Άρθρο του Γιώργου Μάστορα στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» στην στήλη «Το Μυστικό του Ατσαλιού»
Πολλά λέχθηκαν και πολλά γράφτηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα για το ζήτημα του περιβόητου Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ. Επί της ουσίας ο Γεωργίου δεν αντιμετωπίζει κάποιον σοβαρό κίνδυνο. Κι αυτό, γιατί όλες οι κυβερνήσεις, μηδέ της σημερινής εξαιρουμένης, έχουν αποδεχθεί ως σωστά τα στοιχεία του 2010 (επί των ημερών του Γεωργίου, δηλαδή), ενώ και όλοι οι κρατικοί προϋπολογισμοί έχουν καταρτιστεί και εξακολουθούν να καταρτίζονται βάσει εκείνων ακριβώς των στοιχείων. Έτσι, έχουμε το (φαινομενικά και μόνον) παράδοξο, η μεν συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να καταρτίζει προϋπολογισμούς βάσει των στοιχείων του 2010, η δε προπαγάνδα των ιδίων να υποστηρίζει ότι αυτά τα στοιχεία τα «μαϊμούδισε» ο Γεωργίου, ο οποίος εκτέλεσε διατεταγμένη υπηρεσία προκειμένου να μπει η Χώρα στη μέγγενη των Μνημονίων.
Αντιθέτως, οι περί τον Τζέφρυ πασόκοι (και όχι μόνον) θεωρούν ως δικαίωση τους την αυστηρή επιστολή της Κομισιόν, ενώ στη ΝΔ, διχάζονται ανάμεσα σε καραμανλικούς και σαμαρικούς, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να παρακολουθεί αμήχανα το όλο σκηνικό, περιμένοντας για ευνόητους λόγους να ξεφουσκώσει. Θα ήταν λάθος να θέσουμε το ερώτημα για το αν τελικά όντως «μαϊμούδισε» ή όχι τα στοιχεία ο Γεωργίου. Όχι μόνο γιατί η απάντηση είναι εκ των προτέρων καταφατική, αλλά πολύ περισσότερο επειδή τα στοιχεία ήταν και πριν «μαϊμουδισμένα». Για την ακρίβεια, είναι πάντοτε «μαϊμουδισμένα», καθώς η στατιστική έχει απεκδυθεί κάθε επιστημονικής αντικειμενικότητας και αποτελεί ένα απλό, αλλά χρήσιμο, εργαλείο στήριξης διαφορετικών επιλογών. Τα στοιχεία «μαϊμουδίζονται» κάθε φορά με διαφορετικές τεχνικές παραδοχές, προκειμένου να στηρίξουν συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις που έχουν ήδη παρθεί. Έτσι όπως χρησιμοποιείται η στατιστική, αποτελεί μια πολιτικά οργανωμένη και υποκινούμενη επιστήμη, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες.
Οι πάντες στην Ευρωζώνη γνώριζαν ότι η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ με «μαϊμούδισμα» στοιχείων, επειδή δεν πληρούσε τους ονομαστικούς όρους της συνθήκης του Μάαστριχτ. Μπήκε γιατί αυτή ήταν η πολιτική εξυπηρέτησης των κυρίαρχων ευρωπαϊκών δυνάμεων, οι οποίες είχαν καθορίσει τα πρώτα όρια της Ευρωζώνης. Ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν ότι ο Λουκάς Παπαδήμος υπήρξε ο αρχιτέκτονας της εγχώριας «στατιστικής». Μέχρι και ειδικό μαθηματικό τύπο έφτιαξε, για να «μαϊμουδιστούν» τα στοιχεία για τον πληθωρισμό και να μπει η Ελλάδα στην ΟΝΕ, «πληρώντας» τα κριτήρια του Μάαστριχτ.
Εκπλήρωσε, μ΄αυτόν τον τρόπο, τις εντολές των ξένων, εν πλήρει γνώση φυσικά της κυβέρνησης Σημίτη, η οποία τον σιγοντάρισε πλήρως. Ο Παπαδήμος αποδείχτηκε ένας ικανός και πειθήνιος «μάνατζερ» γι αυτό άλλωστε ανταμείφθηκε αρχικά με μια θέση αντιπροέδρου της ΕΚΤ και αργότερα με μια θέση (υπηρεσιακού) μνημονιακού πρωθυπουργού της Ελλάδας. Την δεκαετία του 2000 «μαϊμουδίστηκαν» τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία για να μπει η Ελλάδα στην ΟΝΕ, όπως είχε προαποφασιστεί (ήταν ο μόνος τρόπος για να χωρέσει στον «στενό κορσέ» του Μάαστριχτ), ενώ την δεκαετία του 2010 έκαναν το αντίστροφο «μαϊμούδισμα» για να μπορέσουν να προωθήσουν την πλήρη απεμπόληση της Εθνικής Κυριαρχίας, το ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας, την στυγνή φτωχοποίηση του Ελληνικού Λαού και την σε συνολικό βαθμό αποικιοποίηση της Χώρας μέσω των Μνημονίων.
Και οι συνεχείς αναθεωρήσεις του εγχώριου ελλείμματος ήταν μια ξεκάθαρη πολιτική (και όχι μαθηματική) πράξη, καθώς το έλλειμμα αποτέλεσε το απαραίτητο χρήσιμο εργαλείο για να στηρίζεται η μνημονιακή πολιτική κατοχή της Χώρας και να δικαιολογούνται τα συνεχή πακέτα των αντιλαϊκών μέτρων. Εννοείται, φυσικά, ότι στελέχη όπως ο Γεωργίου δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Λειτουργούν, όμως, ως απλά εκτελεστικά όργανα άνωθεν εντολών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τον Γεωργίου τον έφεραν κατευθείαν από το ΔΝΤ (στο οποίο εργαζόταν επί 21 συναπτά έτη) και τον «φύτεψαν» στην ΕΛΣΤΑΤ, σε μια περίοδο κατά την οποία απαιτούσαν «στατιστική προσαρμογή» για να στηριχτεί η μνημονιακή λαίλαπα.
Ούτε, επίσης, είναι τυχαίο ότι η Κομισιόν επιμένει για την «πλήρη αποπολιτικοποίηση» μηχανισμών όπως η ΕΛΣΤΑΤ και η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, προκειμένου να ασκεί απευθείας έλεγχο σε σημαντικά τμήματα του δημοσιονομικού μηχανισμού και της δημοσιονομικής πολιτικής. Η άποψη κάποιων ότι τα Μνημόνια τα έφεραν οι «μαϊμουδιές» του Γεωργίου σημαίνει ότι βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Η χρόνια στρεβλή οικονομική ανάπτυξη της μεταπολίτευσης και η συνεχής υποταγή του πολιτικού προσωπικού της στους ξένους εταίρους και δανειστές έφεραν τα Μνημόνια. Οι αναμφισβήτητης «μαϊμουδιές» του Γεωργίου χρησιμοποιήθηκαν απλά ως βοηθητικό εργαλείο.
Άλλωστε, οι «αγορές» είχαν ανάψει κόκκινο στον δανεισμό του Ελληνικού Κράτους πριν από το πρώτο Μνημόνιο και πριν από το «φύτεμα» του Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ. Και το κυριότερο είναι αυτό το οποίο είπαμε και νωρίτερα: ότι δηλαδή, αυτές τις «μαϊμουδιές» τις έχουν αποδεχτεί έκτοτε όλες οι κυβερνήσεις. Εξακολουθούν, όμως, ορισμένοι (όπως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και οι καραμανλικοί της ΝΔ) να ισχυρίζονται την ενοχή του Γεωργίου, αλλά την ίδια ώρα αποδέχονται τα στοιχεία του, δείχνοντας έτσι την συνολική ευθύνη του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου του «συνταγματικού τόξου» για την υποταγή της Χώρας στις αδηφάγες ορέξεις των διεθνών τοκογλύφων. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-statistikh-ejuphrethsh-twn-mnhmoniwn#ixzz4LLZPVkoY