Όψιμο κρίνεται το ενδιαφέρον που εκφράστηκε μέσω… facebook από τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη, για την εκκίνηση, μετά από έξι χρόνια, της περιβόητης δίκης της Marfin, όπου σεσημασμένοι αναρχοκομμουνιστές όντας στις υπηρεσίες του μνημονιακού παρακράτος πυρπόλησαν την τράπεζα Mafin, καίγοντας ζωντανούς τέσσερις ανθρώπους.
Ο Μητσοτάκης, θέλοντας να εκφράσει το δόγμα «νόμος και τάξη» έβγαλε ανακοίνωση μέσω facebook, ενθυμούμενος τους… ναζί και λέγοντας κοινοτυπίες περί βίας που δεν πρέπει να χωρίζεται σε καλή και κακή.
Ξεχνάει, προφανώς, ο Μητσοτάκης πως το συγκεκριμένο ειδεχθές έγκλημα είχε αριστερό ιδεολογικό πρόσημο και παρέμενε ατιμώρητο (αδίκαστο ουσιαστικά…) επί έξι ολόκληρα χρόνια, εκ των οποίων τουλάχιστον τα τέσσερα κυβέρνηση ήταν η Νέα Δημοκρατία και αυτός υπουργός των κυβερνήσεων αυτών.
Έξι χρόνια μετά τον έπιασε τον Μητσοτάκη ο «πόνος» για την Marfin. Τόσα χρόνια που κυβερνούσε, ούτε αυτός, ούτε οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, στην οποία συμμετείχε δεν έκαναν ούτε μισή ενέργεια, ώστε να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία απονομής δικαιοσύνης.
Έξι χρόνια μετά οι ένοχοι και οι ηθικοί αυτουργοί αυτής της υποθέσεως κυκλοφορούν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους ανύπαρκτους. Όλα αυτά με ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού ήταν υπουργός αυτών των κυβερνήσεων και δεν κατήγγειλε τις μεθοδεύσεις για να παραμείνει στο σκοτάδι αυτή η υπόθεση.
Η ανακοίνωση Μητσοτάκη για να κρίνεται και εσείς την υποκριτική του στάση:
“Marfin.
Έξι χρόνια και τέσσερις μήνες μετά το Μάιο του 2010 ξεκίνησε επιτέλους αυτήν την εβδομάδα η δίκη της Marfin. Τρεις άνθρωποι εγκλωβίστηκαν από τις μολότοφ και κάηκαν ζωντανοί. Η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, έγκυος στο πρώτο της παιδί, ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η Παρασκευή Ζόυλια, στοιχειώνουν ακόμα το συλλογικό υποσυνείδητο μιας κοινωνίας που αναμοχλεύει με αμηχανία το πρόσφατο παρελθόν της.
Η δικαιοσύνη κινείται με ρυθμούς παγετώνα αλλά ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι η λήθη του χρόνο αρχίζει να περιβάλει αυτό το τραγικό περιστατικό με μια κανονικότητα, με μια κοινοτoπία. Δεν διάλεξα τυχαία τη λέξη. Σκεφτόμουν σήμερα το πρωί πως η Hannah Arendt, καλύπτοντάς τη δίκη του Ναζί Αιχμαν είχε πρώτη διαμορφώσει την έννοια της κοινοτοπίας του κακού.
Τι συμβαίνει άραγε όταν μια ολόκληρη κοινωνία αντιμετωπίζει τη βία ως μια φυσιολογική προέκταση των κοινωνικών διεκδικήσεων . Αλλά ακόμα και όταν 3 άνθρωποι έχασαν τη ζωή εξακολουθήσαμε να εθελοτυφλούμε. Οι μολότοφ έγιναν μέρος του ντεκόρ μιας Αθήνας που βυθίζεται στην οργή.
Μέσα στο καζάνι της οργής όλα δικαιολογούνται, η «βία» των μνημονίων εξισώνεται με τη βία των μολότοφ. Η δράση προκαλεί αντίδραση, ο διχασμός βαθαίνει. Και στη μέση τρεις κανονικοί άνθρωποι που έφυγαν το πρωί από στο σπίτι για να πάνε στη δουλειά τους και δεν γύρισαν ποτέ. Θύματα μιας ακραίας πολωτικής λογικής που δηλητηρίασε και δίχασε την κοινωνία.
Ελπίζω η δίκη να αποδώσει δικαιοσύνη. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι να σηματοδοτήσει την τομή ένα χθες που διαχωρίζει τη βία σε καλή και κακή ανάλογα με τα κίνητρα αυτού που την ασκεί. Η βία δεν είναι ποτέ κοινότοπη και αλίμονο αν την αντιμετωπίζουμε έτσι.”
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/kai…-jafnikh-h-nd-thumhthhke-to-egklhma-ths-marfin-tosa-chronia-kubernous#ixzz4LHc7RTIi