Ο διώκτης των βούλγαρων κομιτατζήδων και προστάτης του Θρακικού Ελληνισμού
Στα τέλη του 19ου αιώνα η κατάσταση για τον Ελληνισμό της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης ήταν οικτρή. Τα βόρεια αυτά διαμερίσματα του Ελληνισμού δεν είχαν ενωθεί ακόμη με την μητέρα Ελλάδα και υπόκεινταν στις ορέξεις των αλβανών, τούρκων και βουλγάρων. Ιδιαίτερα στην γη της Μακεδονίας και Θράκης δρούσαν οι βούλγαροι κομιτατζήδες που πίεζαν τους γηγενείς ελληνικούς πληθυσμούς να αρνηθούν την ελληνική τους καταγωγή και να ενταχθούν στην βουλγαρική εξαρχία (αυτόνομη βουλγαρική εκκλησία). Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον “που τα σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά”, γεννήθηκε το 1884 ο Θεόδωρος Αμπατζόπουλος ή Αμπατζής στην Βιζύη της Θράκης, που αργότερα με τον βίο και την πολιτεία του θα έκανε τα πάντα για να απελευθερώσει την πατρίδα του.
Γόνος πολυμελούς ελληνικής οικογένειας, είχε άλλα τρία αδέλφια που συμμετείχαν και αυτά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Θράκης. Τα αδέλφια του ήταν ο Δημοσθένης που ήταν ο δεύτερος στην ηλικία, ο Πολυχρόνης και ο Κωνσταντίνος. Ο Θεόδωρος ανδρώθηκε με τα νάματα του Ελληνισμού και τον στεναχωρούσε να βλέπει τους συμπατριώτες του να υπομένουν τα πάντα κάτω από τον σκληρό ζυγό των τούρκων και τις επιδρομές των βουλγαρικών συμμοριών στα ελληνικά χωριά. Ο Θεόδωρος είχε επιβλητικό παράστημα που φόβιζε τους τούρκους. Κάποια στιγμή ένας τούρκος τον μείωσε και τον προκάλεσε και χωρίς δεύτερη σκέψη τον χτύπησε και τον σώριασε κάτω.
Το 1906 για να μην συλληφθεί από τους τούρκους κατέφυγε στην ελεύθερη Ελλάδα. Κατατάχθηκε στο δεύτερο Ευζωνικό Τάγμα και λόγω του παραστήματός του εντάχθηκε στην ανακτορική φρουρά. Υπηρέτησε μέχρι και το 1907, ενώ επέστρεψε στην Θράκη όταν έμαθε τι συνέβαινε στην πατρίδα του από τις αιμοδιψείς βουλγαρικές συμμορίες. Εκεί εντάχθηκε στην επαναστατική οργάνωση «Πανελλήνιος Οργάνωσις». Λόγω των ηγετικών του προσόντων ορίσθηκε ως οπλαρχηγός της ενόπλου ομάδας στην γενέτειρά του Βιζύη.
Οι βούλγαροι κομιτατζήδες τρομοκρατούσαν τα ελληνικά χωριά και διέπρατταν ειδεχθή εγκλήματα εις βάρος του άμαχου πληθυσμού με σκοπό να τον εκβουλγαρίσουν. Ο Θεόδωρος Αμπατζόπουλος δεν άντεχε άλλο αυτήν την κατάσταση, έτσι επιτέθηκε στο αμιγώς βουλγάρικο χωριό Πινακά του αρχικομιτατζή Σισμάνωφ που ήταν ταγματάρχης του βουλγαρικού στρατού. Εκεί ήταν το κέντρο του βουλγαρικού επεκτατισμού στην ανατολική Θράκη. Οι άνδρες της ομάδας Αμπατζόπουλου μάχονταν σκληρά απέναντι στις πολυάριθμες βουλγαρικές δυνάμεις. Οι 1500 κάτοικοι του χωριού δεν περίμεναν ότι οι Έλληνες θα επιτίθονταν ποτέ σε εκείνη την σφηγκοφωλιά. Τα ελληνικά ντουφέκια έβγαζαν φλόγες και θέριζαν τους βουλγάρους. Μετά από αυτήν την μάχη εκμηδενίστηκαν οι επιδρομές των συμμοριών εναντίον των Ελλήνων. Η ομάδα του Θεόδωρου Αμπατζόπουλου συγκρούσθηκε με πολλές ομάδες κομιτατζήδων και εκκαθάρισε μεγάλες περιοχές στα όρη Σαμάκοβου, του μικρού Αίμου και των Σαράντα Εκκλησιών. Είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των βουλγάρων κομιτατζήδων που δεν έβγαιναν από τα κρυσφήγετά τους για καιρό.
Μια βουλγάρικη συμμορία το καλοκαίρι του 1909 έκανε επιδρομή στο ελληνικό χωρίο Σοφίδες και σκότωσαν άνανδρα και με χείριστο τρόπο 12 παιδιά, 12 Ελληνόπουλα ηλικίας 8 έως 12 ετών. Αυτή η πράξη εξαγρίωσε ως ήταν φυσικό τους Έλληνες της περιοχής που ζητούσαν το κεφάλι αυτού του εγκληματία. Ο Θεόδωρος και τα παλληκάρια του έψαχναν να τον βρουν παντού. Αφού τους βρήκαν τους σκότωσαν μέχρις ενός, πληρώνοντάς τους με το ίδιο νόμισμα.
Ήταν νύχτα στο χωριό Αϊ-Γιάννης και ενώ κοιμόταν ο Θεόδωρος και τα παλληκάρια του, κάποιος Θράκας βοσκός του ανέφερε πως από εκεί κοντά θα περνούσε με την συμμορία του ο Σισμάνωφ. Αποφάσισε να επιτεθεί αιφνιδιαστικά στην συμμορία μόνος του χωρίς να το πει στα παλληκάρια του. Αν και νύχτα ξεχώρισε τον Σισμάνωφ και τον πυροβόλησε. Αυτός ανταπέδωσε τα πυρά. Η μάχη άναψε και οι βούλγαροι έτρεχαν να ξεφύγουν καλυπτόμενοι από το σκότος. Ο Θεόδωρος όμως σημάδεψε τον Σισμάνωφ και με μια βολίδα του τον έριξε κάτω, απαλλάσσοντας έτσι την Θράκη από ένα θεριό που την μάτωνε για χρόνια ολόκληρα. Οι βούλγαροι άφησαν ξέπνοο τον Σισμάνωφ και τράπηκαν σε φυγή.
Ο Θεόδωρος Αμπατζόπουλος πολέμησε σε πολλές ακόμη μάχες μετά, αργότερα εντάχθηκε πάλι στον ελληνικό στρατό μαζί με τα αδέλφια του Δημοσθένη και Πολυχρόνη. Πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους με το 2ο Τάγμα Ευζώνων και συμμετείχε σχεδόν σε όλες τις μεγάλες μάχες που έγιναν στην Μακεδονία. Στην μάχη της Τζουμαγιάς, μάλιστα, στις 13 Ιουλίου του 1913 τραυματίστηκε.
Ο Θεόδωρος Αμπατζόπουλος ή Αμπατζής, έφτασε ως την ηλικία των 90 ετών και το στήθος του κοσμούσαν πολλά μετάλλια και παράσημα που έλαβε για τους Αγώνες του. Μερικά από αυτά τα μετάλλια ήταν για τον Μακεδονικό και Θρακικό Αγώνα όπου και πρόσφερε κάθε ικμάδα της ζωής του για να δει την πατρίδα ελεύθερη.
Αίας ο Τελαμώνιος
Τ. Ο. Καβάλας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/agnwstes-morfes-tou-ellhnismou-theodwros-ampatzopoulos#ixzz41HohzaPL
