Γράφει ο Θοδωρής Τσέλας.Πολύ δικαιολογημένα ο Ηλίας Κασιδιάρης έδιωξε κακήν – κακώς τους δημοσιογράφους του ΒΒC που προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια εκτεταμένη προβοκάτσια με το όνομα της Μακεδονίας μας. Οι δημοσιογράφοι γενικά, αλλά και του BBC ειδικά, είναι δυστυχώς μαθημένοι από προβοκάτσιες άρα και μαθημένοι από ξεβρακώματα. Ούτε η πρώτη τους φορά ήταν και δυστυχώς, ούτε η τελευταία τους θα είναι… Ιδού:
Θα πει κάποιος: «Δημοσιογράφοι είναι, την δουλειά τους κάνουν, για ένα μεροκάματο παλεύουν».
Kαι εγώ θα του πω πως δημοσιογραφία δεν σημαίνει ανάμιξη με την πολιτική ανθρωπογεωγραφία. Δεν σημαίνει χάραξη εξωτερικής πολιτικής υπέρ ή κατά κάποιου κράτους. Η συγκεκριμένη ήθελε να ακουστεί το ερώτημα της σχετικά με τα Σκόπια, τα οποία αποκάλεσε ως «Μακεδονία». Σωστά λοιπόν της απάντησε ο Η.Κασιδιάρης πως η Μακεδονία είναι μια περιοχή της πατρίδας μας…
Θα πω λοιπόν της δημοσιογράφου και κάθε «δημ(ι)οσιογράφου» να διαβάσει τον κώδικα δεοντολογίας πρώτα, να γίνει ο επαγγελματίας που βάζει την ευθύνη της κοινωνίας και την Ειρήνη των λαών μπροστά από το σακούλι του/της και μετά να ξανάρθει…
Να θυμίσω πάντως, πως δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι προσπαθούν να παρασύρουν και να μπλέξουν σε προβοκάτσιες το κόμμα των Ελλήνων Εθνικιστών, την Χρυσή Αυγή. Όπως δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιογράφοι, εμπλέκοντας τις προσωπικές τους, πολιτικές, θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις τους και πιστεύω (ή ακόμη χειρότερα των αφεντικών τους), διαστρεβλώνουν τα λόγια των συνεντεύξεων των Χρυσαυγιτών, μοντάρουν πλάνα για να εξαπατήσουν ή χειραγωγούν τον λαό παίρνοντας υποκειμενική θέση και βγάζοντας αποφάσεις ως τηλεοπτικοί δικαστές σε τηλεοπτικές δίκες, χωρίς την παρουσία στελεχών του κινήματος ώστε να απαντήσουν, καταπατώντας κάθε έννοια δεοντολογίας. Δεν θα αναφερθώ στην φίμωση της φωνής των Βουλευτών ή του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής, γιατί είναι δεδομένη και πάγια, δεν αλλάζει…
Ιδού μέσα σε λίγα λεπτά, σε πόσα παραπτώματα υπέπεσε η συγκεκριμένη πράκτορας, γιατί δημοσιογράφο δεν την λες…
Αρθρο 1.
Το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι αναφαίρετο. Η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:
α. Να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας.
β. Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών.
γ. Να σέβεται και να τηρεί το διακριτό της είδησης, του σχολίου και του διαφημιστικού μηνύματος, την αναγκαία αντιστοιχία τίτλου και κειμένου και την ακριβή χρησιμοποίηση φωτογραφιών, εικόνων, γραφικών απεικονίσεων ή άλλων παραστάσεων.
δ. Να μεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του.
ε. Να ερευνά προκαταβολικά, με αίσθημα ευθύνης και με επίγνωση των συνεπειών, την ακρίβεια της πληροφορίας ή της είδησης που πρόκειται να μεταδώσει.
στ. Να επανορθώνει χωρίς χρονοτριβή, με ανάλογη παρουσίαση και ενδεδειγμένο τονισμό, ανακριβείς πληροφορίες και ψευδείς ισχυρισμούς, που προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψη του ανθρώπου και του πολίτη και να δημοσιεύει ή να μεταδίδει την αντίθετη άποψη, χωρίς, αναγκαστικά, ανταπάντηση, η οποία θα τον έθετε σε προνομιακή θέση έναντι του θιγομένου.
Άρθρο 2.
Η δημοσιογραφία, ως επάγγελμα, αλλά και κοινωνικό λειτούργημα, συνεπάγεται δικαιώματα, καθήκοντα και υποχρεώσεις. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:α. Να αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες, χωρίς διακρίσεις εθνικής καταγωγής, φύλου, φυλής, θρησκείας, πολιτικών φρονημάτων, οικονομικής κατάστασης και κοινωνικής θέσης.
γ. Να σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας και να μην προεξοφλεί τις δικαστικές αποφάσεις.
Άρθρο 3.
Η ισηγορία και η πολυφωνία, οξυγόνο της δημοκρατίας, αναιρούνται σε συνθήκες κρατικού μονοπωλιακού ελέγχου των Μ.Μ.Ε. και υπονομεύονται με τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας τους σε γιγαντιαίες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν την κοινή γνώμη σαν καταναλωτή και προσπαθούν να χειραγωγήσουν το φρόνημα, τις συνήθειες και την εν γένει συμπεριφορά της.
Γι’ αυτό ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:
α. Να υπερασπίζεται σθεναρά το δημοκρατικό πολίτευμα, που διασφαλίζει την ελευθεροτυπία και την απρόσκοπτη άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.
β. Να αποκρούει και να καταγγέλλει τις εκδηλώσεις κρατικού αυταρχισμού και τις αυθαιρεσίες των ιδιοκτητών των Μ.Μ.Ε. και ιδιαίτερα των ολιγοπωλίων.
γ. Να υπερασπίζεται τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία στον εργασιακό χώρο του και να αρνείται την εκτέλεση έργου, που έρχεται σε σύγκρουση με τις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
δ. Να μη δέχεται τη σύνταξη είδησης, σχολίου ή άρθρου και την παραγωγή εκπομπής κατά τις υποδείξεις των προϊσταμένων ή του εργοδότη του, αν το περιεχόμενό τους δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να καταγγέλλει τις εν αγνοία του παραποιήσεις και διαστρεβλώσεις του δημοσιογραφικού του προϊόντος.
Άρθρο 5.
Η διαφάνεια στις οικονομικές σχέσεις αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της αξιοπιστίας, του κύρους και της επαγγελματικής αξιοπρέπειας του δημοσιογράφου, ο οποίος οφείλει:
α. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται αμοιβή για δημοσιογραφική εργασία από απόρρητα κονδύλια κρατικών υπηρεσιών και δημόσιων ή ιδιωτικών οργανισμών.
β. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται αργομισθία ή έπ’ αμοιβή θέση συναφή με την ειδικότητά του σε Γραφεία Τύπου, δημόσιες υπηρεσίες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θέτει εν αμφιβόλω την επαγγελματική αυτονομία και ανεξαρτησία του.
γ. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται τη διαφημιστική χρήση του ονόματος, της φωνής και της εικόνας του, παρά μόνο για κοινωφελείς σκοπούς.
δ. Να μη μεταδίδει και να μην αξιοποιεί ιδιοτελώς αποκλειστικές πληροφορίες που επηρεάζουν την πορεία του Χρηματιστηρίου Αξιών και την αγορά.
ε. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα και είδος, που θίγουν την αξιοπιστία και την αξιοπρέπειά του και επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του.