Η βουλευτής Β΄ Αθηνών, Ελένη Ζαρούλια τοποθετήθηκε για το μείζον ζήτημα του λαθρομεταναστευτικού, το οποίο αποτελεί τεράστια απειλή για τον εθνικό και κοινωνικό ιστό της Ευρώπης στην επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, η οποία συνεδρίασε από κοινού με την Επιτροπή εσωτερικών υποθέσεων της Ιταλικής Γερουσίας.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία:
“Κύριε Πρόεδρε,
(Dò il benvenuto a i coleghi de la comissione degli affari interni del senato italiano per la loro presenza nel parlamento Greco a lo scopo di un dialogo produtivo e sincero sulla questione del cosidetto dei profughi e la sua gestione che in questo momento affrontano sopratutto i nostri paesi del Nord Europa.)
Καλωσορίζω του συναδέλφους της Επιτροπής Εσωτερικών Υποθέσεων της Ιταλικής Γερουσίας για την σημερινή παρουσία τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο προκειμένου να υπάρξει ένας ειλικρινής και παραγωγικός διάλογος για τις κοινές προκλήσεις στην διαχείριση του λεγόμενου προσφυγικού ζητήματος που αντιμετωπίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό οι δύο χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
Η προσφυγική κρίση δεν αποτελεί μόνο εθνικό πρόβλημα, αλλά εν συνόλω ευρωπαϊκό. Αν ήταν μόνο εθνικό, τότε θα υπήρχε διαφορετική πολιτική αντιμετώπιση του ζητήματος. Δεδομένου όμως ότι η χώρα μας- όπως και η Ιταλία- είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, οφείλουμε να ακολουθούμε και, επιτρέψτε μου να πω μετά από τα δείγματα γραφής των τελευταίων χρόνων δυστυχώς, να υπακούουμε πιστά στις άνωθεν εντολές των Ευρωπαίων εταίρων και όχι μόνον.
Αυτό σημαίνει ότι έχουμε καταστεί οι δύο βασικές πύλες εισόδου των αποκαλούμενων συλλήβδην προσφύγων και παράτυπων μεταναστών (λαθρομεταναστών). Στην Ελλάδα προσέρχονται από χώρες όπως για παράδειγμα η Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Ιράν. Στην Ιταλία αντίστοιχα, προέρχονται κυρίως από τη Νηγηρία, την Γκάμπια, τη Σενεγάλη, τη Γουϊνέα και την Ακτή Ελεφαντοστού. Δεχόμαστε το δυσβάσταχτο βάρος της παράνομης μετανάστευσης, καθώς όλοι όσοι φτάνουν στις επικράτειές μας δεν προέρχονται μόνο από εμπόλεμες περιοχές.
Κι αν θέλουμε να αναφερθούμε στο Διεθνές Δίκαιο, τότε αναφέρω ότι βάσει αυτού από την στιγμή που οι πρόσφυγες περνούν μέσω Τουρκίας (τουλάχιστον σε ό,τ αφορά την Ελλάδα) ή εν γένει διασχίζουν αλλεπάλληλες χώρες παύουν να είναι πρόσφυγες. Μετανάστες, οι οποίοι μετακινούνται από χώρες που δεν γίνεται πόλεμος, δεν νοούνται πρόσφυγες.
Επίσης, σε ό,τι αφορά τις διεθνείς συνθήκες, η συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ, της οποίας είμαστε δέσμιοι, δεν διευκολύνει την προώθηση μεταναστών στην Κεντρική Ευρώπη με αποτέλεσμα η πλειοψηφία αυτών των ατόμων να παραμένει εγκλωβισμένη στον ευρωπαϊκό Νότο. Και αυτό με τη σειρά του έχει ως αποτέλεσμα οι χώρες μας να μετατρέπονται σε τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επιπλέον αυτού, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους φράχτες που έχουν ανεγερθεί στα βόρεια σύνορά μας- κατόπιν βορειο-ευρωπαϊκών παροτρύνσεων-, οι οποίοι μας κρατούν απομονωμένους από την υπόλοιπη δήθεν ευρωπαϊκή οικογένεια. Σαν να είμαστε τα ανυπάκουα, κακά παιδιά που βρίσκονται σε τιμωρία. Αλλά τιμωρία γιατί; Για ποιό πράγμα; Ένα κακό κάναμε και προφανώς αυτό πληρώνουμε, το ότι ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με την ένταξή μας παραχωρήσαμε άνευ όρων την εθνική μας κυριαρχία και τώρα πια και την εδαφική μας ακεραιότητα.
Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο πρόβλημα, όπως είναι το λεγόμενο προσφυγικό, σε αυτή την κλίμακα. Η χώρα μας όπως και η δική σας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της κρίσης και δυστυχώς παλεύουν μόνες τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρώπη των Εθνών, θεμελιώθηκε πάνω σε αξίες, όπως είναι η αλληλεγγύη, η δημοκρατία και η ισότητα μεταξύ των εταίρων. Αξίες που δυστυχώς χάνονται ραγδαία το τελευταίο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν τρεις αρχές που πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού: η αρχή της αλληλεγγύης, ο καταμερισμός του βάρους των υποχρεώσεων και ο σεβασμός των κανόνων. Όταν δεν υπάρχει σεβασμός, προκύπτει αναρχία. Και η αναρχία έχει οδηγήσει την σημερινή ΕΕ σε νευρικό κλονισμό. Δυστυχώς, όμως, το τίμημα το πληρώνουμε εμείς και εσείς.
Η δε αλληλεγγύη που θα έπρεπε να υπάρχει, εξαρτάται από αναλύσεις κόστους-οφέλους βάσει συμφερόντων χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το κοινό μέλλον της Ευρώπης. Η αλληλεγγύη και η μεγαλοψυχία εξαντλούνται στο να αποστέλλονται πακέτα βοήθειας ή κοινοτικών κονδυλίων αποκλειστικά για το προσφυγικό ζήτημα. Βεβαίως, υπάρχει και ο αμαρτωλός ρόλος των ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ απλόχερα και άλλους μη ελεγχόμενους ιδιωτικούς οργανισμούς μεγάλων συμφερόντων και φυσικά από τους φορολογούμενους της Ελλάδος και της Ιταλίας, μόνο που η δραστηριότητά τους δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά είναι προκλητική.
Εκτός από τα κλειστά σύνορα, άλλη μία ομοιότητα μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών είναι η Λαμπεντούζα και τα νησιά του Αιγαίου. Η Λαμπεντούζα ήταν ένα παραδεισένιο νησί της Μεσογείου. Οι κάτοικοι ζούσαν από την αλιεία και τον τουρισμό. Από το 2012 η μοίρα του νησιού άλλαξε τραγικά με τους χιλιάδες μετανάστες να καταφθάνουν καθημερινά. Αντίστοιχη εικόνα παρουσιάζει η δική μας Λέσβος, η Χίος και η Σάμος. Τα νησιά έχουν καταρρεύσει (κοινωνικά και οικονομικά). Η τοπική οικονομία έχει δεχθεί τεράστιο πλήγμα δεδομένου ότι η τουριστική περίοδος που θα ξεκινήσει βρίσκει τα νησιά αυτά σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα κρατήσεων από τουριστικά πρακτορεία. Δυστυχώς, ακόμα και αν βρεθεί άμεση λύση για το προσφυγικό ζήτημα, το οποίο για εμάς είναι λαθρομεταναστευτικό, οι περιοχές αυτές θα ανακάμψουν με βραδύ ρυθμό και σε βάθος πολλών χρόνων.
Η Ευρώπη θέλει να αποτελέσει παράδειγμα ανθρωπιστικής συμπεριφοράς. Έχουμε μεν την ευθύνη και την υποχρέωση ως πολιτισμένες χώρες, να διασφαλίζουμε το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα και την δυνατότητα της επιβίωσης σε όσους μετανάστες το έχουν ανάγκη, αλλά ο ουμανισμός θα πρέπει να ισχύσει και για το εσωτερικό των χωρών μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αφήνουμε τους δικούς μας πολίτες να ζουν στον δρόμο, τα παιδιά μας να υποφέρουν, και κατά τα άλλα να περιθάλπουμε τους παράνομους μετανάστες και να τους προσφέρουμε όλες τις ανέσεις.
Ως Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή, έχουμε πολύ συγκεκριμένες θέσεις σχετικά με το λαθρομεταναστευτικό ζήτημα. Και έχουμε κατηγορηθεί επανειλημμένως για προώθηση ξενοφοβικών απόψεων. Δεν καλλιεργούμε την ξενοφοβία, αλλά φροντίζουμε να ενημερώνουμε τον ελληνικό λαό για ό,τι γίνεται. Και αυτό το κάνουμε με στοιχεία, χρόνια τώρα. Όπως επί παραδείγματι μόλις χθες άφησε την τελευταία του πνοή ένας Έλληνας άστεγος στο κέντρο των Ιωαννίνων λόγω του ότι για αυτόν και άλλους πολλούς συμπατριώτες μου δεν υπάρχουν “hot spot” με ανέσεις, παρά μόνον ένα μνημονιακό ανάλγητο κράτος το οποίο εξαθλιώνει τους γηγενείς…
Δυστυχώς για τον λαό μας, επιβεβαιώθηκαν όλα όσα λέγαμε και ακόμα δεν έχει τελειώσει αυτή η κρίση. Έχουμε πολλά ακόμη να δούμε, αλλά πρέπει να δράσουμε και όχι να μένουμε απλοί θεατές των γεγονότων.
Στο ενημερωτικό υλικό, το οποίο παραλάβαμε, υπήρχε και η διακήρυξη «Περισσότερη Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση: Ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε». Μεταξύ άλλων υπάρχουν οι εξής αναφορές:
«Είμαστε πεπεισμένοι ότι πρέπει να δοθεί νέα δυναμική στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση»
«Θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη περισσότερη και όχι λιγότερη Ευρώπη προκειμένου να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό»
«Πιστεύουμε ότι χρειάζεται μεγαλύτερη προσήλωση στο όραμα των ιδρυτών της Ένωσης».
Αυτό που έχω να πω είναι ότι το όραμα της ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης ήταν μια ενωμένη Ευρώπη που θα εργάζεται για την διατήρηση της ειρήνης, την δημιουργία ευημερίας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει την καταστροφή των εθνικών κρατών. Τελικά, η ειρήνη δεν διατηρήθηκε. Η δημοκρατία είναι ανύπαρκτη. Υπάρχει αστάθεια, ένταση και διχασμός μεταξύ «καλών» και «κακών» χωρών, πλούσιων και φτωχών, κυρίαρχων και υπόδουλων, βόρειων και νότιων. Υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ λόγων και έργων. Εκεί που θέλω να εστιάσω, όμως, και σε συνάρτηση με το περιεχόμενο της σημερινής συνάντησης είναι το θέμα της ασφάλειας.
Καμία χώρα της Ευρώπης δεν θα είναι ασφαλής αν η Ελλάδα ή Ιταλία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα του Νότου (ως χώρες εισδοχής) είναι αποσταθεροποιημένη. Όταν δεν εξασφαλίζεται η προστασία των συνόρων, όταν υπάρχουν τουρκικές περιπολίες στις δικές μας θάλασσες, όταν έχουμε μετατραπεί σε χώρα “transit” για σκληρούς τρομοκράτες, (τζιχαντιστές) τότε πώς θα είναι ασφαλής η υπόλοιπη Ευρώπη; Η απάντηση είναι απλή. Δεν είναι ασφαλής. Και αυτό δυστυχώς αποδείχτηκε με τον πιο άσχημο τρόπο, με τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις.
Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν οι Ευρωπαίοι εταίροι πως δεν έχουν χαράξει την σωστή πολιτική; Και τι άλλο περιμένουν οι δικές μας κυβερνήσεις για να καταλάβουν πως πρέπει να φυλάξουν αποτελεσματικά τα σύνορά μας;
Για να ολοκληρώσω. Η Ελλάδα και η Ιταλία αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα στο θέμα του προσφυγικού και όχι μόνο. Είναι απαραίτητη η μεταξύ μας συνεργασία ώστε να δώσουμε στην υπόλοιπη Ευρώπη να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος και να λάβει τις σωστές αποφάσεις. Ως λαοί έχουμε πολλές ομοιότητες και μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε αυτό, ώστε να αναδείξουμε τα πραγματικά προβλήματα που μας ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά να προβούμε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να τροποποιηθούν ή να καταγγελθούν εκείνες οι Συμφωνίες που μας κρατούν ομήρους των συνθηκών με κίνδυνο οι Ιταλοί και οι Έλληνες πολίτες αντίστοιχα να μετατραπούν σε μειοψηφία στις ίδιες τους τις πατρίδες.”
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/elenh-zaroulia1#ixzz48HKuXQar