Με εγκύκλιο υπό τον τίτλο «Με την ποίηση πολεμάμε τον ρατσισμό», ο Φίλης καλεί εκπαιδευτικούς και μαθητές να σχεδιάσουν δραστηριότητες που, με αναφορές στην ποίηση, θα περνούν αντιρατσιστικά μηνύματα, επεκτείνοντας τη σκοποθετική των δράσεων στην πολυπολιτισμικότητα, αφού αυτές θα πρέπει «να στοχεύουν στην ένταξη και στην εκπαιδευτική στήριξη όλων των μαθητών/τριών, χωρίς εξαιρέσεις και περιορισμούς, αποκρούοντας κάθε ρατσιστική πρόκληση, με σεβασμό σε κάθε ιδιαιτερότητα σωματική, πνευματική, συναισθηματική και κάθε διαφορά γλώσσας, φύλου, φυλής, θρησκείας, χρώματος».
Φάσκει και αντιφάσκει όμως ο υπουργός, διότι το γεγονός της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, που ο ίδιος πεισματικά και ανιστόρητα αρνείται να αποδεχτεί, αποτελεί ίσως το κορυφαίο παράδειγμα ρατσιστικής βίας με 353.000 νεκρούς και πάνω από ένα εκατομμύριο διωγμένους απ’ τις πατρογονικές εστίες, Πόντιους. Όλοι αυτοί ήταν άνθρωποι από διαφορετική φυλή, με διαφορετική γλώσσα και θρησκεία και πέθαναν ή διώχτηκαν ακριβώς γι’ αυτό. Είχαν όμως ένα «ιστορικό μειονέκτημα» κατά τον επιστήμονα Φίλη. Ήταν Έλληνες.
Ακολουθώντας μάλιστα πιστά τις οδηγίες της εγκυκλίου, μια πολύ καλή ιδέα για την ανάδειξη του αντιρατσισμού μέσα από την ποίηση στα σχολεία, θα ήταν η αξιοποίηση της πλούσιας μουσικής παράδοσης του Πόντου για το θέμα. Ενδεικτικά αναφέρεται το τραγούδι «Ακρίτας».
Και το πουλίν κελάηδησεν σ’ ανθρώπινον λαλίαν
Ακρίτα μου ντο κάθεσαι, ντο στέκεις και περμένεις
Το ένοικον σε χάλασαν και την καλή σ’ επαίραν
Κι όλον καλίον τ’ άλογο σ’ παίρνε και καβαλκεύεν
ή ακόμα και το πολύ γνωστό «Την Πατρίδα μ’ έχασα»
Την πατρίδα μ’ έχασα, έκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι’αρόθυμο, όι-όι ν’ ανασπάλω κι’ επορώ.
Μίαν κι’ άλλο ΄σην ζωή μ’ σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’.
Νέροπον ας έπινα, όι-όι και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα.
Τά ταφία μ’ έχασα ντ’ έθαψα κι’ ενέσπαλα.
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι-όι και ΄ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ.
Εκκλησίας έρημα, μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι-όι επέμναν ακρόνυχτα.
Οι Πόντιοι όμως εκτός από Έλληνες ήταν και μισητοί στον πατερούλη και τα ορφανά του Στάλιν δεν πρόκειται ποτέ να το ξεχάσουν.
Είναι σαφές ότι με τη συγκεκριμένη εγκύκλιο επιχειρείται κάτι άλλο, πιο βαθύ και πιο σπουδαίο, από τους υπηρέτες της νέας τάξης πραγμάτων. Το όλο θέμα δεν είναι άσχετο με την εγκατάσταση εκατομμυρίων λαθροεισβολέων στον ευρωπαϊκό χώρο. Οι γηγενείς πληθυσμοί, παρά την προπαγάνδα των ΜΜΕ, τους εκβιασμούς και την κινδυνολογία, ακόμα και τη δημιουργία ενοχικών συνδρόμων, δύσκολα θα αποδεχτούν την εθνική τους αλλοίωση και την υποθήκευση του μέλλοντος των επόμενων γενεών. Ιστορικά εξάλλου τέτοιας έκτασης μετακινήσεις πληθυσμών, ουδέποτε έγιναν αναίμακτα.
Μοναδική ελπίδα των κάθε είδους οπαδών του πολυπολιτισμού δεν μπορεί να είναι παρά η δημιουργία μιας νέας γενιάς ανθρώπων, ξεκομμένων από τον πολιτισμό τους, τις παραδόσεις και εν τέλει τις ίδιες τις ρίζες της φυλής τους, πρόθυμων να υποκύψουν στις διεθνιστικές ιδεοληψίες.
Αυτό το έργο ανέλαβε ο πολύς Φίλης και αφορά τη δηλητηρίαση του μυαλού των παιδιών μας. Καμιά σχέση με ανθρώπινες αξίες. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να έχει σχέση με ανθρωπιστικά ιδεώδη, ένας τύπος που αρνείται γεγονότα, που αρνείται τη ράτσα του, που εν τέλει στρέφεται κατά της ίδιας της ύπαρξής μας.
Ας σταματήσουν την καραμέλα του «αντιρατσισμού», γιατί δεν πείθουν πλέον κανέναν. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες κλείνουν τα σύνορά τους και μόνο η Ελλάδα επιμένει να προσκαλεί όλο και περισσότερους λαθροεισβολείς. Το δικαίωμα των λαών στην προστασία του πολιτισμού τους και της συνέχειας της ελεύθερης ύπαρξής τους δεν είναι ρατσισμός. Ο μόνος υπαρκτός ρατσισμός είναι αυτός κατά των Ελλήνων και εκφράζεται καθημερινά και με το χειρότερο τρόπο γύρω μας από όλους αυτούς τους δήθεν ανθρωπιστές.
Καρανικόλας Χρήστος, Δάσκαλος
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/antiratsistikh-egkuklios-filh#ixzz43IeRlht3