Άρθρο του Γιώργου Μάστορα στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» στην στήλη «Το Μυστικό του Ατσαλιού»
Για αρκετές εβδομάδες ένα πανό κοσμούσε τον σταθμό του ΗΣΑΠ στην πλατεία Βικτωρίας, μέχρι και πριν από λίγο καιρό. «Ταξική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες», έγραφε το περιεχόμενό του. Κάποιες ημέρες, το πανό συνοδευόταν από μια ομάδα ανθρώπων, νέων κυρίως ηλικιακά, με αρκετούς απ΄αυτούς (ιδίως οι κοπέλες) να χαρακτηρίζονται από το πολύ προσεγμένο ντύσιμό τους, με αποτέλεσμα η ενδυματολογική εικόνα των «ταξικά αλληλέγγυων» να είναι άκρως αντίθετη οπτικά με αυτήν των λαθρομεταναστών που είχαν γεμίσει την πλατεία και την γύρω περιοχή. Από την εικόνα αρκούσε να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε έχει μία, έστω και σχετική, αντίληψη της πραγματικότητας, ότι κάτι δεν πάει καλά στην όλη ιστορία.
Τι είδους νόημα, άραγε, έχει ο χαρακτηρισμός «ταξική αλληλεγγύη» μπροστά σ΄ένα τόσο οξύμωρο, οπτικά και κοινωνικά, θέαμα, όπου το περιεχόμενο του αλληλογρονθοκοπείται επί της ουσίας; Είναι προφανές ότι στο μυαλό (;) αυτών των τύπων η «ταξική αλληλεγγύη» δεν συνάδει με τον καθαρά φιλανθρωπικό χαρακτήρα, π.χ. με την μεσήλικη κυρία που θα φέρει μια σακούλα με τρόφιμα στους «πρόσφυγες». Πολύ περισσότερο, η «ταξική αλληλεγγύη» αποτελεί την αφορμή, ένα ακόμη επεισόδιο στο σήριαλ επιστημονικής φαντασίας «ταξικός πόλεμος», που οραματίζονται οι εγχώριοι «προλετάριοι» του 2016. Εδώ, όμως, υπάρχει ένα πρόβλημα, το οποίο περιπλέκει την όλη κατάσταση.
Εδώ, όμως, υπάρχει ένα πρόβλημα, το οποίο περιπλέκει την όλη κατάσταση. Τι είδους «ταξική» αλληλεγγύη, συνεργασία, συνοδοιπορία, ταύτιση μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στον εξαθλιωμένο και ρακένδυτο «πρόσφυγα» και τον «ματσωμένο» νεαρό (και νεαρή) από την Πολιτεία, την Εκάλη, την Κηφισιά, την Βάρη και άλλες περιοχές, που μόνο ως «προλεταριακές» δεν μπορούν να θεωρηθούν; Γιατί επί το πλείστον, οι «ταξικά αλληλέγγυοι» προέρχονται απ΄αυτές τις περιοχές, με σχεδόν κανέναν απ΄αυτούς να μην είναι κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονα, της πλατείας Βικτωρίας, του Αγίου Νικολάου, της πλατείας Αττικής. Ακόμα και οι θαμώνες του γνωστού παρακρατικού στεκιού, το οποίο τρομοκρατεί τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα έχοντας αγαστή συνεργασία με σεσημασμένα ασφαλίτικα στοιχεία και πουλάει «εκδούλευση» στους αλλοδαπούς της περιοχής, είναι «εισαγόμενοι».
Έρχονται από άλλες περιοχές της Αθήνας για να μιλήσουν για ανθρωπισμό, την ώρα που απειλούν ανοιχτά με δολοφονίες όσους τον καιρό της παγκοσμιοποίησης, του εθνομηδενισμού και του πολυπολιτισμού επιμένουν να είναι συνειδητοποιημένοι στην Ελληνικότητα της καταγωγής τους. Εκτός από τους σεσημασμένους παρακρατικούς, που πλαισιώνουν τις συμμορίες των «ταξικά αλληλέγγυων», οι υπόλοιποι είναι επί το πλείστον κακομαθημένα πλουσιόπαιδα με διεφθαρμένη συνείδηση και ανάλογες παρακμιακές πεποιθήσεις και γούστο. Ακόμη και στα ιδιωτικά σχολεία που φοιτούσαν ή μέσα από την ευρύχωρη άνεση των πολυτελών σπιτιών τους, τα οποία δεν γειτνιάζουν σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων με τα «ταξικά αδέρφια» από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, το Αφγανιστάν και αλλού, το απαραίτητο πράγμα το οποίο οπωσδήποτε μάθαιναν ήταν να είναι διεθνιστές, να θεωρούν την σημαία «κουρελόπανο», να κρεμάνε τους «φασίστες» και να δικαιολογούν κάθε πράξη των λαθρομεταναστών, «ταυτιζόμενοι» στον απόλυτο βαθμό μαζί τους. «Ταυτιζόμενοι», αλλά σε καμία περίπτωση συγκάτοικοι ή έστω γείτονες.
Είπαμε, «ταξική αλληλεγγύη» αλλά με ρέγουλα και με τα βάσανα και τις κακουχίες των Ελλήνων να συμβαίνουν σ΄άλλες περιοχές και όχι στις δικές τους. Το πανό δεν υπάρχει πια. Άγνωστο αν κατέβηκε από τους ίδιους, ή κάποιοι κάτοικοι της περιοχής, αγανακτισμένοι από την κοροϊδία και την υποκρισία, το κατέβασαν εκείνοι στέλνοντάς το στον μόνο φυσικό του χώρο, δηλαδή στα σκουπίδια. Όπως, άλλωστε, δεν υπάρχουν και οι «ταξικά αλληλέγγυοι», αυτή την χρονική περίοδο στην συγκεκριμένη περιοχή. Επειδή έπρεπε να διακόψουν την «επαναστατική γυμναστική» για να κάνουν και τα μπανάκια τους στα νησιά με τα λεφτά του μπαμπά τους. Την ίδια ώρα, βεβαίως, οι «πρόσφυγες» μένουν πίσω να γειτνιάζουν με τους «ρατσιστές», «ξενόφοβους», «ελληναράδες», «βλάχους από την επαρχία», «κομπλεξικούς νοικοκυραίους» και ένα ακόμη σωρό μειωτικούς χαρακτηρισμούς από τους –κυριολεκτικά – εκτός τόπου και χρόνου «ταξικά αλληλέγγυους», οι οποίοι έχουν μια πολύ επιλεκτική αντιμετώπιση και αίσθηση του ανθρωπισμού.
Γι αυτό, άλλωστε, λειτουργούν ως η πιο προωθητική δύναμη των κυβερνητικών (και όχι μόνον) σχεδίων για την μετατροπή της Ελλάδας σ΄έναν απέραντο καταυλισμό ανθρωπίνων ψυχών. Με μια μίξη αφελούς ηλιθιότητας και συνειδητοποιημένης ανευθυνότητας ειδοποιήσαμε σαν Κράτος τόσο τους διακινητές όσο και το έμψυχο «εμπόρευμά» τους ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να δημιουργήσει κανένα πρόβλημα και εμπόδιο στην παράνομη εισβολή τους στην Χώρα μας. Το είπε με το γνωστό νυσταλέο ύφος της η ανεκδιήγητη Χριστοδουλοπούλου, θεωρώντας ότι «δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες, αλλά μόνο πρόσφυγες» και το επανέλαβε με το εξίσου γνωστό ηλίθιο ύφος απορίας του ο πρωθυπουργός, ο οποίος αποφάνθηκε ότι δεν υπάρχουν (!) θαλάσσια σύνορα, ανάβοντας κι αυτός το «πράσινο φως» για την ανεξέλεγκτη πλημμυρίδα του λαθρομεταναστευτικού κύματος.
Επί του πρακτέου, λοιπόν, «ταξική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες» σημαίνει μια εξαθλιωμένη, απ΄όλες τις απόψεις, κοινωνία, υποστηριζόμενη από μια άλλη εξαθλίωση εισαγωγής, την οποία μεταφέρουν αλλόφυλοι πληθυσμοί, με άλλη θρησκεία, άλλα ήθη και έθιμα, καθώς και έναν πολιτισμό που τους απαγορεύει ρητά να αντιληφθούν και να καταλάβουν τον δικό μας. Και φυσικά χωρίς το παραμικρό ίχνος «ταξικής συνείδησης», όπως την εννοούν τα εγχώρια ιδεολογικά καθυστερημένα και κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, με αποτέλεσμα η θρησκευτική τους προσήλωση στο Ισλάμ να κονιορτοποιεί κάθε υποψία «ταξικής αλληλεγγύης» προς τους «άπιστους χριστιανούς». ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-tajikh-allhlegguh-twn-upokritwn-antiratsistwn#ixzz4G5nzIRcN