Με αφορμή την πρόσφατη εκδίκαση (που τελικά… δεν έγινε) της υπόθεσης κακοποίησης της Μυρτώς από Πακιστανό «κατατρεγμένο οικονομικό μετανάστη» το καλοκαίρι του 2012, στην Πάρο, η μητέρα της έδωσε μια συνέντευξη στην τηλεόραση. Ιδού η εμπειρία της από την ελληνική «δικαιοσύνη» και τα σχόλια δικά σας:
«Πήρε αναβολή, όπως ήταν αναμενόμενο. Τίποτα δεν έγινε ουσιαστικό. Πήρε αναβολή για τις 9 Μαΐου 2017. Τα είπαμε πρόσωπο με πρόσωπο, μια χαρά τον είδα, φρέσκο, φρέσκο. Όχι, δεν ζήτησε συγγνώμη, σας είπα δεν μίλησε. Αλλά και να μιλούσε το θεωρώ κοροϊδία, το παιδί μου είναι στην κατάσταση που είναι, το έχει καταδικάσει εφ’ όρου ζωής, να ζήσει σε ένα κρεβάτι χωρίς να μιλάει. Και να ζητήσει συγγνώμη για τι πράγμα; Άμα κάνουμε κάτι ελάχιστο ζητάμε μια συγγνώμη. Συγγνώμη που τη βίασε ή συγγνώμη που της έλιωσε το κεφάλι; Δεν ήταν εξ αμελείας, δεν οδηγούσε ένα αμάξι και τη χτύπησε. Εκεί, ακόμα και αν είναι βαριά η περίπτωση, μπορεί να πει κάποιος “δεν το ήθελα”. Αυτός το ήθελε και το παραήθελε. Συγγνώμη δεν υπάρχει γι’ αυτό. Ο Θεός μπορείς να συγχωράει, οι άνθρωποι δεν ξέρω. Έχουμε μια τυφλή και κουφή δικαιοσύνη. Έχουν δικαιώματα μόνο οι θύτες και όχι τα θύματα».
