Ο δικομματισμός στην Ελλάδα κράτησε από το 1974 έως το 2009. Σε αυτή την περίοδο ποτέ δεν απασχόλησε σοβαρά τον Έλληνα πολίτη το οικονομικό θέμα. Τις πολιτικές συζητήσεις μονοπωλούσαν θέματα γενικά περί δεξιάς ή αριστερής ιδεολογίας, έννοιες τότε ταυτόσημες με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια ακούγαμε και σπάνιες φορές κάποια γραφική είδηση ότι το εξωτερικό έλλειμμα της χώρας ανέβηκε κι άλλο. Ιδιαίτερα θυμόμαστε την περίοδο Σημίτη. Αλλά επειδή αυτή η είδηση δεν είχε καμία άμεση επίπτωση στην οικονομική ζωή μας την προσπερνούσαμε άνετα.
Επίσης ο δικομματισμός κυριαρχούσε επειδή το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά έταζαν λαγούς με πετραχήλια για την τσέπη του μέσου Έλληνα. Δηλαδή στις εκλογές υπερίσχυε το οικονομικό ζήτημα, ενώ στις άλλες περιόδους οι φιλολογικές ιδεολογικές συζητήσεις. Αναλυτικά προεκλογικά γινόταν ένας διαγωνισμός υπερπροσφορών για το ποιό κόμμα μετεκλογικά θα δώσει πιο πολλά χρήματα στον Έλληνα πολίτη. Είναι γεγονός ότι μετεκλογικά δεν εκπληρώνονταν όλες οι υποσχέσεις. Αλλά γενικά δεν υπήρχε φανερό, άμεσο και αισθητό οικονομικό πρόβλημα. Δηλαδή οι τσέπες του κάθε Έλληνα δεν ένιωθαν δυσαρέσκεια. Αλλά και τα αυτιά του κάθε Έλληνα δεν καταλάβαιναν τι σήμαινε η αύξηση του εξωτερικού χρέους που περνούσε αδιάφορα ως χαλαρή είδηση σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Λίγο πριν τις εκλογές του Οκτώβριου 2009 συνέβηκε ένα περίεργο όσο και συνταρακτικό γεγονός. Ο Κώστας Καραμανλής καλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή καναλιού μεγάλης εμβέλειας με συντονιστή γνωστό συστημικό δημοσιογράφο και με άλλους περίπου 10 πολίτες επέμενε ρητά ότι αν τον ψηφίσουν για επόμενη κυβέρνηση τότε θα προβεί σε αισθητές οικονομικές μειώσεις! Αφού υπήρξε και μια πολίτης από τους καλεσμένους που του έκαναν ερωτήσεις που καθαρά του δήλωσε ότι με αυτά που της έλεγε στην ουσία την προέτρεπε να μην τον ψηφίσει!
Και μετά από μια οργανωμένη προεκλογική διαφημιστική καμπάνια του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας με βασικό μήνυμα ότι “όχι μόνο λεφτά δεν υπάρχουν, αλλά θα υπάρξουν και μεγάλες μειώσεις αν επανεκλέγει ο Καραμανλής”, ήρθε ως από μηχανής θεός ο ΓΑΠ και δήλωσε το επικό “Λεφτά υπάρχουν!”. Η Ελληνική κοινωνία συνηθισμένη στην οικονομική νηνεμία πήρε μια ανακούφιση. Ο ΓΑΠ εξελέγη πανηγυρικά. Όλοι νόμισαν ότι οι παλιές καλές μέρες του ΠΑΣΟΚ ήταν πάλι εδώ.
Τότε δεν είχαμε καταλάβει τι είχαν ψιθυρίσει στο αυτί του Κωστάκη Καραμανλή από τότε. Ούτε το καταλάβαμε πλήρως όταν έγινε η εξαγγελία από τον ΓΑΠ ένα μόλις χρόνο μετά, τον Απρίλιο του 2010, ότι θα μπαίναμε στο έλεγχο του ΔΝΤ από το Καστελόριζο. Ακολούθησε μια περίοδος σύγχυσης στο πολιτικό προσκήνιο. Η Νέα Δημοκρατία άρχισε να υποστηρίζει φανερά πολιτικές που δεν έκφραζαν πια τον συντηρητικό ψηφοφόρο. Δυο κόλπα επιστρατεύτηκαν τότε για να συνεχίσουν οι συντηρητικοί αυτοί ψηφοφόροι να συνεχίζουν να δίνουν δύναμη στην οξύμωρη για αυτούς πολιτική. Η άνοδος του ΛΑΟΣ (ίδρυση 2000) το 2010 και των Ανεξάρτητων Ελλήνων (ίδρυση 2012). Με τον μανδύα της πιο συντηρητικής δεξιάς από τη ΝΔ μάζεψαν στο μαντρί τους όλους αυτούς που είχαν δυσαρεστηθεί από την ηθική κατρακύλα της Νέας Δημοκρατίας ήδη από το 2000.
Οι Έλληνες το 2015 με τεράστια αποχή έφεραν για δεύτερη φορά στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ. Η δικαιολογία ήταν ότι η Νέα Δημοκρατία δεν τους εξέφραζε και αυτό ήταν δικαιολογημένο. Υπήρξε βέβαια και μια τεράστια πολιτική δίωξη προς την Χρυσή Αυγή! Αλλά όλοι σήμερα βλέπουμε καθαρά την καταστροφική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ σε οτιδήποτε συντηρητικό και ωφέλιμο για το Έθνος και την Πατρίδα μας.
Καλούμε όλους τους Έλληνες να υποστηρίξουν και να ενσωματωθούν στον αγώνα της Χρυσής Αυγής για μια Εθνική Κυβέρνηση! Η Χρυσή Αυγή είναι το μόνο πατριωτικό κόμμα που θα επανιδρύσει ένα κράτος που θα συντηρήσει και θα αναπτύξει το Ελληνικό Έθνος στην Πατρίδα του!
Μην ξαναψηφιστεί οτιδήποτε με τον μανδύα του πατριωτισμού και του συντηρητισμού που από πίσω κρύβει την καθαρή υποταγή στους ξένους τοκογλύφους. Ας μην ξεχνάμε ότι και το ΛΑΟΣ ψήφισε το πρώτο μνημόνιο αλλά και οι ΑΝΕΛ ψήφισαν τα επόμενα.
Γιατί το.. τρις εξαμαρτείν ου ψηφοφόρου σοφού!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-tris-ejamartein-ou-pshfoforou-sofou#ixzz4Gv4mM7Pp