Ο Ιούλιος Έβολα, ένας από τους πλέον διορατικούς στοχαστές, διείδε πολλά έτη πριν την κατάρρευση του σημερινού πολιτισμού, μέσα από το πρίσμα των επιπτώσεων του φιλελευθερισμού, του οποίου υπήρξε ένας από τους σφοδρότερους επικριτές. Κατανόησε εγκαίρως ότι ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σε κρίση, αναλύοντας προσεκτικά και επιμελώς τις καταστάσεις της εποχής του, καθώς συγκρίνοντας τα ιστορικά γεγονότα με το παρελθόν, απέκτησε την δυνατότητα πρόβλεψης των σημαδιών εκείνων που προοιώνιζαν την επερχόμενη παρακμή.
Πάγια άποψη του υπήρξε ότι ο δυτικός πολιτισμός, με την μορφή που έχει λάβει, εμποτισμένος από τις φιλελεύθερες αρχές και αξίες, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον εκφυλισμό του Ανθρώπου, στην παρακμή και στην απόλυτη κατάρρευση, κάτι που ευθύς αμέσως ανέδειξε ως επιτακτική ανάγκη την αλλαγή και την αναγέννηση του.
Μιλούσε για την «αναστάτωση» που βιώνει ο πολιτισμός της Δύσης, η οποία οφείλεται στην πλήρη διαστροφή του στην ορθολογική τάξη των πραγμάτων, θυσιάζοντας τα πάντα στο «βασίλειο» της ύλης, του χρυσού, των μηχανών και των αριθμών. Σε έναν πολιτισμό σαν και αυτόν, δεν υπάρχει πλέον καμία πνοή, ελευθερία ή φως, και αυτό γιατί η Δύση έχει χάσει την ικανότητα της να διατάζει και να υπακούει, καθώς και την αίσθηση του αρμονικού συνδυασμού πνεύματος και δράσης.
Ως απόρροια έχει απολέσει το βαθύτερο νόημα των πνευματικών αξιών, όπως ακριβώς έχει λησμονήσει ο άνθρωπος την ιερή και άρρηκτη σχέση του με την Μητέρα Φύση, της οποίας αποτελεί σπλάχνο και κατ’ επέκταση αναπόσπαστο κομμάτι της. Δεν είναι πλέον ένας ζωντανός οργανισμός, αποτελούμενος από σύμβολα, θεούς και τελετουργίες. Έχει πάψει να αποτελεί την προσωποποίηση της αρμονίας, έναν κόσμο μέσα στον οποίο ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, ένα «βασίλειο εντός βασιλείου».
Και αυτό γιατί ο άνθρωπος της Δύσης έδωσε στη Φύση μια μορφή αλλιώτικη και ξένη, βαρετή και επιφαινόμενη, της οποίας τα κοσμικά μυστήρια τείνουν να ταφούν σε αμελητέους νόμους και υποθέσεις. Έχασε όση γνώση είχε για την Σοφία της, αγνοώντας την μεγαλοπρεπή σιωπή εκείνων που έχουν κατακτηθεί από τον ίδιο τον Άνθρωπο: την εξύψωση της πραγματικότητας, η οποία γίνεται η ιδέα του Αίματος, της Ζωής και της Εξουσίας. Αντιθέτως, είναι πνιγμένος στη ρητορική μιας «φιλοσοφίας» και «κουλτούρας» αντιφυσικής και εν τέλει γεμάτης παθογένειες και παραλογισμούς.
Πολύ χαρακτηριστικά, ο Έβολα έλεγε ότι η πρότερη αυτή σοφία του Ανθρώπου έχει μολυνθεί από μια συναισθηματική, θρησκευτική και ανθρωπιστική ασθένεια, προερχόμενη από την φυλή των «τρελών», οι οποίοι ξέφρενοι και θορυβώδεις γιορτάζουν την αλλαγή και την «πρόοδο». Μια πρόοδο, όμως, νοσηρή και βλαβερή, τόσο για το ανθρώπινο είδος αυτό καθ’ εαυτό, όσο και για κάθε έκφανση του πολιτισμού.
Το νόημα, λοιπόν, που αναδύεται από την σκέψη του Ιταλού φιλοσόφου είναι ότι κύρια αίτια της αποσάθρωσης της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη στην επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη, καθώς και η αποσύνδεση με κάθε είδους πνευματικότητα, αφού πλέον δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε μια υψηλότερη τάξη πραγμάτων, παρά μόνο σε αυτή της ύλης.
Ο δυτικός άνθρωπος έχει απολέσει την δυνατότητα της ισορροπημένης συνύπαρξης δράσης και στοχασμού, όπως ακριβώς και την ικανότητα να διακρίνει, να ιεραρχεί τις αξίες του και να βλέπει την κοινωνία ιεραρχικά. Ως συνεπακόλουθο, έχει αποβάλλει και την εκ φύσεως πίστη του στην ιερότητα του κόσμου αυτού, καθώς επίσης και το αίσθημα ότι ο ίδιος είναι ένας μικρόκοσμος μέσα στον ευρύτερο μακρόκοσμο, με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω του μέσα από στείρα δεδομένα και αριθμούς.
Η επιστήμη, δυστυχώς, από εργαλείο για την ανάπτυξη και την βελτίωση της ανθρώπινης ζωής όπως θα έπρεπε να είναι, έχει μετατραπεί σε έναν αυτοσκοπό, σε μια τρομερή δύναμη στα χέρια εκείνων που έχουν ως απώτερο σκοπό το υλικό κέρδος, και όχι την συνολική ανάπτυξη του ανθρώπου, η οποία εμπεριέχει και την ταυτόχρονη πνευματική του καλλιέργεια.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ioulios-ebola-otan-o-anthrwpos-lhsmonhsei-thn-pneumatikothta-kai-tis-ajies#ixzz47IYoIQyu