Άρθρο από την εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Όταν πριν από 23 περίπου χρόνια κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδος “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”, ήταν φανερό ότι το έντυπο αυτό δεν έμοιαζε με κανένα άλλο γιατί δεν διευθύνετο από ηχηρά ονόματα του Τύπου, επαγγελματίες του είδους, από διαπλεκόμενους δημοσιογράφους του κατεστημένου, από στυγνούς γραφειοκράτες ή ανθρώπους εν γένει των media. Δεν ξεχώριζε για την στυλιστική του αρτιότητα, ούτε για την πολυτέλειά του και δεν στόχευε να ερεθίσει αισθητικά τον αναγνώστη, αλλά να εισχωρήσει βαθειά στον ψυχισμό του, απελευθερώνοντας τις κρυμμένες πατριωτικές του δυνάμεις, τα εθνικά Ιδανικά του!
Ήταν φανερό ότι δεν απευθύνετο σε όλους, αλλά μόνο σε εκείνους που ήσαν πραγματικά πατριώτες, σ’ όλους αυτούς δηλαδή που δεν είχαν ακολουθήσει τις υπόγειες μεθοδεύσεις της μπουρζουαζίας, δεν είχαν σε υπόληψη κανέναν διαπλεκόμενο πολιτικάντη και δεν είχαν συμβιβαστεί προδίδοντας τις αρχές τους.Κι όπως έλεγε ο επαναστάτης ζωγράφος Σικέϊρος, δεν απευθύνετο σε όλους εκείνους που “…ζούνε γλείφοντας τα πόδια (και λίγο ψηλότερα) των πλουσίων και των ισχυρών “μαζεύοντας τα ψιλά”, που τους πετάει η κυβέρνηση και αποτελούν τους υπηρέτες όλων των υψηλών δημοσίων αξιωμάτων…)”. Μία εφημερίδα που απευθύνετο στους νέους, αλλά δεν ήθελε για αναγνώστες της τα βουτυρόπαιδα του μπαμπά, ούτε τους ευνουχισμένους αυτούς νέους της κομματοκρατίας που στόχευαν στην προσωπική τους και μόνον ανέλιξη, καθώς και στους δειλούς υποτακτικούς του παγκόσμιου συστήματος εξουσίας.
Αυτό, λοιπόν, το έντυπο που εναντιώνονταν σε κάθε διανοουμενίστικη κενότητα, σε κάθε μίζερη και γλοιώδη συμπεριφορά, σε κάθε διαστρέβλωση της Αλήθειας, αλλά και σε κάθε προσπάθεια ταπείνωσης της εθνικής μας υπερηφάνειας, ξεχώρισε για το θάρρος του και την μαχητικότητά του. Γιατί η εφημερίδα αυτή ενάντια στον “κοινωνικό αυνανισμό” πίστευε σε μία αδέσμευτη υγιή συλλογικότητα, δεσμευμένη όμως μόνον από τα υψηλά ιδανικά του έθνους, της φυλής, της πατρίδας.
Μία λαϊκή εφημερίδα, όπως η “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”, που εκφράζει την αγνή πατριωτική φωνή του υπερήφανου Έλληνα και στηρίζει την Αλήθεια είναι βέβαιο ότι θα χαράξει τον δρόμο για την αναγέννηση της Πατρίδος μας χωρίς παραχωρήσεις και συμβιβασμούς. Ίσως οι σεμνοί συντάκτες της εφημερίδος αυτής σίγουρα θα μπορούσαν να μας μιλήσουν για τις δυσκολίες της κυκλοφορίας της, τις οικονομικές της δυσχέρειες, τον πόλεμο λάσπης που αντιμετώπισαν, τις απογοητεύσεις τους, τις κακίες που υπέστησαν, τις προδοσίες που ένιωσαν όλα αυτά τα χρόνια πράγμα που δεν έχει απολύτως κανένα νόημα μπροστά στο μοναδικό αυτό έργο που επιτέλεσαν. Γιατί το πνευματικό τους έργο ήταν αυτό που έδειξε σε όλους εμάς τον δρόμο του Αγώνα, ήταν αυτό που αθόρυβα σμίλεψε τις καρδιές τόσων νέων ανθρώπων θωρακίζοντας ιδεολογικά την προσωπικότητά τους.
Μία πατριωτική εφημερίδα σαν την “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ” αμιγώς ανεξάρτητη, χωρίς αφεντικά και χωρίς πατρονάρισμα από τους ισχυρούς του χρήματος έφτασε σήμερα στο χιλιοστό της φύλλο, αποδεικνύοντάς μας ότι η πίστη είναι πιο δυνατή από τη φωτιά! Γιατί όταν κάποιοι πιστεύουν σε Αξίες και Ιδανικά, τότε το μέλλον δεν μπορεί παρά να είναι δικό τους.
Ιδεολογικά άρθρα, μαχητικά κείμενα, πολιτικές αναλύσεις, ιστορικές παρουσιάσεις, ποιήματα, συνεντεύξεις κοσμούσαν πάντα τις λιτές σελίδες της “ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ” χωρίς διαφημίσεις, κρατικές επιδοτήσεις, εξαρτήσεις από σκοτεινούς σπόνσορες, κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στις ισχύουσες πρακτικές για έναν και μόνον λόγο: διότι εκείνοι που έβγαζαν την εφημερίδα αυτή ήσαν Ιδεαλιστές Πατριώτες, ονειροπόλοι Εθνικιστές και αθεράπευτα αγνοί Έλληνες!
Πολλοί δεν κατανόησαν τότε το δύσκολο και ασυνήθιστο εκείνο εγχείρημα, μια εκδοτική δηλαδή προσπάθεια χωρίς δάνεια, διαφημίσεις, χορηγούς και άφθονο χρήμα, κόντρα σε συμφέροντα, πολιτικούς οργανισμούς, διαπλεκόμενους επιχειρηματίες και αεριτζήδες της αρπαχτής, διότι εσκέπτοντο όπως οι βάρβαροι Ασιάτες στην μάχη των Θερμοπυλών, όταν απειλούσαν τους Έλληνες ότι η σύγκρουση θα γινόταν υπό σκιάν, διότι θα τους εκάλυπταν τον ήλιο με τα βέλη τους. Και έτσι οι 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα, που την προηγουμένη ημέρα της μάχης ελούοντο και εμύρωναν την κόμην των, χλευαζόμενοι υπό του Ξέρξου, διότι αγνοούσε τον Ελληνικό πολιτισμό και δεν ήταν ικανός να κατανοήσει το υψηλό Σπαρτιατικό πνεύμα, φέρνουν στον νου μας σήμερα τους μετρημένους στα δάχτυλα εκείνους Συναγωνιστές, που κάποτε όλοι τους λοιδωρούσαν. Και είναι εκείνοι που γνωρίζοντας τον ευγενή τους προορισμό ως Έλληνες, σε πείσμα των καιρών, δημιούργησαν το έντυπο αυτό που σήμερα γιορτάζει το χιλιοστό του φύλλο. Παρ’ ότι δε έχουν περάσει τόσα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου φύλλου της “ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ”, οι στόχοι της εφημερίδος αυτής παραμένουν ακόμη και σήμερα ίδιοι και δεν είναι άλλοι από την προάσπιση της εθνικής ψυχής και την προώθηση των λαϊκών συμφερόντων.
Και είναι αλήθεια ότι από τότε που η εφημερίδα αυτή είχε μια χούφτα αναγνώστες μέχρι σήμερα που έχει χιλιάδες Έλληνες υποστηρικτές, ακολουθεί τον ίδιο μαχητικό δρόμο διότι πιστεύει όπως έγραφε ο Διονύσιος Σολωμός πως “Το Έθνος πρέπει να θεωρεί Εθνικόν ό,τι είναι Αληθές”.
Γ. ΠΟΤΑΓΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/chrush-augh-1000-fulla-se-peisma-twn-kairwn#ixzz4LuaB1RNo