Μπορεί ο Μητσοτάκης επισήμως να λέει ότι σε περίπτωση που δεν αντέξει η παρούσα κυβέρνηση είναι προτιμότερες οι εκλογές από την οικουμενική, άλλο όμως τι μπορεί να υποστηρίζει τώρα για ευνόητους πολιτικούς λόγους κι άλλο τι θα πράξει όταν θα βρεθεί προ του διλλήματος αυτού.
Σημασία έχει μόνο το τι θέλουν οι δανειστές, οι οποίοι νοιάζονται πρωτίστως για την διασφάλιση των δικών τους συμφερόντων και δευτερευόντως (και αν) για το εγχώριο υπηρετικό πολιτικό προσωπικό τους. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από την όποια λεκτικού περιεχομένου αντιπολιτευτική στάση της ΝΔ απέναντι στην κυβέρνηση, επί της ουσίας οι δανειστές απαιτούν απ΄αυτήν να στηρίξει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ επί της εφαρμογής του Μνημονίου. Οι ίδιες απαιτήσεις και πιέσεις είχαν ασκηθεί και στον προκάτοχό του Σαμαρά μετά τον Μάιο του 2010, όταν ο Τζέφρυ υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο. Ο Σαμαράς τότε επινόησε τα «Ζάππεια», με τα οποία υποτίθεται ότι παρουσίαζε εναλλακτικές λύσεις για την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου. Αποδεχόταν μεν τους στόχους, υποστήριζε όμως ότι έπρεπε να αλλάξει το «μείγμα» της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Αυτό, βεβαίως, ήταν σκέτη μπαρουφολογία. Ο Σαμαράς άντεξε στην πίστη των εντολέων του για περίπου ενάμιση χρόνο. Όταν Μέρκελ και Σαρκοζί «καθάρισαν σαν αυγό» τον Τζέφρυ στις Κάννες, δεν είχε άλλη λύση από το να συμμετάσχει στην πρώτη μνημονιακή συγκυβέρνηση, αυτή του Παπαδήμου, η οποία υπέγραψε το δεύτερο Μνημόνιο. Κι όταν τον Ιούνιο του 2012 σχημάτισε την δεύτερη μνημονιακή συγκυβέρνηση με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, δεν εφάρμοσε βεβαίως κανένα διαφορετικό «μείγμα», αλλά συνέχισε ακριβώς την ίδια πολιτική, επιβεβαιώνοντας με τον πλέον έμπρακτο τρόπο ότι τα «Ζάππεια» ήταν όντως μπαρουφολογία.
Ο Τσίπρας εκβίασε τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015, ανυπομονώντας να πάρει την εξουσία η «πρώτη φορά Αριστερά». Αυτός όχι μόνο δεν περιορίστηκε στο να υποσχεθεί διαφορετικό «μείγμα» μνημονιακής πολιτικής, αλλά πολύ περισσότερο είπε ότι θα σκίσει τα Μνημόνια, θα διώξει την τρόικα, θα αναγκάσει τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλι, θα…θα…θα… Την θλιβερή συνέχεια και κατάντια την γνωρίζουμε όλοι. Ο Μητσοτάκης είναι λογικό να μην θέλει άμεσα εκλογές, αλλά να αφήσει τον Τσίπρα να εφαρμόσει όσο περισσότερα μνημονιακά μέτρα γίνεται για να φθαρεί όσο το δυνατόν πιο πολύ η νυν κυβέρνηση, και αυτός να ελπίζει ότι θα μπορεί να κυβερνήσει σ΄ένα σχετικά πιο άνετο περιβάλλον.
Όπως, όμως, δείχνουν τα πράγματα, ο Τσίπρας σύντομα δεν θα είναι σε θέση να κυβερνήσει. Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση καταρρεύσει θα έχει ο Μητσοτάκης την πολυτέλεια να ζητήσει εκλογές ή θα αναγκαστεί (όπως ο προκάτοχός του Σαμαράς) να στηρίξει ένα οικουμενικό σχήμα;
Το πιο εύκολο και… συνεπές πράγμα για κάθε πολιτικάντη του «συνταγματικού τόξου» είναι να κάνει «κωλοτούμπα» όταν αυτή του απαιτηθεί από τους εντολείς του στο εξωτερικό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/sprwchnoun-ton-mhtsotakh-se-sthrijh-oikoumenikhs-kubernhshs-oi-diethneis-to#ixzz417EazhFh
