Ένα από τα ωραιότερα «ξεσκάσματα» που είχαμε ως έφηβοι στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήταν όταν συναντούσαμε τυχαία κάποιο Σάββατο πρωί στο κέντρο της Αθήνας τον ένα και μοναδικό, τον φοβερό και τρομερό Μπάμπη Κωνσταντόπουλο, ή «πρόεδρος Μπάμπης», όπως του άρεσε να τον αποκαλούν. Ο Κωνσταντόπουλος ήταν ένας καλοκάγαθος γραφικός τύπος, ο οποίος είχε ιδρύσει κόμμα, «συνομιλούσε» με τους εξωγήινους, «έκλεινε» συμφωνίες με τον εκάστοτε πρόεδρο των ΗΠΑ δια μέσου τηλεφωνικού θαλάμου και πάντοτε μετεκλογικά έκανε… καταγγελίες ότι τα εκλογικό αποτέλεσμα είναι άκυρο, γιατί οι πολιτικοί του αντίπαλοι βουλιάζουν, κάθε φορά, ένα πλοίο γεμάτο με ψηφοφόρους του…
Δυστυχώς, γι΄αυτόν, δεν είχε την δυνατότητα να αποκτήσει ένα δικό του τηλεοπτικό κανάλι για να «αναπτύξει» την θεωρία του και να «αναλύσει» τα… επιχειρήματα του. Κάπως έτσι χάσαμε το ενδιαφέρον μας για την περίπτωσή του, όταν κάποιος από την παρέα «μας σφύριξε» ότι σε κάποιο περιθωριακό κανάλι που εκπέμπει στην Αττική, υπήρχε ένας παρόμοιος τύπος, του οποίου η μούρη δεν είχε μεν την ευγενική και αριστοκρατική φινέτσα του Κωνσταντόπουλου, αλλά τα λεγόμενα του ταίριαζαν «ασορτί» με τις παλαβομάρες του «προέδρου Μπάμπη».
Αρεσκόταν και αυτός να τον αποκαλούν «κύριο Πρόεδρο», υποστήριζε ότι θα έπαιρνε αστρονομικά ποσοστά στις εκλογές που θα ερχόντουσαν, μας αποκάλυπτε ότι συνέβαλλε αποφασιστικά στην εκλογή του Μπιλ Κλίντον στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ και άλλες παρόμοιες… υψηλού επιπέδου αναλύσεις και εξομολογήσεις. Τα χρόνια πέρασαν και ενώ ο καλοκάγαθος Μπάμπης Κωνσταντόπουλος άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο ο… κλώνος του κατάφερε πέρυσι να μπει στην Βουλή. Κοιτάξτε, όμως, τι συμβαίνει: ενώ ο «πρόεδρος Μπάμπης», παρά τις παλαβομάρες του, μας ήταν εξαιρετικά συμπαθής, ο «κύριος Πρόεδρος» μας προξενούσε απίστευτη αντιπάθεια, παρότι τα λεγόμενά του προκαλούσαν και αυτά τον γέλωτα. Ήταν θέμα (και) «μούρης»…
Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά, διαβάζοντας την εξής είδηση στις εφημερίδες: «Φορτισμένη συναισθηματικά ήταν η ομιλία του Βασίλη Λεβέντη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ένωσης Κεντρώων. Τη σκληρή επίθεση εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, του Κυριάκου Μητσοτάκη, της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη διαδέχθηκε το ξέσπασμα και το κλάμα του προέδρου της Ε.Κ. “Δε θα γίνουμε δεκανίκια του ΣΥΡΙΖΑ ούτε της Ν.Δ.” είπε με λυγμούς!» Ενθυμούμενος τόσο τον Νίτσε όσο και την απαράδεκτη αισθητικής άποψης τηλεοπτική διαφήμιση μπύρας, με «πρωταγωνιστές» δύο αποτυχημένους «loosers»,μπορούμε να κάνουμε μία μίξη και να παραφράσουμε λέγοντας: Ποιος Μπάμπης μωρέ και τη σημασία έχει πότε έκλαψε ο Νίτσε; Όταν … έκλαψε ο Λεβέντης άλλαξε η ροή της Ιστορίας!
Γιατί καταφέρνει να γίνεται αντιπαθέστατος και γελοίος, ακόμη και σε δραματικές (λέμε τώρα…) στιγμές, τις οποίες ως… ευαίσθητος άνθρωπος θέλει να τις μοιραστεί μαζί μας. Ο φαιδρός τύπος, που για χάρη του ξεχάσαμε τον «πρόεδρο Μπάμπη», και μας έκανε να κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια, όταν «άφριζε» και απειλούσε τηλεοπτικώς τους πάντες και τα πάντα, μοιράζοντας «κατάρες» και «καρκίνους», όπως άλλοι μοιράζουν κουφέτα και στραγάλια, θεωρείται σήμερα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ (τα οποία κάποτε υποτίθεται ότι καταριόταν) ως σοβαρός πολιτικός παράγοντας.
Τόσο μεγάλου βεληνεκούς μάλιστα, ώστε να ασχολούνται μαζί του ακόμα και όταν κλαίει, έστω και με κροκοδείλια δάκρυα…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/otan-eklapse-o-lebenths#ixzz4F4rjudfN