Κατά τη διάρκεια του 15ου εως τον 17ο αιώνα η ΝΑ Ευρώπη ζούσε υπό την συνεχή επέκταση και θηριωδία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι αιμοσταγείς βασιβουζούκοι, οι ορδές των Τατάρων, ακόμα και τα τακτικά σώματα του στρατού άφηναν στο πέρασμά τους κατεστραμμένες ολόλαμπρες χριστιανικές πόλεις και ακμάζοντα χωριά. Η αντίσταση των Βαλκανικών χωρών είχε ήδη καμφθεί και τα τουρκικά ασκέρια πλησίασαν ακόμα και στην καρδιά της ίδιας της Ευρώπης, στην Βιέννη το 1529. Παρά τις όποιες αποτυχίες που είχαν ( Ναυμαχία Ναυπάκτου) και την διαφαινόμενη μακροπρόθεσμη αποσύνθεση του κράτους αποτελούσαν μια μόνιμη απειλή για τον Δυτικό πολιτισμό καθώς πλέον συνόρευαν με την Ουγγαρία και οι σύμμαχοι τους Τάταροι με την Πολωνία, την επονομαζόμενη “propugnaculum Christianitatis”, το τείχος της Χριστιανοσύνης. Οι Κιοπρούλιδες που ήρθαν στην εξουσία του Οθωμανικού κράτους ανασύνταξαν την αυτοκρατορία τους, κατέλαβαν την Κρήτη και ήταν αποφασισμένοι για νέες στρατιωτικές επιτυχίες έναντι των “απίστων”.
Ο Μεγάλος Βεζίρης Καρά Μουσταφά Πασάς πείθει τον σουλτάνο να τελειώσουν ότι άφησε ανεκπλήρωτο ο Σουλεϊμάν πριν από 150 περίπου χρόνια, την κατάληψη της Βιέννης. Ο στρατός για αυτό το εγχείρημα είναι εντυπωσιακός. Πάνω από 140.000 άνδρες και 150 κανόνια (μαρτυρίες αναφέρουν και 200.000) ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 1683 από το Βελιγράδι παραβιάζοντας την ισχύουσα συνθήκη του Βάσβαρ με κατεύθυνση την πρωτεύουσα του οίκου των Αψβούργων την οποία αντίκρισαν 2 μήνες μετά, την 14η Ιουλίου. Ο Αυτοκράτορας Λεοπόλδος Α’ αποχώρησε για να επιστρέψει με ενισχύσεις αφήνοντας πίσω περίπου 16.000 άνδρες(εκ των οποίων οι 5.700 εθελοντές) υπό τον φον Στάρεμπεργκ να ορίσουν την τύχη της πόλης στις δυνάμεις τους.
Το σφυροκόπημα από τα κανόνια ξεκίνησε από την πρώτη μέρα με τον κλοιό να στενεύει συνεχώς περισσότερο με οχυρωματικές γραμμές αλλά το βασικό πολιορκητικό μέσον των Τούρκων ήταν η κατασκευή λαγουμιών. Τα υπόγεια λαγούμια θα υπονόμευαν τα τείχη τα οποία θα κατέρρεαν με την ανατίναξη των λαγουμιών. Ήταν τέτοια η έκταση των λαγουμιών που συχνά συνέβαιναν υπόγειες μικρές μάχες καθώς οι Αψβούργοι ενεργούν με αντίμετρα σκάβοντας και οι ίδιοι κάτω από τη γη. Παρ’ όλα αυτά οι ζημιές σε όλο σχεδόν το μήκος των τειχών ήταν εξαιρετικά σοβαρές και ο Βεζίρης ετοίμαζε τον στρατό του για την έφοδο που θα άλωνε την πόλη. Περίπου 140 κανόνια των αμυνόμενων απαντούσαν στις εφόδους των Οθωμανών. Οι απώλειες ήταν μεγάλες αλλά το μέγεθος του στρατού των Οθομανών ήταν τεράστιο και έτσι αναπληρώνονταν εύκολα, σε αντίθεση με τους λιγοστούς υπερασπιστές. Στις 23/7 μετά από ανατίναξη 2 στοών στους προμαχώνες Μπουργκ οι Τούρκοι εισέβαλαν στο οχύρωμα για να απωθηθούν έπειτα από υπεράνθρωπες προσπάθειες. Στις 30 του ίδιου μήνα ο συνεχής κανονιοβολισμός διέλυσε ένα τμήμα των δακτυλίων αλλά επισκευάστηκε πρόχειρα 2 μέρες μετά. Στην δυσμενή θέση των Αυστριακών ήρθε και ένας ακόμα εχθρός, η εξάπλωση δυσεντερίας. Νέα τακτική του μουσουλμανικού στρατού με το γέμισμα της τάφρου απέδωσε κάποιους καρπούς παρά τις φρικιαστικές απώλειες για 9 μέρες και από τις δύο πλευρές, πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο. Καταλήψεις και ανακαταλήψεις στη τάφρο και τον προμαχώνα χαρακτήριζαν τον Αύγουστο του 1683 καθώς χυνόταν πολύ αίμα για μερικά μόνο μέτρα γης. Την 4η Σεπτέμβρη λίγο έλλειψε να πέσει η Βιέννη από μια τρομερή έκρηξη στα τείχη της πόλης απ’ όπου ξεχύθηκαν οι αλαλάζοντες Τούρκοι. Μια θυελλώδης αντεπίθεση των Αυστριακών θανάτωσε εκατοντάδες από αυτούς με κόστος όμως 200 ανδρών. Η κατάσταση ήταν πλέον απελπιστική με 4.000 αξιόμαχους εναπομείναντες άνδρες.
Την 12η Σεπτεμβρίου όμως ξεπρόβαλλε μέσα από το δάσος, από τα χωριά Κιρλινγκ και Κιρμπαχ ο συμμαχικός στρατός. Βαυαροί, Σάξονες, Αυστριακοί, Πολωνοί, στρατιώτες από Σουαβία και Φρανκονία ακόμα και οι άσπονδοι εχθροί οι Γάλλοι, όλοι μαζί 70.000 άνδρες ενωμένοι βρίσκονταν απέναντι από την ημισέληνο για την σωτηρία της Ευρώπης. Ο Καρά Μουσταφά απέσπασε 28.500 Οθωμανούς, εκ των οποίων οι 22.000 ιππείς, από την πολιορκία, μαζί με άλλους τόσους περίπου συμμάχους του Βλάχους, Μολδαβούς και Τατάρους για να αντιμετωπίσει τον ενωμένο Χριστιανικό στρατό. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες Σομπιέσκι, Λορέν και Βάλντεκ ξεκίνησαν τη προέλαση. Πρώτα ο Λορέν διέταξε την έφοδο στον λόφο Νούσμπεργκ που διέλυσε τις υπάρχουσες εκεί Τουρκικές δυνάμεις. Η εικόνα έπαιρνε τη μορφή μυριάδων μικρών μαχών στις οποίες οι Ευρωπαίοι επικρατούσαν και συνέχιζαν την προέλασή τους. Οι Γάλλοι, Σάξωνες και Βαυαροί ‘καθάρισαν’ όλη την πτέρυγα μέχρι το Σίβερινγκ. Πλέον οι Τούρκοι δεχόντουσαν σφυροκόπημα από Δυτικά(Πολωνοί), ΒΔ( Σάξονες, Βαυαροί και Γάλλοι) και Βόρεια(Αυστριακοί). Παρόλο που οι Τούρκοι υποχωρούσαν δεν έδειξαν σημάδια διάλυσης και πολεμούσαν ακόμα με φανατισμό και γενναιότητα. Ήταν πλέον η σειρά του καλύτερου ιππικού του κόσμου της εποχής να προελάσει. Οι 3.000 τρομεροί φτερωτοί Ουσάροι των Πολωνών με τις εντυπωσιακές πανοπλίες τους υπό τον Σομπιέσκι αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος 18.000 καβαλάρηδων που ξεχύθηκαν σαν κεραυνός πάνω στις εχθρικές γραμμές σε μία από τις μεγαλύτερες επελάσεις ιππικού στην Ιστορία. Ο τεχνητός σεισμός από την μεγαλειώδη αυτή επέλαση διέλυσε κάθε συνοχή στον εχθρό τον οποίο κατέκοπταν με μανία. Ο Καρά Μουσταφά τρεπόταν σε φυγή μαζί με τη σημαία του Προφήτη ενώ πίσω του 15.000 άνδρες του έπεφταν νεκροί και άλλοι 5.000 αιχμάλωτοι ενώ είχε ήδη χάσει 20.000 κατά τη διάρκεια της πολιορκίας. Ο Ευρωπαϊκός στρατός αριθμούσε 3.500 νεκρούς και τραυματίες στη μάχη και σχεδόν την μισή φρουρά των αμυνόμενων( 8.000 περίπου).
Σ’ αυτήν την μάχη κρίθηκε το μέλλον της Ευρώπης που δεν τέθηκε κάτω από την ημισέληνο. Είναι παραδεκτό από πολλούς ιστορικούς ότι ενδεχόμενη πτώση της Βιέννης θα οδηγούσε σε ολέθριες συνέπειες στα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη και κατ’ επέκταση στον λαμπρό Ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Η τουρκική επεκτατικότητα θα μπορούσε να οδηγήσει τους γενίτσαρους μέσα στην Πράγα, την Ρώμη ή την Βαρσοβία. Ο “μεγάλος ασθενής” όμως όπως θα μετονομαζόταν αργότερα η Οθωμανική Αυτοκρατορία θα κέρδιζε χρόνο ζωής από τους συνεχείς πολέμους μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών. Είναι γεγονός ότι χρειάστηκε η εμβληματική μορφή του Ευγένιου της Σαβοΐας για να μετατοπισθούν τα σύνορα των Αυστριακών νοτιότερα ενώ πέρασαν 230 χρόνια για να περιορισθεί ο Τούρκος στο Ευρωπαϊκό κομμάτι της Αν. Θράκης.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-machh-ths-biennhs-1683-h-plhmmurida-tou-islam-anakoptetai#ixzz46ADrwNzz
