Οι περισσότεροι μετανεωτερικοί επιστήμονες της χώρας, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι η επανάσταση του 1821 αποτελεί , δίχως αμφιβολία, πηγή εθνικής υπερηφάνειας για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, έχουν προβεί πολλάκις στο παρελθόν και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα σε παρεκκλίνουσες ερμηνείες αυτού του γεγονότος. Χρησιμοποιώντας μάλιστα τις ιερές έννοιες της αλήθειας και της ελευθερίας της έκφρασης και εκμεταλλευόμενοι τις ελλείψεις της δημόσιας εκπαίδευσης, δεν διστάζουν να προχωρήσουν στην αλλοίωση της ελληνικής ιστορίας, είτε υποβαθμίζοντας τον εθνικό χαρακτήρα της επανάστασης, είτε παρουσιάζοντας την οθωμανική αυτοκρατορία ως πολυπολιτισμικό παράδεισο, είτε απορρίπτοντας πλήρως την φυλετική και πολιτιστική συνέχεια του ελληνικού έθνους. Και μάλιστα, πολλοί εξ’ αυτών, έχοντας παρεισφρήσει στα ανώτερα κλιμάκια της διακυβέρνησης της χώρας, δεν διστάζουν να αντιπαρατεθούν στις βασικές επιταγές του Συντάγματος.
Όσον αφορά τον χαρακτήρα της ελληνικής επανάστασης, το ακόλουθο απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, δεν αφήνει αμφιβολίες ότι επρόκειτο για Εθνεγερσία: «Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμίαν απ’ όσαις γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεών των είναι εμφύλιος πόλεμος…ο εδικός μας πόλεμος ήταν ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτον με έναν λαό οπού ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθεί, ως τοιούτος, ούτε να ορκισθεί…» Πέραν τούτων, τα γεγονότα που ακολούθησαν επιβεβαιώνουν τον εθνικό χαρακτήρα της επανάστασης: Έλληνες πολέμησαν απέναντι σε Τούρκους. Δεν σημειώθηκε κάποια μάχη ανάμεσα σε φτωχούς Έλληνες και Τούρκους και πλούσιους Έλληνες και Τούρκους.
Όσον αφορά, την πολυπολιτισμική και πολυφυλετική «όαση» αυτής της περιόδου, παρατίθενται οι ακόλουθες ιστορικές πληροφορίες:
- Οι «άπιστοι» υπήκοοι, όσοι δεν είχαν ασπαστεί το ισλάμ, δεν μπορούσαν να φέρουν όπλα, δεν μπορούσαν να είναι κύριοι της γης τους, ήταν υποχρεωμένοι να φορούν διαφορετική ενδυμασία και να μην κυκλοφορούν έφιπποι.
- Οι μαζικοί εξισλαμισμοί όπως και το παιδομάζωμα, κυρίως τα πρώτα χρόνια της τουρκοκρατίας, μάλλον δεν αποτελούν υπόδειγμα θρησκευτικής ανεκτικότητας και αλληλεγγύης.
- Η επαχθής φορολογία και ο κεφαλικός φόρος (χαράτσι) , ο φόρος δηλαδή που πλήρωναν οι χριστιανοί για να «φέρουν» το κεφάλι στους ώμους τους, δεν αντιπροσωπεύουν την ισότητα και την ισονομία.
Φυσικά, η πεποίθηση η οποία για κάποιο λόγο προκαλεί ευχαρίστηση και ηδονή σε ορισμένους διανοουμενίστικους κύκλους, είναι ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν αποτελούν παρά μια μείξη σλαβικών και τουρκικών στοιχείων. Δυστυχώς γι’ αυτούς, η επιστήμη ,ως υπηρέτης της αλήθειας, νικά την άγνοια, τον σκοταδισμό και την δεισιδαιμονία.
- Η ιστορική επιστήμη υποδεικνύει ότι η κατάκτηση μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας δεν έγινε από την μια στιγμή στην άλλη, κάτι το οποίο θα δήλωνε την κατακόρυφη μείωση του πληθυσμού των Ελλήνων. Αντιθέτως, οι Τούρκοι κατέλαβαν το Δουκάτο των Αθηνών το 1460, την Κύπρο το 1571, έχασαν την Πελοπόννησο το 1698, για να την επανακτήσουν το 1718 κλπ. Ακόμα, όσον αφορά τους βίαιους εξισλαμισμούς και το παιδομάζωμα, οι Έλληνες προτιμούσαν να ακρωτηριάσουν τα παιδιά τους, ώστε να μην εκτουρκισθούν, ενώ οργάνωναν «αρραβώνες» σε μικρή ηλικία ώστε να αποφεύγονται οι μεικτοί γάμοι. Κλείνοντας, σύμφωνα με την ιστορία, η κεντρική τουρκική διοίκηση στηριζόταν στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία στην περίπτωση της ελληνικής επικράτειας στελεχωνόταν με Έλληνες. Ενδεικτικό στοιχείο της επιβίωσης και συνέχειας του ελληνικού πληθυσμού είναι τα δημογραφικά στοιχεία για τον Μοριά, όπου οι Έλληνες υπήκοοι αριθμούσαν 400.000, ενώ οι Τούρκοι 40.000.
- Η γλωσσολογία επιβεβαιώνει την επιβίωση και εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας στους αιώνες, η οποία είναι η αρχαιότερη ινδοευρωπαϊκή ζωντανή γλώσσα. Για ποιόν λόγο ,για παράδειγμα, να ήθελαν οι σλαβικοί και ανατολικοί πληθυσμοί να μάθουν ελληνικά, εφόσον η επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας δεν ήταν η ελληνική; Φυσικά, εντοπίζονται λέξεις στην δημοτική τουρκικής προέλευσης, οι οποίες εντούτοις εκφράζουν συγκεκριμένες έννοιες όπως έπιπλα, φαγητά κλπ. Διότι, από το παρελθόν ως και σήμερα, μόνο η ελληνική γλώσσα είναι ικανή να δώσει μορφή σε υψηλού επιπέδου αφηρημένες έννοιες. Γι’ αυτό άλλωστε , τόσο οι άμεσοι κληρονόμοι του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού (Έλληνες) όσο και οι έμμεσοι (Ευρωπαίοι) χρησιμοποιούν τα ελληνικά, όταν θέλουν να μιλήσουν για φιλοσοφία, για ποίηση, ή για ιδεολογία.
- Η λαογραφική επιστήμη απαριθμεί πλήθος παραδειγμάτων που επιβεβαιώνουν την συνέχεια του Ελληνισμού. Από εθιμοτυπικούς κώδικες που ανάγονται στο αρχαιοελληνικό παρελθόν (δημιουργία αδελφικού δεσμού μετά από συγκεκριμένη διαδικασία, κλπ), μέχρι μύθους και θρύλους και φυσικά την δημοτική ποίηση. Πρόκειται για μια λαϊκή παράδοση η οποία ξεχωρίζει σημαντικά από την δημώδη παράδοση βαλκανικών ή ανατολικών λαών.
- Οι τελευταίες εξελίξεις στο πεδίο της γενετικής, όσον αφορά την καθαρότητα της ελληνικής φυλής είναι καίριας σημασίας, καθώς αποδεικνύουν ότι το ποσοστό ετερομιξίας του γενετικού στοιχείου των Ελλήνων με μη καυκάσιες φυλές από την Νεολιθική Εποχή μέχρι σήμερα φθάνει μόλις το 2%. Όταν κάποιοι λοιπόν δεν παραλείπουν να τονίζουν ομοιότητες στην εξωτερική εμφάνιση Ελλήνων και Τούρκων (κυρίως από το δυτικό τμήμα της χώρας), τότε μάλλον αυτό είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί τους κατοίκους της γειτονικής χώρας…
Πέρα από αφορμή για εθνική υπερηφάνεια και παράδειγμα προς μίμηση, η Εθνεγερσία του 1821, αποτελεί και ένα εργαλείο για την αναζήτηση της αλήθειας απέναντι στον σκοταδισμό. Όταν λοιπόν κάποιοι εκμεταλλευόμενοι τον θεσμικό τους ρόλο, προβαίνουν σε σοβαρά ατοπήματα αμφισβητώντας ιστορικά γεγονότα ή απεμπολώντας την εθνική υπόσταση της παιδείας, οφείλουν να γνωρίζουν πως όχι μόνο δεν σέβονται το Σύνταγμα της Ελλάδος, το οποίο επιτάσσει την ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων (άρθρο 16, παρ.2), αλλά διαπράττουν ύβρη απέναντι στην αμεροληψία, την επιστήμη και την αλήθεια.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-ethnikh-paliggenesia-tou-1821-ws-aformh-gia-anazhthsh-ths-alhtheias-apena#ixzz43xt4fqEd