Οι τούρκοι, ανεξάρτητα από το είδος του πολιτικού καθεστώτος που τους κυβερνά, ήσαν και παραμένουν πάντοτε ανθέλληνες, έχοντας μονίμως επεκτατικά σχέδια σε βάρος του Ελληνικού Έθνους, στην Κύπρο, την Θράκη και το Αιγαίο.
Ας μην ξεχνάμε ότι την περίοδο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το 1974, την Τουρκία κυβερνούσε ο Ετζεβίτ, ο οποίος ήταν επικεφαλής ενός κόμματος αναλόγου με το “δικό μας” ΠΑΣΟΚ. Ως εκ τούτου, δεν τίθεται κανένα ζήτημα “ταύτισης”, “κατανόησης” ή “συμπάθειας” είτε προς τον Ερντογάν είτε προς την πλευρά των πραξικοπηματιών. Είτε με ισλαμική κυβέρνηση είτε ως κοσμικό κράτος, η Τουρκία θα έχει πάντοτε βλέψεις εναντίον μας.
Άλλο αυτό, όμως, και άλλο το παιχνίδι υποτέλειας απέναντι στις απαιτήσεις του Ερντογάν που δείχνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προκειμένου να μην προκαλέσουν την οργή του “σουλτάνου”, για το ζήτημα των οχτώ τούρκων που ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Έχουμε ξαναγράψει για το ζήτημα αυτό, αξίζει όμως να το δούμε και πάλι. Από την επόμενη κιόλας της άφιξης του ελικοπτέρου με τους τούρκους στρατιωτικούς, διάφοροι υπουργοί και βουλευτές της κυβέρνησης (Κοτζιάς, Βίτσας, Αυλωνίτου και άλλοι) άρχισαν να λένε πως εφόσον αποδειχτεί ότι οι συγκεκριμένοι στρατιωτικοί συμμετείχαν σε πραξικόπημα δεν δικαιούνται άσυλο και πρέπει να παραδοθούν πίσω στην Τουρκία.
Ακριβώς αυτές οι δηλώσεις και οι ανάλογες διαρροές ήταν που επέτρεψαν στον τούρκο πρέσβη να προβεί στην γνωστή ιταμή δημόσια παρέμβαση-πρόκληση, στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστήριξε ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να επιτρέψει στο στρατιωτικό ελικόπτερο να προσγειωθεί σε αεροδρόμιό της, ενώ ταυτόχρονα απαίτησε(!) την επιστροφή -και μάλιστα γρήγορα- των τούρκων στρατιωτικών στην Άγκυρα, ώστε “να υπάρξουν θετικές επιπτώσεις στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας”. Αλλιώς, όπως είπε “η κοινή γνώμη στην Τουρκία θα αντιδράσει”! Ένα σοβαρό Κράτος, το οποίο θα σεβόταν την υπόστασή του, θα έστελνε με συνοπτικές διαδικασίες πίσω στην χώρα του τον προκλητικό αυτόν πρέσβη.
Το Ελληνικό Κράτος, όμως, εδώ και πολλά χρόνια έχει πάψει να σέβεται τον εαυτό του, πολύ περισσότερο μάλιστα έχει πάψει να προκαλεί τον σεβασμό των άλλων κρατών. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι από πού κι ως πού δικαιούνται υπουργοί και βουλευτές να υποδεικνύουν με πάνσοφο ύψος χιλίων καρδιναλίων τι πρέπει να γίνει με κάποιους οι οποίοι ζητούν πολιτικό άσυλο;
Την στιγμή που παραχωρείται άσυλο στον κάθε απίθανο τύπο, ο οποίος χρησιμοποιεί κάθε είδους δικαιολογίες για να πείσει ότι διώκεται για την πολιτική του δράση, η κυβέρνηση “στέκεται κλαρίνο” στις απαιτήσεις του Ερντογάν. Το τι θα γίνει από εδώ και πέρα αποτελεί έναν πονοκέφαλο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βλέπει μια σχετική παρόμοια περίπτωση Οτσαλάν να δείχνει την αδυναμία του έναντι των προκλήσεων του Ερντογάν.
Μπορεί οι τούρκοι ανεξαρτήτως πολιτικού καθεστώτος και συστήματος να είναι “μπετόν αρμέ” στις προκλήσεις τους έναντι της Ελλάδας, αλλά τέτοιες περιπτώσεις, όπως των τούρκων πραξικοπηματιών, πρέπει να ερμηνεύονται όπως έχουν και όχι κατά το δοκούν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-istoria-me-tous-tourkous-prajikophmaties-deichnei-ton-paniko-ths-sugkuber#ixzz4FeKPmxzV
