Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός”, Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη “Εγέρθητι”
Με την εφαρμογή της κυβερνητικής απόφασης για τον περίφημο πλέον «κόφτη», -μια ακόμη λέξη που κληροδοτεί στο καθημερινό λεξιλόγιο των Ελλήνων το μνημονιακό τόξο-, καταλύεται στην πράξη η λειτουργία του Κοινοβουλίου. Ο εφεδρικός μηχανισμός περικοπών, οι οποίες θα αποφασίζονται αυτομάτως, είναι η τελευταία εφεδρεία του Μνημονιακού τόξου πριν κατεβάσει στους δρόμους τα τανκς των συνεργαζόμενων δυνάμεων καταστολής. Με την δικλείδα της άμεσης εφαρμογής μέτρων επιλογής των τοκογλύφων σε κάθε υπέρβαση του προϋπολογισμού, η Βουλή δεν θα χρειάζεται να νομοθετεί το τσεκούρωμα μισθών και συντάξεων, την επιβολή νέων φόρων ή το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Η παραχώρηση του συνόλου των υπαρχόντων του κράτους, της γης που ανακτήθηκε με αίμα και πόλεμο, και κανείς δεν δικαιούται να παραδώσει, αποτελεί όνειδος της πολιτικής ιστορίας της χώρας.
Η τυπική υπογραφή του καθ’ όλα συμμορφούμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, θα βάζει την σφραγίδα της «δημοκρατικής νομιμότητας» στα πλέον ανθελληνικά και αντιλαϊκά μέτρα που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα από εποχής τουρκοκρατίας. Στην Γαλλία, ανέκαθεν προάγγελο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, ο Πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς παρέκαμψε την γαλλική εθνοσυνέλευση προκειμένου να νομιμοποιήσει την λαιμητόμο για τα εργασιακά ζητήματα, ένα σχέδιο νόμου που διαπίστωσε ότι δεν θα περνούσε δια της ψηφοφορίας. Να και μια φορά που οι ευρωπαίοι αντιγράφουν τα συστήματα της μνημονιακής χούντας. Ενός καθεστώτος το οποίο επεκτείνεται ραγδαία σε όλη την δημόσια ζωή και καταλαμβάνει κάθε κενό που αφήνουν οι ράθυμοι Έλληνες. Bέβαια, η ίδια η εκλογή αντιπροσώπων αποτελεί παραίτηση από το κυρίαρχο δικαίωμα του ανθρώπου να αποφασίζει για το Αύριο, είναι παραίτηση από την ελευθερία με την οποία κάθε άνθρωπος γεννιέται, και που κάθε άνθρωπος δικαιούται να προασπίζεται.
Η ψηφοφορία είναι μια ομολογία πως βάζει πάνω από το κεφάλι του ένα αφεντικό το οποίο εμπιστεύεται να εκφράζει για μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα την άποψή του αντί γι’ αυτόν. Kαι είτε αυτός καθίσει σε βασιλικό θρόνο είτε σε βουλευτική πολυθρόνα, αποδέχεται πως αυτός που ψήφισε είναι υπεράνω των νόμων, αφού μπορεί να τους κατασκευάζει, και άξιος να είναι ανώτερός του ώστε να τον υπακούει. Αμφιβάλλω αν κάποιος από τους ψηφοφόρους έχει πραγματικά αίσθηση της σημασίας της ψήφου του, και αν θα έκανε την ίδια επιλογή αν συνειδητοποιούσε ότι νομιμοποιεί κάποιον να του επιβάλλει να τον υπακούει. Γιατί στο κοινοβουλευτικό σύστημα, κανείς δεν αναδεικνύεται από την σοφία ή την γενναιότητά του, όπως στους καιρούς της αριστοκρατίας και των ηρώων, αλλά κυβερνά λόγω της δημοφιλίας, κριτηρίου πολλαπλώς διαβλητού και εξαγοράσιμου, δια του ψεύδους, της κολακείας, της εξουσίας, των εξυπηρετήσεων και του χρήματος.
Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται στο απόγειο της παντοδυναμίας του. Πλέον, επιβάλλει παράνομους νόμους αντίθετους με το λαϊκό αίσθημα και το εθνικό συμφέρον, κι ως φαίνεται δεν νιώθει πια ούτε την ανάγκη της δημοκρατικής επίφασης. Αυτήν, την ίδια ώρα, το Σύστημα καταπέφτει με τον πιο προβλέψιμο τρόπο. Εμείς μπορούμε να επιταχύνουμε την πτώση του. Ήρθε ο καιρός να δούμε πώς θέλουμε να ζήσουμε. Απάντησε, λαέ: Θέλεις να είσαι ένα νούμερο που δεν σε μετρούν ούτε καν οι χωριανοί σου, μα κάποιοι άγνωστοι μισθοφόροι ιδιωτικής εταιρείας; Χωρίς γνώμη, χωρίς λόγο, χωρίς προσωπικότητα; Η μήπως να σηκωθείς και να πεις με πίστη και πεποίθηση την γνώμη σου; Να απαιτήσεις αυτό που σου ανήκει, στην οικονομία, στο πολιτικό σύστημα, στην κοινωνία;
Μα κι αν δεν θέλεις ή δεν μπορείς, δεν έχεις το δικαίωμα να αποφασίζεις εσύ ο παραιτημένος της ζωής, ο ξερός, ο σάπιος, για όσους νιώθουν ακόμη το ξεπέταγμα της ζωής στα σώματα και τις κεφαλές τους. Η θέση, είναι προνόμιο των Εθνικιστών, όσων κρατήθηκαν από τον μίτο της ιστορίας και του πολιτισμού καθώς πλημμύριζε το ρεύμα τον κόσμο τους. Η αντίθεση στο Σύστημα είναι το πρώτο βήμα στην νόμιμη επανάσταση αυτών που διεκδικούν όσα τους στέρησε η παραποίηση της λαϊκής εντολής στην οποία αφελώς ήλπισαν. Μα για να επιτύχει ο άνθρωπος την αντίσταση, κι ακόμη περισσότερο, για να σταθεί όρθιος, να πει «ως εδώ!» και να νιώσει πως έχει δικαίωμα στην μοίρα του, είναι απαραίτητο η γη που πατά να είναι δική του.
Είναι απαραίτητο να σκάβει με το δάχτυλο το χώμα, να βάζει με λαχτάρα τον σπόρο του, να έχει την θέληση να αγωνιστεί, να πιστέψει πως θα δει τον κόπο του να δικαιώνεται. Γι’ αυτό πολεμιέται η γη μας. Γι΄ αυτό πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στις παράνομες νομιμοφανείς εξουσίες. Αυτήν την πρωταρχική πίστη στην Ζωή πρέπει να ανακτήσει ο άνθρωπος για να σηκώσει ανάστημα σε τοκογλύφους και πολιτικές εξουσίες. Ένδεια και πλούτος δεν είναι θεωρήματα αλλά συναρτήσεις. Αυτού που ξέρεις πως έχεις με αυτό που χρειάζεσαι, κι αυτού με εκείνο που θέλεις. Όταν έχεις αυτό που εσύ διάλεξες πως χρειάζεσαι και θέλεις, ποιος μπορεί να σε κουνήσει από την γη της ευδαιμονίας σου;
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ellas-gallia-katw-h-dhmokratia#ixzz48iB5DihE