Άρθρο του Σταύρου Κρίκου στην εφημερίδα “Εμπρός”
Η εφαρμογή των αδιέξοδων μνημονίων έχει αποδυναμώσει τον κρατικό μηχανισμό σε όλες τις δραστηριότητές του. Οι περικοπές των προϋπολογισμών τόσο στο Υπουργείο Άμυνας αλλά και στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχουν φέρει σε απόλυτο αδιέξοδο τα Επιτελεία, τα οποία προσπαθούν με αλχημείες, να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, αλλά κάθε χρονιά που περνά, η κατάσταση γίνεται δυσκολότερη. Ξεκίνησε λοιπόν από τη 1η Μαΐου και επίσημα η αντιπυρική περίοδος για το 2016, αλλά το Πυροσβεστικό Σώμα, που είναι επιφορτισμένο με την καταστολή των δασικών πυρκαγιών, ξεκινά με μεγάλες ελλείψεις να φέρει σε πέρας, για μια ακόμη φορά, μια δύσκολη αποστολή. Χρόνια προβλήματα για τα οποία ουδεμία λύση είχε προβλεφθεί, έρχονται τώρα, τον καιρό των μνημονίων, στην επιφάνεια, δυσχεραίνοντας περαιτέρω την κατάσταση.
Αν θυμηθούμε ακόμη και τις εποχές της επίπλαστης ευδαιμονίας, που η χρηματοδότηση δεν είχε τις σημερινές πρωτοφανείς περικοπές, υπήρξαν αντιπυρικές περίοδοι με καταστροφικά αποτελέσματα, οι οποίες κατά το πλείστον, αποδίδονταν επιδερμικά σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες, αγνοώντας πολλά και ουσιαστικά προβλήματα, τα οποία αφορούσαν τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η διαχείριση του δασικού πλούτου της χώρας. Πέραν αμφισβητήσεως οι λίγες δασικές πυρκαγιές και κατά το πλείστον τυχαίες τις δεκαετίες του ‘50, ‘60 και ‘70 οφείλονταν κατά κύριο λόγο στην ύπαρξη πολυάριθμων κατοίκων στα χωριά της Ελληνικής υπαίθρου, οι οποίοι συνυπήρχαν με τα δάση επ’ ωφελεία και των δύο, λόγω των αγροτικών δραστηριοτήτων, οι οποίες απαιτούσαν φροντίδα του δάσους με ανταποδοτικό χαρακτήρα. Η αστυφιλία και η ερήμωση της υπαίθρου, συνέβαλαν εν πολλοίς στην εγκατάλειψη των δασών με τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα, μιας και δεν υπάρχει πλέον ο ικανός αριθμός κατοίκων ώστε να υπάρχει φροντίδα του δασικού πλούτου.
Επίσης, μια σειρά νομοθετημάτων εκ μέρους του κράτους επέβαλε την απομάκρυνση των κατοίκων με σκοπό την υποτιθέμενη προστασία του, μιας και απαγόρευε στην κυριολεξία ακόμη και σε μια ιδιωτική δασική έκταση την φροντίδα εκ μέρους του ιδιοκτήτη, αν δεν λάμβανε άδεια μέσα από πολυδαίδαλους αποτρεπτικούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς. Ένα απλό παράδειγμα, το οποίο καταδεικνύει το έγκλημα το οποίο συντελέστηκε, είναι ότι δεν επιτρεπόταν η αφαίρεση της νεκρής ύλης από τα δάση, ενώ η χορήγηση μιας τέτοιας άδειας δινόταν με τόση μεγάλη δυσκολία που γινόταν αποτρεπτική. Στους ύστερους καιρούς της άνθησης της βιομηχανίας των αυθαιρέτων, στον χορό καταστροφής των δασών μπήκαν και οι επονομαζόμενοι οικοπεδοφάγοι, με αποτέλεσμα να γενικευθεί το φαινόμενο μεγάλων και καταστροφικών πυρκαγιών, σε περιοχές ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς, με σκοπό να κτιστούν σπίτια τόσο για χαμηλά όσο και για υψηλά εισοδήματα, τα οποία χωρίς φόβο ποινικής δίωξης διαφημίζονταν. Οι διεφθαρμένες υπηρεσίες του μεταπολιτευτικού κράτους αποχαρακτήριζαν τις καμένες εκτάσεις με αποτέλεσμα στη θέση τους να φυτρώνουν… μπετά αντί για δένδρα.
Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να αναφερόμεθα σε κρατική απουσία όσον αφορά την προστασία του δασικού πλούτου, αλλά αντιθέτως μιλάμε για εγκληματική συνέργεια, η οποία αποψίλωσε εκατομμύρια στρεμμάτων δασικής εκτάσεως. Στα ύστερα χρόνια και φτάνοντας ως τις μέρες μας, σημαντικό μερίδιο στην καταστροφή των δασών απέκτησε και η μάστιγα των λαθρομεταναστών, οι οποίοι θεωρούνται υπεύθυνοι για μεγάλες καταστροφές στο δασικό πλούτο της χώρας. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε και την αδιαφορία και την νοοτροπία του μέσου αστού της καταναλωτικής κοινωνίας του καπιταλισμού, στον οποίο απουσιάζει συνειδητά η αγάπη προς το φυσικό περιβάλλον, αλλά το μεταχειρίζεται με τρόπο ωφελιμιστικό χωρίς να σκέφτεται ότι πρέπει να το παραδώσει αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον το ίδιο στις επόμενες γενιές.
Η κατάσταση δυσχεραίνεται ακόμη περισσότερο από την εποχή που τα μνημόνια μπήκαν στη ζωή των Ελλήνων με αποτέλεσμα ο κατασταλτικός μηχανισμός των δασικών πυρκαγιών που είναι το Πυροσβεστικό Σώμα να καλείται στη κυριολεξία με τα ψέματα να ανταπεξέλθει στο δύσκολο αυτό έργο. Τα στοιχεία δεν είναι ενθαρρυντικά, όταν ο στόλος των υδροφόρων οχημάτων, ο οποίος θα ριχτεί στη μάχη κατά των δασικών πυρκαγιών, είναι σημαντικά γερασμένος. Περίπου το 7% των οχημάτων είναι 30 ετών και πάνω, το 40% έχει ξεπεράσει την δεκαπενταετία, και δυστυχώς μεγάλος αριθμός οχημάτων έχει παροπλιστεί μιας και τα χρήματα για αγορά ανταλλακτικών, έχουν πολλαπλώς μειωθεί, με αποτέλεσμα κάποια να υπόκεινται σε «κανιβαλισμό» για να επισκευαστούν τα ιδίου τύπου οχήματα. Στην ίδια οικτρή θέση και ο εναέριος στόλος της Πολεμικής Αεροπορίας, με τα καναντέρ CL-215 να έχουν ξεπεράσει τα σαράντα χρόνια πτήσεων. Είναι τραγικό να πραγματοποιούν απλά και μόνο πτήσεις αεροπλάνα αυτής της ηλικίας, πόσο μάλλον όταν η εναέρια κατάσβεση δοκιμάζει στα άκρα, τόσο τους χειριστές όσο και τα μηχανήματα, παρά την όποια συντήρηση λαμβάνουν. Από τα δέκα καναντέρ CL-415 τα οποία θεωρούνται καινούργια, μιας και έχουν δεκαπέντε χρόνια που επιχειρούν, διαθέσιμα πλέον έχουν απομείνει μόνο τέσσερα. Δεν είναι ακόμη γνωστό πότε και πόσα ιδιωτικά ελικόπτερα θα νοικιαστούν αλλά οι πληροφορίες μιλούν για περίπου δέκα, που μαζί με τα πέντε ιδιόκτητα εναέρια του Π.Σ. θα ριχτούν στη μάχη.
Πρόβλημα ιδιαίτερο για τα προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος αποτελούν οι ελλείψεις στις χορηγήσεις επιπλέον στολών εκτέλεσης υπηρεσίας, η προμήθεια Μέσων Ατομικής Προστασίας, καθώς και η τριχοτόμησή τους σε μόνιμους, πενταετείς και εποχικούς που στη πράξη έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Θα ήταν πλέον δυσάρεστο αστείο να μιλήσουμε για τις οικονομικές απολαβές του προσωπικού τόσο των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και των Σωμάτων Ασφαλείας, μιας που το όραμα του ευρώ και της Ευρώπης τα έχει ισοπεδώσει, με δεδομένο ότι για τις κυβερνήσεις του αντισυνταγματικού τόξου προέχει η εξυπηρέτηση της διεθνούς τοκογλυφίας. Έτσι για ακόμη μια χρονιά θα υπερισχύσει στο προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος το φιλότιμο και η άδολη αγάπη για την πατρίδα, και παρά τα προβλήματα και με κίνδυνο της ζωής τους, θα κάνουν το καθήκον τους ανταποκρινόμενοι στο λειτούργημα το οποίο επιτελούν.
Τα δάση θα καταστρέφονται όσο δεν αλλάζουν οι νοοτροπίες με τις οποίες μεγάλωσαν αρκετές γενιές Ελλήνων στο φαύλο αυτό καθεστώς της μίζας, της διαφθοράς και της αποθέωσης του υλισμού. Η ιδεολογία του Λαϊκού Εθνικισμού, θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι στη ζωή του ανθρώπου την επαφή του με τη φύση, και στις πολιτικές θέσεις για διακυβέρνηση, μετουσιώνεται η ιδεολογία σε πράξη.
Οι Εθνικιστές της Χρυσής Αυγής έμπρακτα έχουν δείξει την αγάπη τους προς το περιβάλλον με εθελοντικές δράσεις και συχνό ακτιβισμό, τιμώντας με αυτό τον τρόπο την μάνα γη για τα όσα αγαθά μας προσφέρει. Το δάσος, όπως και το κάθε κομμάτι φυσικού κάλλους που μας περικλείει χρειάζεται την προστασία μας. Τόσο για το ίδιο το στοιχείο, αλλά ακόμη περισσότερο για εμάς τους ίδιους. Η Φύση θα μπορέσει να βρει τις ισορροπίες της. Ο άνθρωπος όμως όσο διαπράττει ύβρη και δεν σέβεται το φυσικό περιβάλλον που του δίνει ζωή, τόσο στρέφεται εναντίον του ίδιου του εαυτού του και ίσως κάποτε θα είναι πλέον πολύ αργά.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/purkagies-giati-kaigontai-ta-dash#ixzz4BelgvJWn