Τα στοιχεία τα οποία ήρθαν πριν από λίγες ημέρες στην δημοσιότητα για την εξέλιξη της οικοδομικής δραστηριότητας δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επικυρώνουν μια χρόνια παρακμιακή διαδικασία. Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν με τον πιο κυνικό τρόπο μια αλήθεια που όλοι τη γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν την ομολογεί δημόσια. Το παραγωγικό μοντέλο πάνω στο οποίο βασίστηκε η Ελληνική οικονομία τον τελευταίο μισό αιώνα έχει καταρρεύσει.
Ο κλάδος των κατασκευών με συμμετοχή στο ΑΕΠ άνω του 10%, που δημιουργούσε και συντηρούσε σχεδόν 400.000 θέσεις εργασίας, έχει περάσει στην Ιστορία. Πλέον, ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι έχουν πειστεί ότι αυτά που ξέραμε πολύ δύσκολα θα τα ξαναζήσουμε και εκείνα που πιστεύαμε εξίσου δύσκολα θα επαναληφθούν. Η οικοδομή πλέον είναι μια τελειωμένη ιστορία, όχι μόνο λόγω της φορολογικής μεταχείρισης που έχει υποστεί, αλλά διότι όλες οι ποιοτικές παράμετροι που επηρεάζουν και καθορίζουν τη συγκεκριμένη αγορά ακολουθούν μια φθίνουσα και -πολύ πιθανόν- μη αναστρέψιμη πορεία.
Η πατροπαράδοτη αντίληψη για το «κεραμίδι πάνω από το κεφάλι», αντικαταστάθηκε από τον φόβο για μια επισφαλή και επικίνδυνη επένδυση, λόγω του «χαρατσιού» του ΕΝΦΙΑ και άλλων παρεμφερών φόρων που καθιστούν την κατοχή ακίνητου σε «κατάρα». Η ιστορία της παρακμής της Οικοδομής, βεβαίως, έχει να κάνει και με άλλες παραμέτρους. Έχει να κάνει και με τα φτηνά εργατικά χέρια των ξένων, που κατά χιλιάδες έμπαιναν παρανόμως στην Χώρα μας από την δεκαετία του ΄90 και οι οποίοι με τα χαμηλά μεροκάματα που έπαιρναν πλούτισαν τους μεγαλοκατασκευαστές του δημοσίου, αλλά και κάποιους άλλους μικροεργολάβους της Οικοδομής, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία για τον εύκολο και ξεκούραστο πλουτισμό. Το ότι αυτή η τακτική θα οδηγούσε στη μονιμοποίηση των χαμηλών μεροκάματων και στον σταδιακό εργασιακό ανθελληνισμό στον κλάδο της Οικοδομής προφανώς και δεν απασχόλησε κανέναν, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην σημερινή κατάσταση της σχεδόν πλήρους εξαφάνισης της Οικοδομής ως ένα από τα βασικά εργαλεία ανάπτυξης της οικονομίας.
Συνένοχος, βεβαίως, σ΄αυτή την εγκληματική κατάσταση και το Καπιταλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) με τους εργατοπατέρες του στο Συνδικάτο Οικοδόμων, οι οποίοι αποτέλεσαν τον Δούρειο Ίππο για να μπει πιο εύκολα η ταφόπλακα στην υψηλή αγωνιστική παράδοση των Ελλήνων Οικοδόμων. Ένας κλάδος του οποίου κάποτε οι απεργίες συγκλόνισαν το πανελλήνιο και έκαναν κάθε κυβέρνηση να τον τρέμει, μετετράπη σιγά-σιγά σε άντρο εξυπηρέτησης των στενών συντηρητικών καπιταλιστικών συμφερόντων του ΚΚΕ, το οποίο και ευτέλισε την αξία του.
Αντί να ανταποκριθεί θετικά το Συνδικάτο στις διαμαρτυρίες των Ελλήνων Οικοδόμων για την μείωση της εργατικής τους αξίας και την αντίστοιχη μείωση του μεροκάματου με την αθρόα έλευση κακοπληρωμένων και ανασφάλιστων αλλοδαπών εργατών, αντ΄αυτού φρόντιζε να φωνασκεί μονότονα για «ταξική ενότητα» και «ξένοι εργάτες αδέρφια μας», χαρακτηρίζοντας ως «ρατσιστικές» τις αντιδράσεις και την αγωνία των Ελλήνων Οικοδόμων για το εργασιακό τους μέλλον.
Και όλα αυτά, βεβαίως, από «οικοδόμους» του ΚΚΕ, οι οποίοι είχαν τόσο αληθινή και άμεση επαφή με την Οικοδομή και τις εργασίες της, είτε στο λιοπύρι είτε στο καταχείμωνο, ώστε να μην είναι σε θέση να ξεχωρίζουν την «τάβλα» από την «κλάπα» και το «μαδέρι» από το «λατάκι»…
Το δόσιμο στην δημοσιότητα των στοιχείων που δείχνουν την κατακόρυφη πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας και η «βουτιά» στο παρελθόν για να δούμε την πορεία που οδήγησε στην κατάντια ενός άλλοτε κραταιού παράγοντα ανάπτυξης της εγχώριας οικονομίας, ας μας φανεί ως πηγή διδαγμάτων για το άμεσο μέλλον.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-oikodomh-h-katarreush-ths-kai-oi-euthunes-tou-kke#ixzz4GFkzfetA
