Από μικρά παιδιά ερχόμενοι σε επαφή με την ελληνική μυθολογία, εκτός από τη σκέψη που ταξίδευε μπορούσαμε να κατανοήσουμε ζητήματα που αφορούν την ζωή, προβάλλοντας το κακό και αναδεικνύοντας το καλό, το ενάρετο, το σωστό και το ηθικό.
Ένας τέτοιος μύθος, όπου από το κακό οδηγούμαστε στο καλό, είναι αυτός των Κενταύρων και κυρίως αυτός του Κενταύρου Χείρωνος.
Πώς όμως πρωτοεμφανίζονται οι Κένταυροι;
Λέγεται πως ο πατέρας των Κενταύρων είναι ο Ιξίωνας. Ο τελευταίος είχε αρραβωνιαστεί την Δίαν, την κόρη του Δηιονέος και είχε υποσχεθεί στον πεθερό γαμήλια δώρα, υπόσχεση που τελικώς δεν τήρησε και για τιμωρία του ο Δηϊονεύς τον έριξε στη φωτιά και τον έκαψε. Οι θεοί και ο Δίας αγανακτούν από τη πράξη αυτή και δέχονται να τον εξαγνίσουν και τον δέχονται στη συντροφιά τους. Αυτός όμως ξεχνά αυτή την πράξη γενναιοδωρίας τους και θέλει να συνάψει σχέση με τη βασίλισσα του ουρανού. Ο Δίας για να τον μπερδέψει, παίρνει ένα σύννεφο και του δίνει την μορφή της Ήρας. Ο Ιξίων ενώνεται με αυτό και από την ένωση αυτή γεννάται ον τερατώδες ο Κένταυρος, που έχει κεφάλι και κορμί ανθρώπου αλλά πόδια και ράχη αλόγου. Τέλος, ο Κένταυρος ενώνεται με θηλυκά άλογα στους πρόποδες του Πηλίου και δημιουργούνται οι Κένταυροι, οι οποίοι είναι πλάσματα βίαια που σκορπούν τον φόβο.
Ο Χείρων εν αντιθέσει με τους άλλους Κένταυρους, γεννάται από τον Κρόνο και τη Φιλύρα, μία θαλάσσια νύμφη. Ο Κρόνος μετά την ένωσή του με τη Φιλύρα, έφυγε και εκείνη απογοητευμένη με τη μορφή του μικρού Χείρωνος (μισός άνθρωπος-μισός άλογο) τον εγκαταλείπει. Το παιδάκι αυτό το λυπήθηκε ο Θεός Απόλλων και γίνεται ο θετός του πατέρας. Εν αντιθέσει με τους άλλους Κένταυρους, είναι καλόψυχος και αν αναλογισθεί κανείς ότι ο Θεός Απόλλων προέρχεται από τη συνεύρεση Διός και Λητούς, δηλαδή τη μείξη της απέραντης νοημοσύνης του Δία και του ήθους της Λητούς, τότε αντιλαμβάνεται ότι ο Απόλλωνας μπορεί να προσδώσει στον Χείρωνα τα καλύτερα χαρακτηριστικά και συνάμα τη σωστότατη εκπαίδευση. Και έτσι γίνεται. Ο Χείρων μεγαλώνοντας δίπλα στον Θεό Απόλλωνα, αποκτά θεϊκές ιδιότητες, γνώσεις και ικανότητες, όπως για παράδειγμα την τέχνη της θεραπείας, της πνευματικής επίδοσης, της διάβλεψης του μέλλοντος και του κυνηγίου δια της τοξοβολίας. Έτσι καθίσταται ικανός για την εκπαίδευση και ανατροφή κοινών θνητών αλλά και παιδιών θεοτήτων.
Διδάσκει τους μαθητές του την ιατρική, τη μουσική, πώς να κυνηγούν και πώς να πολεμούν. Όλα τα προηγούμενα με βάσει το “Μέτρο” χωρίς τις υπερβολές. Γι’ αυτόν, όλα ξεκινούν στο να γνωρίζει κάποιος καλά τον εαυτό του. Αυτός που γνωρίζει καλά τον εαυτό του και σε συνάρτηση με το τί είναι δίκαιο, μπορεί να οδηγηθεί στο “σωστό” δηλαδή στο μη υπερβολικό.
Στο ίδιο συμπέρασμα θα μπορούσαμε να φθάσουμε εάν βλέπαμε λίγο πιο διεξοδικά την ίδια του τη φύση. Από τη μία είναι μισός άλογο και ουσιαστικά γεμάτος πάθος, ορμή, δύναμη – στοιχεία των ίππων- και από την άλλη είναι μισός άνθρωπος, δηλαδή ον που επικρατεί η λογική και η σκέψη, όπου με τα τελευταία αυτά χαρακτηριστικά εξισορροπούνται όλα τα υπόλοιπα.
Κάποιοι από τους μαθητές του είναι λίγο-πολύ γνωστοί σε όλους μας για τα κατορθώματά τους, όπως ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας, ο Ηρακλής, ο Θησέας και άλλοι πολλοί. Αξίζει ιδιαίτερης μνείας το γεγονός ότι όταν ο Ασκληπιός ήταν μικρό παιδί, εστάλη από τον πατέρα του τον Θεό Απόλλωνα στον Χείρωνα για να τον αναθρέψει και ο τελευταίος μπόρεσε να τον κάνει επιδέξιο ιατρό, ικανό να θεραπεύει αλλά και να ανασταίνει.
Το τέλος του άδοξο αλλά και δοξασμένο.
Άδοξο, διότι ο Ηρακλής όντως μαθητής του, τον πλήγωσε κατά λάθος σε μία μάχη με δηλητηριασμένο βέλος στο πόδι. Ενώ είχε καίρια πληγωθεί, η πληγή του επουλωνόταν και δεν πέθαινε διότι ήταν αθάνατος. Έτσι ζήτησε από τον Θεό Δία να τον απαλλάξει από την αθανασία του.
Δοξασμένο, διότι ζητώντας από τον Δία να απαλλαγεί από την αθανασία του, εκείνος τον κάνει αστέρι και έτσι όλοι εμείς για τη συμβολή του στον κόσμο μας, μπορούμε κοιτάζοντας τον ουρανό να τον αναπολούμε.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/cheirwn-o-kentauros#ixzz4ADq4YOEW