Βρέχει λουκέτα στην αγορά μιας και οι επιχειρήσεις που κλείνουν είναι 4.000 χιλιάδες περισσότερες από αυτές που ανοίγουν! Η απίστευτη αυτή εξέλιξη συνίσταται στην απροθυμία των τραπεζών, να ενισχύσουν την ρευστότητα στην αγορά, αλλά και πλέον λόγω μονιμότητας των capital controls, τα οποία διογκώνουν τα προβλήματα του επιχειρηματικού κόσμου. Άλλες επιχειρήσεις σταματούν οριστικά τις δραστηριότητές τους, άλλες «κλείνουν» τα βιβλία τους και εισέρχονται στη σφαίρα της παραοικονομίας, της αδήλωτης εργασίας και των αδήλωτων εισοδημάτων, και άλλες μεταναστεύουν σε γειτονικά κράτη, λόγω χαμηλότερης φορολογίας και περισσότερων οικονομικών κινήτρων (μικρότερο κόστος εργασίας). Μοναδική λύση πλέον είναι οι προτάσεις της Χρυσής Αυγής στα θέματα της οικονομίας, προτείνοντας μέτρα ώστε και οι επιχειρηματίες να έχουν το κέρδος το οποίο δικαιούνται, με δεδομένο το ρίσκο του «επιχειρείν» αλλά και από την άλλη οι εργαζόμενοι να ζουν με απολαβές που θα τους εξασφαλίζουν αξιοπρέπεια, καθώς επίσης χωρίς να αγωνιούν για το αύριο και το φάσμα της ανεργίας.
Σ.Μ.
Για γέλια… Μετά τον Ομπάμα και οι Rolling Stones στην Κούβα
Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ 1821
Η κομμουνιστική σκέψη στη πατρίδα μας υιοθέτησε κατά καιρούς διαφορετικές «θέσεις» αντίθετες μεταξύ τους για την επανάσταση του 1821. Πρώτη θέση (ιδεολογική). Στην αρχική, προρωσική εποχή του ο κομμουνισμός ήταν ένα όργανο επαναστατικής κριτικής που ξένο προς κάθε συμβιβασμό, απόρριπτε όλες τις αξίες, (έθνος-πατρίδα). Οι πρώτοι κομμουνιστές πίστευαν φανατικά στην επαγγελία της “Διεθνούς”, “κάτω τα σύνορα και οι πατρίδες” (το ακούμε συχνά και τώρα αυτό), διότι δεν είχε ακόμη εφευρεθεί η “μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα”. Ακολουθώντας αυτή τη τακτική και οι εδώ κομμουνιστές στέκονται αντίθετοι προς τη πατρίδα και τα σύμβολά της. Οι ήρωες του 1821 δεν έχουν καμία σχέση μαζί τους, η επανάστασή τους εξυπηρέτησε μονάχα τους “αστούς”, ότι το όνειρο της λυτρώσεως όλου του Ελληνισμού είναι “ιμπεριαλιστικό” και πως η 25η Μαρτίου είναι εφεύρεση των αστών για να φανατίζουν το λαό. Η θέση αυτή κράτησε για πολύ καιρό παρόλο την αλλαγή του Κ.Κ.Ε. το 1934 επάνω στα εθνικά θέματα. Στις 23 Μαρτίου 1935 ο “Νέος Ριζοσπάστης” σε κύριο άρθρο “Σαμποτάρετε τις εθνικιστικές γιορτές” γράφει : “Η κεφαλαιοκρατία προπαρασκευάζεται πυρετωδικά για την εθνική γιορτή της 25ης του Μάρτη. Εθνικά μνημόσυνα, παράτες, δοξολογίες με σκοπό να παρασύρει και να φανατίσει τις μάζες με τα εθνικιστικά ιδεώδη. Οι εργαζόμενες μάζες πρέπει να σαμποτάρουν τις εθνικιστικές γιορτές”.
Δεύτερη θέση (Δογματική). Η θέση αυτή είναι συγγενική και χρονικά παράλληλη με τη πρώτη. Εχει ως βάση το μαρξιστικό δόγμα που “προσπαθεί” να ερμηνεύσει όλα τα κοινωνικά φαινόμενα με το θαυματουργό κλειδί της “πάλης των τάξεων”. Με αυτό οι κομμουνιστές επιχειρούν να αξιολογήσουν το 1821,όπου κατά την άποψή τους το έθνος είναι ασήμαντος παράγοντας του ιστορικού γίγνεσθαι. Έχοντας ως βασική κινητήρια δύναμη την “τάξη” της ανάγουν μεταφυσικό νόημα. Έθνος ,άτομα, εκκλησία, κρυφά σκολειά, κλεφτουριά κτλ. χάνονται δια μαγείας και στο προσκήνιο της ιστορίας μένουν μόνο οι λυσσωδώς αντιμαχόμενες μεταξύ τους τάξεις. Μια από αυτές η “αστική” έκανε τις επαναστάσεις του 17 και 18 αιώνος, οπότε αυτή η τάξη έπρεπε να είχε κάνει και την Ελληνική επανάσταση του 1821 και όχι το Έθνος. Και ο λόγος που έκανε την επανάσταση ήταν για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα, δηλαδή να φτιάξει ένα δικό της κράτος (όπως μας λένε και σήμερα περί γεννήσεως ενός κράτους) για να εκμεταλλεύεται ανενόχλητη τον Ελληνικό λαό. Οι αστοί λοιπόν οργάνωσαν και προσέλκυσαν αγρότες ,ναύτες και εργαζομένους που δεν απόλαυσαν τίποτα μετά την νίκη τους. Αυτό είναι το δογματικό “σχήμα” με το οποίο ο Γ. Κορδάτος ερμήνευσε την Εθνεγερσία του 1821.(Κοινωνική σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, έτος 1924).
Τρίτη θέση (ωφελιμιστική). Ο κομμουνισμός έχει γίνει πλέον καθεστώς στη Ρωσία και χάνει την πρώτη ιδεολογική ορμή και πως και τη δεύτερη θέση στο δόγμα και το (όφελος) κάθε θέσεως. Σημασία έχει πλέον αν υπηρετεί τις επιδιώξεις του κινήματος, τη κομματική γραμμή και όχι αν μια άποψη εκφράζει σωστά το μαρξισμό. Η θέση του Κορδάτου είναι η μόνη “γνησίως” μαρξιστική αλλά δεν ήταν πλέον ωφέλιμη μιας και “παραχωρούσε” το έπος του 1821 στους “αστούς” και έφερνε το κόμμα σε αντίθεση προς την εθνική παράδοση και το απομόνωσε από το λαϊκό αίσθημα. Άλλως τε και επιστημονικά η θέση του Κορδάτου δεν στεκόταν καλά, το 1821 ως έργο της αστικής τάξης δεν υφίστατο διότι δεν υπήρχε καν αστική τάξη διαμορφωμένη με τη κυριολεκτική και μαρξιστική έννοια του όρου, αλλά και ώς αποτέλεσμα δε γέννησε αστιδημοκρατικό κράτος αλλά μία απόλυτη μοναρχία. Έτσι αρχίζει το 1933 η αποκήρυξη της δογματικής θέσης και εξαπολύεται γενική επίθεση κατά του Κορδάτου. Ο Ζέβγος πρώτος στην “Κομμουνιστική Επιθεώρησι” αρχίζει την επίθεση με μια σειρά άρθρων με το πρώτο να έχει τίτλο “Ο μαρξιστής Κορδάτος ιστορικός της μπουρζουαζίας” και το τελευταίο “Ο Κορδάτος αντιπροσωπευτικός τύπος αναθεωρητή του μαρξισμού-λενινισμού”. Ταυτοχρόνως ο Ζέβγος άρχισε να διαμορφώνει τη …νέα κομμουνιστική θέση έναντι του 1821 στο βιβλίο του “Σύντομη μελέτη της Νεοελληνικής Ιστορίας” (1944).Σύμφωνα με αυτή την επανάσταση δεν την έκαναν οι αστοί αλλά ο λαός και προ πάντων οι αγρότες. Βέβαια για να διατηρηθεί ο “ταξισμός” και να μην πνιγούν οι τάξεις μέσα στο έθνος ο Ζέβγος υποστηρίζει ότι η επανάσταση είχε χαρακτήρα αστικό γιατί αστικές ήταν οι επιδιώξεις της, αλλά οι τσιφλικάδες δεν τη θέλησαν και αντέδρασαν σε αυτήν. Έτσι λοιπόν έχουμε μια αστική επανάσταση που την κάνουν οι αγρότες… (που κατά το μαρξισμό δεν είναι επαναστατική τάξη)παρά τη θέληση των αστών…. παράνοια. Οι αστοί δεν θέλησαν την επανάσταση διότι δεν ήταν κανονικοί αστοί της Δυτικής Ευρώπης και την ιδιόμορφη αυτή αστική τάξη την αποτελούσαν, κατά το Ζέβγο,”ο χειροτέχνης, ο πραματευτής, ο καραβοκύρης, ο έμπορος, ο γραμματικός, ο διανοούμενος”.Έτσι λοιπόν για τις ανάγκες της περιστάσεως οι χειροτέχνες και γραμματικοί μετατρέπονται σε τρομερούς μπουρζουάδες και αφού η ιστορία δείχνει πως δεν έπαιξαν το ρόλο που άρμοζε σε μπουρζουάδες ανακηρύσσονται προδότες της τάξεως και της επαναστάσεώς τους. Όπως ήταν φυσικό όλες αυτές οι αντιθέσεις της “νέας” θέσης μπέρδεψαν τόσο πολύ τους οπαδούς που ο Π. Ρούσσος αναγκάσθηκε να γράψει “Ίσως οι νέοι αστοί της Ελλάδος (το 1821)να μην είχαν συνείδηση της τάξεως τους και να μην είχαν βασικά διαμορφωθεί σε τάξη.. Ο εθνικός ζυγός αβάσταχτος κάνει να ζωντανεύει πάνω από όλα η λαχτάρα της αποτίναξής του και της εθνικής απελευθέρωσης…” (Κομμουνιστική Επιθεώρηση” Μάιος 1946). Και ο ίδιος ο Ζέβγος αφήνει να του ξεφύγει η φράση: “Όλες οι τάξεις παίρνουν μέρος στον αγώνα που γίνεται ..πανεθνικός”. Προς στιγμή η κομμουνιστική σκέψη εφάπτεται με τη πραγματικότητα, το ότι δηλαδή το έθνος είναι πάνω από τις τάξεις, φυσικά μετά από λίγο η επαφή με τη πραγματικότητα χάνεται και οι αντιφάσεις συνεχίζονται. Οι αντιφάσεις ήταν μοιραίες διότι ο Ζέβγος κατά τη δημιουργία της θέσεως δε ξεκίνησε από ιστορικά γεγονότα αλλά από τη κομματική γραμμή. Εργάσθηκε κινημένος από την ανάγκη να εφοδιάσει τους συντρόφους του με ένα οξύ όπλο πάλης” (Τ. Βουρνάς, Κομμουνιστική Επιθεώρηση Μαίου1947).
Τέταρτη Θέση (Σοβιετική ἠ Σοβιετιστική). Ο Κομμουνισμός έχει μετατραπεί σε όργανο του Ρωσικού ιμπεριαλισμού και όλα τα κομμουνιστικά κόμματα οφείλουν να την υπηρετούν. Για αυτό το λόγο η θέση του Ζέβγου έπρεπε να προσαρμοσθεί στις ανάγκες του σοβιετικού ιμπεριαλισμού. Αυτό δεν το είχε στα υπόψη του όταν κατασκεύαζε την άποψή του, και στο βιβλίο του διαπίστωνε ότι η καθυστέρηση στην ανάπτυξη της νεοελληνικής κοινωνίας οφείλετε από την μή απελευθέρωση όλων των Ελληνικών εδαφών.( Πράγμα που δικαίωνε έμμεσα τις διεκδικήσεις στη Β. Ήπειρο και αντέκρουε τις σοβιετικές βλέψεις για έξοδο στη Μεσόγειο μέσω των εδαφών της Β. Ηπείρου…). Αυτό έπρεπε να κτυπηθεί. Έτσι λοιπόν στη 12 ολομέλεια το 1945 ο Ζαχαριάδης κατακρίνει το Ζέβγο ως “Μεγαλοιδεάτη” και το βιβλίο του βγαίνει σε β’ έκδοση το 1946 με τροποποιημένη τη σχετική διαπίστωση. Γενικά εξαπολύεται μεγάλη επίθεση κατά της Μεγάλης Ιδέας που η συντριβή της θεωρείται “προϋπόθεση της νίκης του λαού” (Β. Μπαρτζιώτας, Ιδεολογικά προβλήματα του Κ.Κ.Ε.1952). Επίσης ο Ζέβγος στη μελέτη του κατέκρινε το Τσαρισμό ως αντιδραστικό και μιλούσε γιατί “εξαπλωτικές τάσεις” του, ανέφερε για την αντίθεση της Ρωσίας προς την δημιουργία ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους. Όλα αυτά έπρεπε να ανατραπούν, οπότε από το 1946 ξεκινά επιμόνως η θεωρία ότι η Ρωσία είναι η μοναδική προαιώνιος φίλη μας και η μόνη δύναμη που μας βοήθησε το 1821.Αρθρο του Ζαχαριάδη στην “Κομμουνιστική Επιθεώρηση” Ιανουάριος 1946 όπου εκθειάζεται η ομόδοξη Ρωσία, και ότι αυτή συνεχίζει τη “προοδευτική θρησκευτική χριστιανική παράδοση του Βυζαντίου” που σε άλο σημείο του άρθρου το Βυζάντιο είναι αντιδραστικό διότι έθαψε την αρχαιολογική κληρονομιά. Ακολουθούν άρθρα του Ζέβγου με τίτλο “Οι Έλληνες και οι βόρειοι γείτονες” όπου υποστηρίζεται ο Φαλμεράυερ τον οποίον αρνούνται οι “ιστορικοί της ολιγαρχίας” όπως και η άποψη του Χέρτσεμπεργκ ότι είμεθα ένα “γραικοσλαύικον έθνος μιγάδων”.Το 1947 ο Α. Δημητρίου με σειρά άρθρων για τον “προαιώνιο φίλο” μας ,τη Ρωσία, χαρακτηρίζει αναγκαία και δικαιολογημένη την προσπάθειά της να βγει στη Μεσόγειο. Ο Μπαρτζιώτας τέλος χαρακτηρίζει τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 ως “αιματοκυλίσματα” που τα προκάλεσε η Ελληνική πλουτοκρατία…
Συμπέρασμα. Έτσι στο τέλος διαμορφώθηκε μία θέση για το 1821 που ούτε σχέση είχε με την αντιπατριωτική κομμουνιστική ιδεολογία, ούτε με ταξικό, ούτε με μαρξιστικό δόγμα, υπηρετεί όμως τη κομματική γραμμή, γιατί εμφανίζει τη Ρωσία ως προαιώνιο φυσικό προστάτη και το 1821 ως έργο των “εργαζομένων μαζών” που απόγονοί τους είναι οι κομμουνιστές, (Άρα αυτοί είναι οι μοναδικοί άξιοι κληρονόμοι και συνεχιστές του 1821…) που με τη βοήθεια της Ρωσίας θα απελευθερώσουν την Ελλάδα. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να επιδιώκουν σκοπούς διαφορετικούς από την ολοκληρωτική απελευθέρωση του έθνους που ονειρεύονται οι ήρωες του 1821. Έτσι το 1922 “όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μ. Ασία μα και επιδιώξαμε” (Ριζοσπάστης 12 Ιουλίου 1935),το 1923 αποφασίζουν την απόσπαση της Μακεδονίας και της Θράκης από την Ελλάδα, το 1925 μαζί με το κομμουνιστικό κόμμα της Ιταλίας αποφασίζουν τον αγώνα για αυτονομία των Δωδεκανήσων και όχι για την ένωση τους με την Ελλάδα, (Ριζοσπάστης 22 Ιουλίου 1925),το 1934 καταγγέλλουν επισήμως την “εθνικιστική προπαγάνδα του ιμπεριαλιστικού αλυτρωτισμού για Β. Ήπειρο, Κύπρο, Δωδεκάνησα (απόφαση 2 ολομέλειας)Το 1949 αποφασίζουν την απόσπαση της Μακεδονίας από την Ελλάδα, στη Κύπρο αποκαλύπτουν τη ταυτότητα του Διγενή και στιγματίζουν των αγώνα της ΕΟΚΑ και απέχουν από αυτό. Τέλος αντιτάσσονται στην “σωβινιστική αξίωση κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας” για την Β. Ήπειρο( απόφαση ολομέλειας 1956).
Μ. Χρήστος, Ην. Βασίλειο
Είναι ανήκουστο να λέει η περιφερειάρχης Β. Αιγαίου, Καλογήρου ότι τα νοσοκομεία που πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν αιμοκάθαρση, επειδή πολλοί μετανάστες με την ίδια ανάγκη πρέπει να προηγηθούν των γηγενών. Αντικατάσταση πληθυσμού λέγεται αυτή η πράξη και καλό είναι οι Έλληνες να δουν τη φάκα και όχι το τυράκι που τους δίνουν δηλαδή τα πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη. Η Ελλάδα παύει να υπάρχει και όσο νωρίτερα το αντιληφθούμε τόσο αποτελεσματικότερα πρέπει να αντιδράσουμε.
Γιάννης
Χάσανε το μέτρημα! Ξεπέρασαν πάλι τους 50 χιλιάδες οι λαθρομετανάστες στην ελληνική επικράτεια
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-fwnh-tou-laou-mhnumata-epistoles-deutera-28-martiou-2016#ixzz44BDl0v7V