Περισσεύει πράγματι στις μέρες μας η υποκρισία στο θέμα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών και δυστυχώς, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, εγκαλούμενες είναι όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές.
Πρώτο και καλύτερο φυσικά το υπουργείο Παιδείας και η σημερινή πολιτική του ηγεσία, με ένα μοναδικό ταλέντο στις παλινωδίες, το οποίο προφανώς πηγάζει από τον ερασιτεχνισμό του υπουργού και των στελεχών και την αβεβαιότητα τους σε ότι αφορά την εφαρμογή των αθεϊστικών ιδεοληψιών τους.
Είναι βέβαιο ότι τόσο ο Φίλης, η Αναγνωστοπούλου, όσο και οι λοιποί συνεργάτες τους επιθυμούν διακαώς την κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών ή έστω τη μετατροπή του σε κοινωνιολογική θρησκειολογία, την κατάργηση της πρωινής προσευχής και γενικά την αποσύνδεση του σχολείου από ότι σχετίζεται με τον Ελληνισμό και τις παραδόσεις του, ώστε εύκολα να αναδυθεί το πολυπολιτισμικό μοντέλο, που ονειρεύονται. Διαρρέουν προθέσεις, εκδίδουν ασαφείς εγκυκλίους και εκφράζουν ευχές σε πρωινά ανεπίσημα πάνελ. Μετρούν τις αντιδράσεις της κοινωνίας και της Ιεραρχίας, για να τα μαζέψουν και να επανέλθουν δριμύτεροι, μετά από λίγο. Θέλουν αλλά δεν τολμούν να νομοθετήσουν, ενώ θα ήταν τόσο απλό για την κυβερνητική πλειοψηφία.
Προφανώς το πρόβλημα τους δεν είναι το αστείο απόκομμα με το οποίο υποτίθεται ότι συγκυβερνούν και έχει συναινέσει σε όλα μέχρι τώρα, ούτε φυσικά ο Αρχιεπίσκοπος, που αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων. Ακόμη και η συντριπτική πλειοψηφία της Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας κρατάει χαμηλά τους τόνους με φωτεινές εξαιρέσεις κάποιους μαχητικούς Μητροπολίτες.
Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την αντιπολίτευση, η οποία, με μοναδική εξαίρεση τον Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή, συμφωνεί απολύτως με τις κυβερνητικές προθέσεις. Εξάλλου τα βιβλία που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι γραμμένα από τους δήθεν αντιπολιτευόμενους σήμερα και εν πολλοίς εξυπηρετούν άριστα τους πολυπολιτισμικούς τους σκοπούς, ενώ οι όποιες μεταγενέστερες αλλαγές δεν προκάλεσαν καμία απολύτως αντίδραση.
Παραδειγματικά και μόνο αναφέρεται το βιβλίο Θρησκευτικών της Δ΄τάξης του δημοτικού στις σελίδες 98 και 99, στο μάθημα με τίτλο «Ο Ιησούς διωκόμενος καταφεύγει στην Αίγυπτο», όπου ο Χριστός χαρακτηρίζεται «πρόσφυγας, υπό την απειλή του θανάτου, διωκόμενος, πεινασμένος, τρομαγμένος, όπως και χιλιάδες παιδιά και μεγάλοι σήμερα…».
Στην ίδια την ευαγγελική διήγηση αναφέρονται ελάχιστες γραμμές του κειμένου, ενώ το περισσότερο αφορά τη σύνδεση και τη συγκινησιακή φόρτιση των παιδιών σχετικά με τους πρόσφυγες. Φυσικά δεν λείπει και ο ανιστόρητος παραλληλισμός του ξεριζωμού του Ελληνισμού από τη Μικρά Ασία και της καταφυγής τους στη μητέρα Πατρίδα, με τα κύματα λαθροεισβολέων εξ ανατολών. Χαρακτηριστική είναι η κατακλείδα του μαθήματος: «Με μία φράση. Και ο Χριστός, όταν ήταν μικρό παιδάκι, γνώρισε την προσφυγιά».
Όσοι νομίζουν ότι το μείζον είναι η κατάργηση ή έστω ο περιορισμός του μαθήματος των Θρησκευτικών πλανώνται πλάνη οικτρά.
Η Ελληνική Παιδεία δέχεται επίθεση εκ των ένδον και είναι ευθύνη όλων μας να την προστατέψουμε. Όσοι Ζωντανοί να πράξουμε το Χρέος μας, αλλιώς σε τίποτα δε διαφέρουμε από τους «Γραμματείς και τους Φαρισαίους»
Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ouai-umin-upokritai#ixzz4NBXNgkRb