Συνέντευξη εφ όλης της ύλης έδωσε σε δημοσιογραφική ιστοσελίδα ο Ρώσος ιστορικός και δημοσιογράφος Σεργκέι Τσεχμίστρενκο, προκειμένου να καταδείξει τα προβλήματα που βιώνουν οι επαγγελματίες του κλάδου του στη χώρα του.
Εντός της συνεντεύξεώς του, η οποία φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να έχει πολιτικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα, υπάρχει μία αποκάλυψη ιστορικού περιεχομένου, ο αντίκτυπος της οποίας φτάνει μέχρι το σήμερα. Συγκεκριμένα, ο Σεργκέι Τσεχμίστρενκο μιλώντας για τους λόγους που τον οδήγησαν να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία όντας ιστορικός, είπε:
«Δε θα γινόμουν ποτέ δημοσιογράφος, αν δεν συνέβαιναν οι συγκλονιστικές αλλαγές στη Ρωσία, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Κοντολογίς, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την ανατροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος, ήταν πολύ δύσκολη η ζωή του επιστήμονα και ιδιαίτερα εκείνου που ασχολείτο με τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Ο μισθός μου ως επιστήμονα ιστορικού κάποια στιγμή ήταν επτά δολάρια το μήνα. Φυσικά, εγώ, όπως όλοι οι συμπατριώτες μου προσπάθησα να τα βγάλω πέρα. Μετάφραζα από τα ελληνικά και προς τα ελληνικά, κυρίως έγγραφα Ποντίων που επαναπατρίζονταν. Έγραφα επιστημονικά άρθρα με βάση το αρχειακό υλικό για έναν Έλληνα συνάδελφο, ο οποίος εργαζόταν τότε στην ελληνική πρεσβεία της Μόσχας.
Προσπάθησα μάλιστα να πάρω υποτροφία από την ελληνική κυβέρνηση. Το θέμα ήταν ότι ένας φίλος μου, ο οποίος εργαζόταν στο τμήμα Διεθνών Σχέσεων της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, μου έδωσε ένα ανεκτίμητο ντοκουμέντο: ένα ενημερωτικό σημείωμα για τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής και για το πώς στην δεκαετία του 1930 η Κομμουνιστική Διεθνής με εντολή του Στάλιν δημιούργησε το «μακεδονικό έθνος».
Στο ενημερωτικό αυτό σημείωμα αναφέρονταν όλα τα έγγραφα και οι φάκελοι της Κομμουνιστικής Διεθνούς, τα οποία αν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 βρίσκονταν στη Ελλάφα θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στη διεθνή συζήτηση γύρω από το «μακεδονικό ζήτημα» προς όφελος των Αθηνών. Αλλά… ο υπεύθυνος του ΥΠΕΞ Ελλάδας, ο γνωστός και σεβαστός Ευάγγελος Κωφός, στον οποίο απευθύνθηκα για να με βοηθήσει, για κάποιο λόγο δεν θέλησε να ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό και να μου χορηγηθεί η σχετική υποτροφία. Αποφάσισα τότε να εγκαταλείψω την επιστημονική μου καριέρα και να κάνω μια ριζική τομή ως προς την επαγγελματική μου ενασχόληση.»
Έως αυτού του σημείου θα μπορούσε κάποιος να αναφωνήσει ότι απαιτείται το έγγραφο, προκειμένου να αποδειχτεί η κατηγορία εναντίον του Στάλιν. Αυτό, βεβαίως, δεν είναι δυνατόν από τη στιγμή που η κυβέρνηση της Ελλάδος εκείνη την εποχή αποφάσισε να μην κάνει χρήση του. Πάντως, η δημιουργία μίας τέτοιας «εθνότητας» για περαιτέρω χρήση, προκειμένου να υπάρξει επέκταση της Σοβιετικής Ενώσεως και έξοδος προς τις θερμές θάλασσες, συνάδει με τις επιδιώξεις του Στάλιν και της Κομμουνιστικής Διεθνούς εκείνη την περίοδο.
Επίσης συνάδει με το γεγονός ότι οι σταλινοτσολιάδες της εποχής στην Ελλάδα αμέσως υιοθέτησαν αυτές τις θέσεις και άρχισαν να τις αναπαράγουν με το αντεθνικό μίσος που τους χαρακτηρίζει. Και για να μην μιλήσουν για… φασιστική προβοκάτσια, ας παραθέσουμε σχετικό απόσπασμα από δημοσίευμα του Ριζοσπάστη:
«Η απόφαση της Ολομέλειας για το Μακεδονικό
Είναι ευρύτερα γνωστό ότι με τις αποφάσεις της η 5η Ολομέλεια άλλαξε τη θέση του ΚΚΕ, για το Μακεδονικό, που μέχρι τότε ήταν “πλέρια ισοτιμία στις μειονότητες που ζούσαν στην Ελλάδα”,με τη θέση για αυτοδιάθεση των Σλαβομακεδόνων. Συγκεκριμένα, στην πολιτική απόφαση της Ολομέλειας αναφερόταν: “Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. Οι Μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των. Ταυτόχρονα, οι Μακεδόνες κομμουνιστές πρέπει να προσέξουν τις διασπαστικές και διαλυτικές ενέργειες που ξενοκίνητα σοβινιστικά και αντιδραστικά στοιχεία αναπτύσσουν, για να διασπάσουν την ενότητα ανάμεσα στο μακεδονικό(σλαβομακεδονικό) και τον ελληνικό λαό, διάσπαση που μόνο τον κοινό τους εχθρό, το μοναρχοφασισμό και τον αμερικανοαγγλικό ιμπεριαλισμό θα ωφελήσει. Παράλληλα, το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σοβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα, που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης. Ο σλαβομακεδονικός και ελληνικός λαός μόνον ενωμένοι μπορούν να νικήσουν. Διασπασμένοι μόνον ήττες μπορούν να πάθουν. Γι’ αυτό η ενότητα στην πάλη των δύο λαών πρέπει να φυλάγεται σαν κόρη οφθαλμού και να ενισχύεται και να δυναμώνει σταθερά και καθημερινά”. (“Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ”, τόμος 6ος, σελ. 337-338).
Είναι σαφές ότι αυτή η θέση αναγνωρίζει στους σλαβομακεδόνες το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, μέχρι και αυτού του αποχωρισμού. Η θέση, όμως, αυτή δε συνεπάγεται και δέσμευση, για τοΚΚΕ, να ταχτεί υπέρ του αποχωρισμού εάν και όταν θα ετίθετο κάποια στιγμή τέτοιο θέμα. Επίσης, είναι σαφές ότι σ’ εκείνες τις συνθήκες, με την απόφασή του αυτή, το ΚΚΕ τίθεται κάθετα πολέμιο στις διασπαστικές – αποχωριστικές τάσεις, που είχαν εμφανιστεί μέσα στους Σλαβομακεδόνες και υπογραμμίζει την ανάγκη διαφύλαξης, ως κόρης οφθαλμού, της ενότητας Ελλήνων και Σλαβομακεδόνων. Η σημείωση αυτή έχει την αξία της για όσα θα πούμε στη συνέχεια.»
Και συνεχίζει παρακάτω με επιστολή του ίδιου του Ζαχαριάδη τον Δεκέμβρη του 1948:
“Ο μακεδονικός λαός θα αποκτήσει μια ανεξάρτητη, κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση στην οικογένεια των λεύτερων λαϊκοδημοκρατικών λαών στα Βαλκάνια, στην οικογένεια αυτή, όπου αύριο θα ανήκει και ο ελληνικός λαός με τη Λαϊκή Δημοκρατία. Γι’ αυτή την ανεξάρτητη κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση παλεύει σήμερα και ο μακεδονικός λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου και βοηθά με όλη του την ψυχή, με όλα του τα μέσα, τον ΔΣΕ, τόσο που ξεσηκώνει το θαυμασμό για το μεγαλείο και το ολοκαύτωμα της προσπάθειάς του”
Εξαιρετικά επίκαιρος, λοιπόν, ο Στρατής Μυριβήλης, ο οποίος είχε γράψει: «Δεν υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές. ‘Όταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει να είναι ‘Έλληνας.»
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/apokalupsh-apo-rwso-istoriko-o-stalin-dietaje-thn-kataskeuh-tou-makedonikou#ixzz4JgUi7Gws