Ο Λαϊκός και Κοινωνικός Εθνικισμός δεν είναι μια στείρα και σκουριασμένη ιδεολογία αλλά κυρίως ένα ζωντανό βίωμα. Η Εθνική και Κοινωνική Ιδέα δεν είναι απότοκος μόνο ακαδημαϊκής μελέτης και φιλολογικής ερμηνείας, αλλά ζει μέσα από τη σημερινή πραγματικότητα και τις εξελίξεις και βιώνεται από τους σύγχρονους αγώνες των νέων Ελλήνων Εθνικιστών. Η σύμπραξη της θεωρητικής γνώσης για τον Εθνικισμό αλλά και της σφυρηλατημένης δια βίου μάθησης αποτελούν αυτό που ονομάζουμε: Βιοθεωρία του Εθνικισμού.
Ο Εθνικισμός δηλαδή μελετάται από τα βιβλία και τις πηγές του αλλά επίσης βιώνεται και μέσα από τους αγώνες μας. Και μόνο έτσι θα μπορούσε φυσικά να είναι γιατί όπως γράφουμε και στην ιδεολογική διακήρυξη του κόμματος μας: «Έχω ιδεολογία σημαίνει πιστεύω και πιστεύω σημαίνει με την σειρά του α γ ω ν ί ζ ο μ α ι». Όπως έχει πει άλλωστε και ο Ezra Pound αν δεν κάνεις θυσίες για τις ιδέες σου ή δεν αξίζεις εσύ ή οι ιδέες σου. Το να έχεις ιδεολογία χωρίς όμως να αγωνίζεσαι και να προσπαθείς να τη μετουσιώσεις σε ενέργεια και πολιτική πράξη είναι κάτι ανούσιο, άρρωστο και πολύ βολικό για το υπάρχων πολιτικό σύστημα εξουσίας.
Δυστυχώς στη πορεία των αγώνων μας συναντήσαμε και ανθρώπους οι οποίοι μας παρουσιάστηκαν ως ολοκληρωμένοι και πλήρως καταρτισμένοι εθνικιστές. Ήταν όντως άριστοι γνώστες του θεωρητικού εθνικισμού, έχοντας μελετήσει πολλά σχετικά Ελληνικά και ξενόγλωσσα βιβλία. Αν και ανέλυαν με τις ώρες τις διάφορες εκφάνσεις της ιδεολογίας μας, αν και ήταν άριστοι γνώστες της ιστορίας και ιδιαίτερα αυτής που συνδέεται με τα Εθνικιστικά κινήματα σε Ελλάδα και Ευρώπη, είχαν ένα σοβαρό πρόβλημα. Απείχαν έτη φωτός από την εθνικιστική δράση, από τον αγώνα και την ζωντανή πρακτική. Έπασχαν από σύνδρομα καταδίωξης και όποτε τους πρότεινες να συμμετάσχουν σε κάποια δημόσια εκδήλωση της Χρυσής Αυγής σε παρέπεμπαν πάντα στην ιδεολογική τους καθαρότητα και την ακαδημαϊκή τους γνώση. Αν και άριστοι γνώστες του Εθνικισμού, αυτοί οι άνθρωποι ήταν απίστευτα δειλοί και άτολμοι. Μόνο και μόνο στην ιδέα ότι θα συμμετείχαν και αυτοί οι ίδιοι στην πιο απλή δράση της Χρυσής Αυγής, ρίγη φόβου διαπερνούσαν το κάθε κύτταρο του σώματος τους. Αν και ήταν δεινοί αναλυτές της Ιστορίας και είχαν εντρυφήσει στην κοσμοθεωρία του Εθνικισμού, ζήτημα είναι αν είχαν ποτέ τραγουδήσει δυνατά τον Εθνικό μας ύμνο.
Αναμενόμενο είναι λοιπόν αυτοί οι γραφικοί και διαταραγμένοι άνθρωποι αργά ή γρήγορα να μας εγκαταλείψουν εφευρίσκοντας ανόητες δικαιολογίες. Δυστυχώς αυτοί προσεγγίζουν την Εθνικιστική ιδέα με ενδιαφέρον φιλολογικό αποστασιοποιημένοι πάντα από κάθε εθνικιστική ενέργεια και δράση. Τέτοιους συναντήσαμε πολλούς κατά το παρελθόν όταν συνεργαστήκαμε με άλλα πολιτικά σχήματα του δήθεν «Εθνικού χώρου». Αυτοί αποτέλεσαν και μια από τις βασικές αιτίες της γρήγορης και οριστικής παύσης της συνεργασίας μας με τον λεγόμενο χώρο, ο οποίος στη πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε. Τούτο το διατυπώσαμε και επίσημα στο 6ο συνέδριο του κόμματός μας με την επωνυμία: «Τραβώντας κόκκινη γραμμή».
Είμαι Εθνικιστής σημαίνει είμαι ζωντανός, δρω και μάχομαι. Είμαι Εθνικιστής σημαίνει υπάρχω και ζω για να υπερασπίζω το Έθνος και τη Φυλή μου από τους ποικίλους εχθρούς που τους απειλούν, με ό,τι μέσο διαθέτω ακόμα και με τα γυμνά μου χέρια. Μια ενδελεχείς μελέτη και ανάλυση του εθνικισμού η οποία δε συνοδεύεται από δράση πολιτική και ακτιβιστική το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι καθησυχασμό και ξεγνοιασιά στο σύστημα εξουσίας. Όπως έχει πει και ο πατέρας του Ελληνικού Εθνικισμού Ίωνας Δραγούμης:
“Ο Εθνικισμός είναι μορφή ενέργειας. Όλοι λοιπόν οι ενεργητικοί άνθρωποι είναι Εθνικιστές, είτε το ξέρουν είτε όχι. Ο διεθνιστής είναι στοιχείο θανάτου για το έθνος του.”
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ethnikismos-biwma-kai-ochi-filologikh-ermhneia#ixzz4B4Yx0LJs
