικών αντανακλαστικών του ΝΑΤΟ.
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι σε περίπτωση μιας τέτοιας κλιμάκωσης, είναι αδιανόητο για την Ελλάδα να εμπλακεί εναντίον της Ρωσίας είτε άμεσα, είτε παρέχοντας διευκολύνσεις στους «συμμάχους».
Είναι αδιανόητο για την Ελλάδα να εμπλακεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο εναντίον της Ρωσίας για να υποστηρίξει την Τουρκία.
Έχουν καταγραφεί πολλές προδοσίες στην ιστορία αυτού του τόπου. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη όλων.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/analush-h-anoijh-pou-egine-cheimwnas#ixzz40zRsXLp3