Ήταν Πέμπτη βράδυ όταν πληροφορήθηκα από έναν Συναγωνιστή ότι ο Γιάννης Σχοινάς «έφυγε» από κοντά μας. Γνώριζα για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, η είδηση όμως της απώλειάς του δεν με βρήκε προετοιμασμένο. Τώρα, λίγες ημέρες μετά την ενταφίασή του στην πατρική του γη, στα Φίχτια Αργολίδας, ας πω και από την δική μου πλευρά κάποια λίγα πράγματα για τον Γιάννη.
Τον γνωρίζω από το 1987, όταν ήταν υπεύθυνος του βιβλιοπωλείου «Νέα Θέσις». Ενθυμούμαι ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που μου χάρισε βιβλία, δείγμα του ότι ο Γιάννης δεν φερόταν ως «έμπορος». Τα πρώτα βιβλία Εθνικιστικού περιεχομένου που μελέτησα στην ζωή μου ήταν από τις εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο του Γιάννη. Συνετέλεσαν κι εκείνα στον δικό τους βαθμό γι’ αυτό το οποίο είμαι σήμερα. Μπορεί για πολλά χρόνια να ακολουθήσαμε διαφορετικές πολιτικές επιλογές, αλλά μας ένωνε πάντοτε η κοινή προσήλωση στα ιδεώδη του Εθνικισμού και η αμοιβαία προσωπική εκτίμηση που είχαμε ο ένας για τον άλλον. Δεν μπορώ να ξεχάσω το αληθινό ενδιαφέρον του για την επαγγελματική μου αποκατάσταση το 1991, την εποχή που αποφάσισα τελικά να «μπλέξω» με την Οικοδομή και την ιδιότητα του Κτίστη για μια 20ετία περίπου.
Ταυτόχρονα, γνωρίζοντας αργότερα τον γιο του τον Σωτήρη, ο οποίος παραμένει μέχρι και σήμερα ένας Αφοσιωμένος Συναγωνιστής και ένας Αληθινός Φίλος, η επαφή (έστω και έμμεσα) μαζί του ήταν συχνή. Από το 2012, όμως, και μετά ο Γιάννης συμπορεύθηκε μαζί μας, με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, δίνοντας με τον δικό του τρόπο το παράδειγμα για το πώς πρέπει να αντιλαμβάνονται την σύμπραξη των Εθνικιστών όλοι όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την ιδιότητα αυτή και την τιμούν με πράξεις.
Θα επαναλάβω εδώ τα λόγια του Χάιντεγκερ, τα οποία είχα χρησιμοποιήσει σ’ ένα παλιότερο κείμενό μου με τίτλο «Η ζωή μετά τον θάνατο». Έγραφα, τότε, ότι «ο Χάιντεγκερ είχε δίκιο όταν στοχάστηκε πάνω στην απώλεια και την εξαφάνιση. Έλεγε, λοιπόν, ότι η απουσία μας βοηθάει να αντιληφθούμε την παρουσία». Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε και με την περίπτωση του Γιάννη. Η απουσία του σώματός του ας μας κάνει να αντιληφθούμε την σπουδαιότητα της παρουσίας του όσο βρισκόταν δίπλα μας και έδινε τις δικές του σπουδαίες μάχες για το Έθνος και την Αλήθεια.
Πολύ περισσότερο, τιμώντας ουσιαστικά αυτή την αντίληψη, ας συνεχίσουμε κι εμείς την δική του μάχη για τις κοινές μας ιδέες, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα «φύγουμε» όλοι, αλλά για να είμαστε Υπερήφανοι θα πρέπει να έχουμε αφήσει ένα ανάλογο εποικοδομητικό έργο ως παρακαταθήκη για τους υπόλοιπους Συναγωνιστές που «θα μείνουν πίσω». Και ο Γιάννης Σχοινάς, λοιπόν, ανήκει στην κατηγορία εκείνων των Ανθρώπων, εκείνων των Ελλήνων, οι οποίοι αν και είχαν περιορισμένη διάρκεια ζωής, κατόρθωσαν μέσα από τις πράξεις τους ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! Να μας προσέχεις από εκεί ψηλά Γιάννη! ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΑΡΩΝ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/timwntas-ton-giannh-schoina#ixzz4Ml1IDmwT