“Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμόν εστίν ουτ’ άλλου των κατοικούντων εν αυτή, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών”
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήδη από το 1204 και την Άλωση της από τους Σταυροφόρους βρισκόταν σε παρακμή που προερχόταν από τις θρησκευτικές και πολιτικές έριδες. Η προέλαση των Οθωμανών επί Αυτοκρατορικού εδάφους συνεχιζόταν για πολλά χρόνια και το ισοζύγιο δυνάμεων έδειχνε να αλλάζει πολύ γρήγορα. Φυσικά τα γεγονότα που οδήγησαν στην Άλωση απλώνονται σε τουλάχιστον δύο αιώνες και η ανάλυση τους θα είχε το μέγεθος ενός αρκετά μεγάλου βιβλίου, το οποίο δεν είναι σκοπός μας αυτή την στιγμή.
Προχωρώντας γοργά φτάνουμε από την μία άλωση στην εποχή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου για να δούμε την κατάσταση που επικρατεί στην Αυτοκρατορία. Ο πασιφισμός που έχει επικρατήσει με αποτέλεσμα οι υπερασπιστές της Πόλης κατά την πολιορκία της να είναι ολιγάριθμοι. Από την άλλη μεριά ο Μωάμεθ ο Β’ έρχεται με πολυάριθμο στρατό και τεχνολογική υπεροχή που αντικατοπτρίζεται στον στόλο του και στο πρωτοεμφανιζόμενο για την εποχή πυροβολικό του.
Ο Αυτοκράτορας δυσκολεύεται να βρει πολεμιστές για τον υπερασπιστικό στρατό του λόγω της Εκκλησιαστικής δράσης που οδηγεί τα μοναστήρια σε πληθυσμιακή έκρηξη και λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας με τον θρησκευτικό τριχασμό, την διοικητική διαίρεση της Αυτοκρατορίας και την προνοητικότητα του Μωάμεθ να προσπαθήσει να κόψει τις πιθανές διόδους ενισχύσεων. Με αυτή την δυσοίωνη πραγματικά κατάσταση αρχίζει η πολιορκία της Πόλης στις 7 Απριλίου και οι μέρες που θα ακολουθήσουν μέχρι τις 29 Μαΐου θα ανεβάσουν τους μαχητές στο πάνθεον των ηρώων.
Ο Κωνσταντίνος, όπως και ο Λεωνίδας, έχει την επιλογή, τελευταία στιγμή, να σώσει την ζωή του, παραδίδοντας την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου Έθνους. Αντί, όμως, να απαντήσει και αυτός με ένα αντίστοιχο «Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς», επέλεξε να πει στον Μωάμεθ: «Το να σου παραδώσω την πόλη, δεν είναι θέμα ούτε δικό μου ούτε άλλου κατοίκου της, καθώς με κοινή απόφαση όλοι αυτοπροαίρετα θα πεθάνουμε και δε θα λογαριάσουμε τη ζωή μας»
Εν τέλει ο υπεράριθμος και τεχνολογικά υπέρτερος Οθωμανικός στρατός θα χρειαστεί την βοήθεια των προδοτών για να καταφέρει να κάμψει την αντίσταση των λιγοστών υπερασπιστών της Πόλης. Στις 29 του Μάη η Κερκόπορτα θα ανοίξει από τους διαχρονικούς εχθρούς του Ελληνισμού και λίγες ώρες μετά ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς θα περνά στις ομιχλώδεις πεδιάδες των Μύθων και θα μένει ζωντανός μέσα από τα τραγούδια, τα ποιήματα και γενικά τα όνειρα των Ελλήνων. Η πιο σκοτεινή εποχή για τον Ελληνισμό θα έχει μόλις ξεκινήσει…
Reblogged this on Macedonian Ancestry.