Οι Ελληνικές διεκδικήσεις στην Θράκη ήταν αμείωτες στην συνδιάσκεψη των Συμμάχων τον 12/1918 και στην Δυτική Θράκη που ήταν υπό Βουλγαρική κατοχή αλλά και στην Ανατολική που κατείχαν οι Τούρκοι από το 1361 με βάση την ιστορία της περιοχής, την παρουσία 2.000.000 ομογενών αλλά και την εμφανή υπεροχή της Ελληνικής επίδρασης του πληθυσμού στους υπόλοιπους στο εμπόριο, στην βιοτεχνία, στις τέχνες κλπ.
Στην Θράκη τον Μάρτιο του 1920 ξέσπασε το κίνημα του Ταγιάρ που δρούσε σύμφωνα με τις εντολές του Κεμάλ, όπου στασίασε κατά του Σουλτάνου και την αρωγή της Βουλγαρίας σχεδίαζε και εφάρμοσε τελικά την αυτονομία στις 29/4 και εξέδωσε την απόφαση για αντίσταση. Το ίδιο σχισματικό μόρφωμα ονειρεύονται σήμερα τουρκόφρονες ελληνόφωνοι της Βουλής. Με την έγκριση λοιπόν των Συμμάχων η μικρή Στρατιά της Θράκη προέλασε και απελευθέρωσε την Δ. Θράκη μέχρι τον Έβρο τον Μάιο του 1920. Μετά από παρότρυνση του Βενιζέλου προς τον αρχιστράτηγο Λεωνίδα Παρασκευόπουλο ο οποίος αυτόβουλα και ορμητικά κατέλαβε την Προύσα συμφωνήθηκε να γίνει απόβαση στα νότια της Θράκης από τα στρατεύματα της Ιωνίας. Έπειτα από μια συγκινητική επίσκεψη στην Κων/πολη ο αρχιστράτηγος ολοκλήρωσε τον επιχειρησιακό σχεδιασμό κατάληψης της Αν. Θράκης διαθέτοντας την Μεραρχία ‘Σμύρνης’ υπό τον Μαζαράκη μαζί με ένα σύνταγμα ιππικού και ένα πεζικού από τα στρατεύματα της Μ. Ασίας και την Στρατιά Θράκης από τα δυτικά υπό τον Ζυμβρακάκη, ένα σύνολο 37.000 ανδρών με 70 πυροβόλα και 120 πολυβόλα απέναντι σε 24.000 Τούρκους με 95 πυροβόλα και 50 πολυβόλα. Η αριθμητική υπεροχή αντισταθμιζόταν από τις οχυρώσεις των αμυνομένων καθώς και τα φυσικά εμπόδια( Έβρος και Προποντίδα).
Την 7η Ιουλίου ξεκίνησε η απόβαση των Ελληνικών τμημάτων στην Ηράκλεια και στη Ραιδεστό όπου η αντίσταση συντρίφθηκε ( στις γραμμές των Ελλήνων στρατιωτών ήταν και ο Γεώργιος Κονδύλης, βετεράνος Μακεδονικού μετώπου και Ουκρανίας) και ακολούθησε προέλαση προς τον Βορρά. Την επόμενη ακολούθησε μια θυελλώδης επίθεση προς Μουρατλή και Αραμπατζαν διαλύοντας την 55η Τουρκική Μεραρχία αναγκάζοντας τον διοικητή της να τηλεγραφήσει προς τον Ταγιάρ τα εξής ντροπιαστικά για αυτούς “…τα στρατεύματά μας, ανατολικά της Ραιδεστού διασκορπίστηκαν σαν κότες μπροστά στον εχθρό…’’. Την ίδια στιγμή στον Έβρο οι Έλληνες απέκρουαν την Τουρκική επίθεση προσπαθώντας να συγκρατήσουν στον τομέα τους όσο μεγαλύτερες δυνάμεις του εχθρού. Στον Νότο η Ελληνική Μεραρχία έσπευσε ταχέως προς Λουλέ Μπουργκάς σε 4 φάλαγγες. Ξανά η ορμή των Ελλήνων έσπασε τις εχθρικές γραμμές παρόλο που ο ίδιος ο Ταγιάρ έσπευσε στο Μέτωπο για να εμψυχώσει τους στρατιώτες του. Μάταιος κόπος, καθώς το Λουλέ Μπουργκάς ήταν πλέον Ελληνικό. Την 10η Ιουλίου τα Ελληνικά τμήματα πέρασαν τον Έβρο μετά σύντομες μάχες και οι Έλληνες στρατιώτες σε κατάσταση ενθουσιασμού ζητούσαν συνεχώς την μεγαλύτερη δυνατή προέλαση παρόλο που επικρατούσαν συνθήκες καύσωνα! Πιο ανατολικά, στο Μπαμπά Εσκή 30 Έλληνες ιππείς συνεπλάκησαν με 20 Τούρκους από τους οποίους φόνευσαν 3 και συνέλαβαν 7 μεταξύ των οποίων, τον ίδιο τον Ταγιάρ (στις 14/7). Μία σκληρή μάχη έλαβε μέρος στο χωριό Τσακμάκ όπου τα υποχωρούντα Τουρκικά στρατεύματα τελικά παραδόθηκαν μέσα στα χαρακώματά τους. Το μεσημέρι της 12/7 οι Εύζωνοι της ΙΧ Μεραρχίας εισήλθαν στην Αδριανούπολη μέσα σε αποθεωτική υποδοχή! Οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις συνεχίστηκαν μέχρι τις 19/7 όπου οι Έλληνες έφτασαν στη μεθοριακή γραμμή με τους Βούλγαρους.
Ο Ελληνικός Στρατός πλέον αντίκρυσε τον Εύξεινο Πόντο μετά τον Μάιο του 1453! Η Κεσσάνη, τα Μάλγαρα, η Βιζύη είχαν πλέον γαλανόλευκες σημαίες να κυματίζουν. Οι απώλειες των Ελλήνων υπολογίζονται σε 370 με 430 νεκρούς και τραυματίες ενώ των Τούρκων περίπου 4.000 (900 νεκροί και τραυματίες και 3.150 αιχμάλωτοι. Ακόμη κυριεύτηκε άφθονο πολεμικό υλικό. Οι άνδρες του Ελληνικού Στρατού κατέλαβαν μέσα σε μικρό διάστημα 2 παλαιές πρωτεύουσες των Οθωμανών (Προύσα και Αδριανούπολη) και ήταν σε απόσταση αναπνοής από την Βασιλεύουσα. Απέδειξαν έμπρακτα το μαχητικό τους πνεύμα, το θάρρος και το τι σήμαινε εκείνη την εποχή να αποτελείς τμήμα του ένδοξου στρατού υλοποιώντας την Μεγάλη Ιδέα με όρους πραγματικότητας και όχι ονειροφαντασίας…
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-proelash-tou-ellhnikou-stratou-sthn-an.-thrakh-to-1920-h-ellada-mia-anasa#ixzz41vQh05uo