«Μία τιμωρία, παιδί μου, είναι η άγνοια, δεύτερη η λύπη, τρίτη η ασωτία, τέταρτη η επιθυμία, πέμπτη η αδικία, έκτη η πλεονεξία, έβδομη η απάτη, όγδοη ο φθόνος, ένατη ο δόλος, δέκατη η οργή, ενδέκατη η προπέτεια, δωδέκατη η κακία. Είναι δώδεκα αυτές στον αριθμό. Κάτω απ’ αυτές, παιδί μου, κι άλλες, ακόμη περισσότερες, αναγκάζουν των εσωτερικό άνθρωπο να υποφέρει με τις αισθήσεις του, εξαιτίας του δεσμωτηρίου του σώματος. Αυτές απομακρύνονται, όχι αθρόα, από τον άνθρωπο που τον ελέησε ο θεός και σ’ αυτό συνίσταται ο τρόπος και ο λόγος της παλιγγενεσίας. Στο εξής σίγησε, παιδί μου, και σιώπα ευλαβικά. Μ’ αυτό τον τρόπο ο θεός δε θα παύσει το έλεός του για μας. Χαίρε, λοιπόν, παιδί μου. Γιατί οι δυνάμεις του θεού σε καθαρίζουν πέρα ως πέρα, για τη συνάρθρωση του Λόγου. Μας ήρθε του θεού η γνώση. Με τον ερχομό της, παιδί μου, έδιωξε την άγνοια. Γνώση χαράς ήρθε μέσα μας. Με τον ερχομό της, παιδί μου, η λύπη φεύγει και πάει σε όσους έχουν χώρο γι’ αυτήν.»
Ερμητικός Λόγος ΙΓ’
Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος έγινε γνωστός στη Δύση κατά την Αναγέννηση όταν ο Μαρσίλιο Φιτσίνο μετάφρασε στα λατινικά το (ελληνικό) κείμενο των σωζόμενων ερμητικών γραπτών, γνωστών σήμερα ως Hermetica ή Corpus Hermeticum. Το κείμενο αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους αλχημιστές της εποχής και κρατούνταν μυστικό, οπότε η ετυμολογία της «ερμητικής γνώσης» και της λέξης «ερμητικός» προέρχεται από εδώ. Τα γραπτά του Ερμή λέγεται ότι διδάσκονται στους Μύστες πριν από την εποχή του Πλάτωνα. Πολλές μαντικές, αλχημικές και αστρολογικές πρακτικές ανάγονται στις απόκρυφες διδασκαλίες του μυθολογικού Ερμή του Τρισμέγιστου. Ονομάσθηκε έτσι από το πλήθος των ανακαλύψεων που αποδίδονταν σ΄ αυτόν όπως της γλώσσας, του αλφαβήτου, της γεωμετρίας, της αριθμητικής, της αστρονομίας, της ιατρικής, της γυμναστικής, του χορού, της μουσικής, της γλυπτικής και κάθε τέχνης ή επιστήμης, ή ακόμα λόγω της τριπλής όπως πίστευαν ιδιότητάς του ως φιλοσόφου, ιατρού και βασιλέως. Αποτελούσε το σύμβολο της θείας διάνοιας, “ο ζων λόγος” όπως τον αποκαλούσαν, η ενσαρκωμένη σκέψη.
Διαβάζοντας τα ερμητικά κείμενα βλέπουμε ότι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος πίστευε ότι το σύμπαν έχει ένα κυκλικό σχήμα. Κάτω από την επίβλεψή του υπάρχουν οι 36 Δεκανοί (Ωροσκόποι θεοί), οι οποίοι σχετίζονται με τις υποδιαιρέσεις του ζωδιακού κύκλου. Είναι ουράνιες θεότητες- δαίμονες (για τους αρχαίους Έλληνες ο δαίμονας δεν ήταν μια αρνητική οντότητα), που επηρεάζουν καθοριστικά τη ζωή των ανθρώπων. Στον ουρανό κατά την κίνησή τους δημιουργούν «υπολειτουργούς» που τους χρησιμοποιούν για υπηρέτες τους.
Ο αρχικός άνθρωπος ήταν ένα «θεϊκό ζωντανό πλάσμα» που έχει την εικόνα του θεού δημιουργού του (του Νου- Πατέρα των πάντων), και αρχικά του δόθηκε η δύναμη να δημιουργεί και ο ίδιος. Θέλοντας όμως να κατανοήσει την ουσία και την φύση όλων όσων όριζε, αποφάσισε να εισέλθει μέσα στην ύλη. Ενώ, είχε αρχικά την δύναμη να συμμετάσχει στην αθανασία των θεών, επέλεξε να εκπέσει, γινόμενος συμμέτοχος της θνητή φύση. Με αυτόν τον τρόπο ξέχασε ο άνθρωπος την αρχική του φύση και τις δυνατότητες που είχε κι έγινε σκλάβος της ύλης. Για τον Ερμή Τρισμέγιστο υπάρχει δρόμος επιστροφής, αν κάποιος προετοιμάζει την ψυχή του από την γη. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, όσο βρισκόμαστε εν ζωή οφείλουμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στην καλλιέργεια των πνευματικών και ψυχικών μας αρετών, παρά στο σώμα μας.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ermhs-o-trismegistos#ixzz4Inhj2RZ0